Energie en eilanden

Afgelopen weekend kondigde China aan dat de Senkaku eilanden deel zijn vna een Chinese zone. Vliegtuigen van andere landen moeten volgens China eerst Beijing om toestemming vragen om over de eilanden te vliegen. Japa, de V.S. en Zuid-Korea denken hier anders over. Volgens China zijn deze eilanden al sinds de vroege 15de eeuw op Chinese kaarten terug te vinden. Ook beweren zij dat deze eilanden, door China Diaoyou genoemd, door Chinse vissers vanaf de 15de eeuw gebruikt worden. Japan bestrijd deze beweringen.

Wat wel geverifieerd kan worden  is dat Senkaku vanaf de Chinnees-Japanse oorlog (1894-1895) formeel door Japan tot zijn territorium wordt gerekend. Na WOII heeft Japan dit gebied dan ook niet hoeven af staan. Japan heeft zelfs uit de jaren negentig van de 19de eeuw stammende documenten die zeggen dat deze eilanden Japans zijn.

De reden waarom China en Japan recentelijk weer zo'n levendige interesse hebben voor deze eilanden is dat er ontzettend veel olie in de zeebodem bij deze eilanden zit.

Maar dit conflict staat niet op zichzelf. Zowel Japan als China zijn in meerdere, tot nu toe nog niet geweldadige, conflicten verwikkeld over eilandengroepen. Al deze eilanden bevatten rijke voorraden aan olie, of gas, of vis.

Behalve om Senkaku heeft Japan nog een conflict met Zuid-Korea om Dokdo, door Japan Takeshima genoemd. Dit eiland is vanaf 1945 formeel Koreaans, maar gezien de rijke gas vooraden claimt Japan deze eilanden nog steeds. Bovendien vormen de wateren om deze eilanden ook rijke visgronden.

China, Vietnam en Taiwan maken allemaal aanspraak op de Paracel eilanden. Dit conflict is al sinds 1974 aan de gang, maar is recentelijk weer heviger geworden door de economische groei in de regio. Ook hier zijn de visgronden en mogleijke gasvooraden de reden voor dit conflict.

Dan is er nog het conflict om de Sprattly eilanden. China, Vietnam, Brunei, Taiwan, Maleisie en de Filipijnen claimen deze eilanden allemaal.  Ook hier gaat het om grote hoeveelheden olie en gas.

En de laatste in dit rijtje is Scarborough Shoal. Dit rotsengroepje, omgeven door visrijke wateren,  ligt vlak bij de Filipijnen. Maar, zowel China, de Filipijnen als Taiwan beweren dat deze rotsen van hen zijn.

De belangrijkste factor in al deze conflicten om eilandengroepen is de stijgende vraag om energie en voedsel in al deze eilanden, maar met name in China. De Chinese overheid schat in dat er ongeveer 213 miljard vaten olie liggen in de bodem van de Zuid-Chinese zee. Zolang er nog geen oplossing is voor het energievraagstuk en voor het voedselvraagstuk zullen al de in dit stuk genoemde landen waarschijnlijk ruzie blijven maken om deze eilandgroepen.

Ludwig Kamphausen

Vrolijke Frans

Zoals we dachten, het langverwachte akkoord tussen Catherine Obambi en Iran is gekomen en onze eigen Frans international is kennelijk zeer verheugd:

“Na jarenlang getouwtrek hebben Iran en zes grootmachten vooruitgang geboekt in het conflict over het omstreden Iraanse kernprogramma. De partijen spraken in het Zwitserse Genève onder meer af dat Iran wel uranium blijft verrijken, maar tot een lager niveau. In ruil daarvoor worden internationale sancties versoepeld […] De Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans is verheugd over 'deze doorbraak'.” (lees hier)

Dat is overigens dezelfde Frans die zich grote zorgen over de situatie in Syrië maakt, die meent dat sommige delen van Syrië de hel op aarde zijn en die zich verzucht over het uitblijven van een politieke oplossing voor de gruwelijke oorlog in Syrië. Opmerkelijk, want met de door hem genoemde 'doorbraak' is er ook een reddingboei gegooid naar een van de meest moorddadige en repressieve regimes op aarde, dat een directe en grote verantwoordelijkheid draagt voor die 'hel op aarde'. En wat dacht vrolijk Frans van de Iraniërs zelf?

"The Geneva deal is nothing less than Iranian freedom cancelled. Why so? A lifeline of precious sanctions relief has been thrown to a dying dictatorship. A prestigious political legitimacy has been thrown to a brutal dictatorship that isn’t capable to represent Iran’s national interest and what the Iranian people long for. A floodgate has been opened in our tough global sanctions regime – we will see it crumbling piece by piece in the coming months.[...] 

This is not a victory of diplomacy, it is a victory of political amnesia [...] To me Barack Obama has entered history books as a US leader who not only let the Syrian genocide happen, but also sold out Iran’s civil society to cut a brief and shallow deal with an Islamist dictatorship. 

So to me everyone who’s celebrating this dangerous deal is standing on the wrong side of history. The permanent and peaceful solution to this crisis is something that only Iran’s democrats languishing in the darkest prison cells can and will deliver. They have been let down fundamentally" (lees hier)

Begrijpt iemand waarom Frans zo verheugd is? Gaat het wel goed met hem?

Ondertussen Bij De VN...

The Times of Israel, donderdag 14/11/2013:

"For by the end of its annual legislative session next month, the General Assembly will have adopted a total of 22 resolutions condemning Israel—and only four on the rest of the world combined. The hypocrisy, selectivity, and politicization are staggering.

Today’s nine resolutions, adopted by the GA’s 4th committee, which is comprised of all 193 UN member states, condemned Israel for violating the human rights of Palestinians in the West Bank and Gaza, of Palestinian refugees, and even of Syrians in the Golan Heights.

That’s right: the UN adopted a resolution today that mentions the word “Syria” no less than 10 times—yet said nothing of Syrian President Bashar al-Assad’s massacre of more than 100,000 of his own people.

Entitled “Occupied Syrian Golan,” the resolution condemned Israel for allegedly mistreating Syrian citizens in the Golan Heights. Israel was also condemned for violating the rights of Syrian citizens under international humanitarian law. The UN found no time today, however, to comment on the international legality of President Assad gassing his own citizens to death.

As it will soon do again by a second, redundant resolution on the Golan, the General Assembly today called on Israel to hand over the Golan Heights, and its citizens, to Syria.

Now, whatever one’s view on who rightfully owns the Golan, for the UN at this particular moment to call for anyone to be handed over to Assad’s rule—even as his massacres continue unabated—is both logically absurd and morally obscene. With Israeli hospitals now treating dozens of Syrians who escaped their country’s bloodbath, the resolution is simply surreal." (lees hier)

Trouwens, Nederland, zoals de rest van Europa, doet gewoon vrolijk mee

Een Samenzwering Van Idioten

Volkskrant.nl, zaterdag 09/11/2013:

(Photo credit: AP/Jason Reed, Pool)

"Iran wil over ongeveer een week of tien dagen opnieuw onderhandelen over haar nucleaire programma, als de onderhandelingen zaterdag stuklopen. Dat heeft de Iraanse minister Mohammad Javad Zarif van Buitenlandse Zaken zaterdag gezegd. Zarif liet weten dat hij niet verwacht dat zijn land dit weekeinde al een akkoord met de internationale gemeenchap kan bereiken." (lees hier)

Wees gerust, vredelievende mensen. Wanhoop niet. Laat de azijnpissers in Israël en elders je niet van je stuk brengen. Om een bekende uitspraak van Jonathan Swift te misbruiken:

Als een echt kwaad in de wereld verschijnt, kun je hem herkennen aan het feit dat alle idioten bijeen komen om hem te helpen.

Het langverwachte akkoord tussen Catherine Obambi en Iran zal er dus naar alle waarschijnlijkheid komen. De echte vraag is wanneer: voor dat Iran een atoombom zal hebben, of daarna.

De Nieuwe Zondebokken

Trouw.nl, vrijdag 08/11/2013:

"Het Europese antisemitisme verschiet van kleur. De afgelopen decennia voelden Europese Joden zich vooral bedreigd door extreemrechts, nu worden ze naar eigen zeggen bedreigd door extremistische moslims. Bijna een derde zou zelfs emigratie overwegen. Dat constateert het Europees Bureau voor de Grondrechten (FRA) in een vrijdag gepubliceerd rapport. [...] Volgens meer dan driekwart is de situatie de laatste vijf jaar verslechterd." (lees hier)

Inderdaad. Maar dat is maar een deel van het verhaal van het toenemende antisemitisme in Europa. Een ander deel van dat verhaal, waar ze bij Trouw natuurlijk niets van weten, is dit:

"Not surprisingly, the survey also establishes quite definitively the link between incitement against Israel and attacks on Jews living in European countries. There is no longer any hiding for those who have endlessly demonised the Jewish State in the most vicious ways while attempting to claim, that they personally, feel nothing but good will towards Jews generall [...] this study shows how the fruits of the campaign against Israel have been borne out in the form of incitement and bigotry directed at all Jews, Zionist or not [...]" (lees hier)

Trouw is misschien wel de beste krant van Nederland, althans als het gaat om tendentieuze anti-Israël-journalistiek. We hebben op deze blog de imbeciele berichtgeving over Israël bij Trouw al vaker aan de orde gesteld (lees o.a. hier, hier, hier). Maar dit blijkt ook uit langduriger een systematische studies naar de berichtgeving over Israël bij misschien wel de beste krant van Nederland.

"Per jaar verschijnen tientallen artikelen met precies dezelfde strekking, van zelfbenoemde vredesactivisten en pro-Palestina lobbyisten, linkse politici en ook eigen correspondenten. Soms expliciet als opinie, soms verpakt in een interview, een 'analyse', een terugblik, een portret. Het moge duidelijk zijn dat Trouw hiermee de journalistieke normen van onpartijdigheid, objectiviteit, waarheidsvinding, hoor en wederhoor en het checken van bronnen continu schendt, of anders gezegd, aan zijn laars lapt." (lees hier)

Maar gelukkig kunnen zij zich bij Trouw achter de moslimextremisten schuilen. Zijn zijn schuldig aan het toenemende antisemitisme in Europa. Dit zijn kennelijk de nieuwe zondebokken van het Europese antisemitisme.

Feitenvrije Politiek...

"Hennis: 'Ik wil Mali niet vergelijken met Afghanistan'" (lees hier)

Cijfers En Hun Betekenis

Volkskrant.nl, zondag 27/10/2013:

"Als er nu verkiezingen zouden zijn, zou bijna een kwart van de hoogopgeleide kiezers op D66 stemmen [...]. Dat blijkt zondag uit de wekelijkse peiling van Maurice de Hond." (lees hier)

Wat weer eens laat zien dat de relatie tussen opleidingsniveau en het hebben van een gezond politiek verstand nogal zwak is...

Zwarte Pieten Bestaan Echt!

De wereld waarin we leven:

"An astonishing document, the Global Slavery Index 2013, has been published this month. It disposes of the generally accepted view that slavery was abolished throughout the world in the 19th century. The survey in the Index ranks 162 countries and holds that almost 30 million people are physically living as slaves [...].

The United Nations organizations, especially the UN Human Rights Council, as well as the World Council of Churches and many in the media and non-governmental organizations, along with well-meaning academics, would do well to take heed of the actual existing facts in any further resolutions and declarations they issue about boycotts or sanctions.

The largest numbers of slaves are in India (14.7 million slaves), China (3 million), and Pakistan (2.1 million). [...] In the Middle East the estimate is that about 2.5 percent of the total 30 million in the survey exist in some form of modern slavery." (lees hier)

De politiek correcte goegemeente, onder de bezielende leiding van de verachtelijke VN-mensenrechtenraad, maakt zich druk om de mogelijke indirecte negatieve symbolische waarde van een ietwat infantiele folkloristische uiting van een nogal onbeduidende groep west-Europese, Nederlands sprekende moerasbewoners.

Maar zwarte Pieten bestaan echt.

Van NAVO Tot NAVEU?

Een gerucht dat de afgelopen maanden steeds hardnekkiger lijkt te worden is dat  José Manuel Barroso, de huidige voorzitter van de Europese Commissie, graag de volgende secretaris-generaal van de NAVO zou willen worden:

"Asked today (24 July) if he had plans to be the next NATO secretary-general, Commission President José Manuel Barroso declined to comment. The race for the job, which will become available next year, has already started, sources told EurActiv, with Belgian Defence Minister Pieter De Crem considered the favourite." (lees hier)

Om verschillende redenen zijn de VS zich de afgelopen decennia, economisch en militair, steeds meer op China gaan richten. Hun traditionele trans-Atlantische oriëntatie zwakt langzaam af ten gunste van een sterker wordende trans-Pacifische oriëntatie. Een belangrijk gevolg hier van is dat de belangstelling van de VS voor de NAVO, die traditioneel op Rusland en het Midden-Oosten gericht is, langzaam maar zeker kleiner wordt. Natuurlijk wordt dit, vooral door Amerikanen, in alle toonaarden tegengesproken, maar de geopolitieke en economische realiteiten zijn sterk.

"Since the concept was first presented by Secretary of State Hillary Clinton in Foreign Policy magazine in November 2011, the “pivot” to Asia has haunted America’s European allies. Some of these countries wonder whether the United States will turn its back on Europe during President Obama’s second term. Is Europe “finished business” for the foreign policy of the United States? And will this new foreign policy priority lead the United States to neglect the robust and long standing transatlantic relations epitomized by NATO?" (lees hier)

"In May 2012 testimony before Congress, CFR's Charles A. Kupchan provided a prescription for NATO's role in the changing geopolitical environment. NATO should serve as an "anchor of liberal values and democratic institution," he said. "Most emerging security challenges lie well beyond alliance territory, making NATO's ability to serve as a global security hub and to contribute to stability in other regions fundamental to its future relevance." The alliance's most important contribution to global security, he says, is likely to come in the form of capacity-building rather than war-fighting." (lees hier)

Maar zoals een beroemde Nederlandse filosoof ooit zei: elk nadeel heeft ook zijn voordeel. En dat hebben onze meesters in Brussel ook snel door. De tanende belangstelling van de VS zou kunnen betekenen dat de NAVO langzaam dood zou bloeden of, zoals hierboven gesuggereerd wordt, van functie zou veranderen. Dat zou kunnen. Maar een ander scenario is dat de NAVO langzaam maar zeker een meer Europese militaire organisatie zou worden, en dat zouden ze natuurlijk heel interessant kunnen vinden.

De collectieve veiligheid van Europa is weer zo'n typisch gebied waar de EU een rechtvaardiging voor het eigen bestaan kan vinden, het is weer zo'n transnationaal probleem dat om een transnationaal - lees Europese - oplossing vraagt, en waar er veel ruimte is voor de EU om nieuwe bevoegdheden voor zichzelf te creëren en om haar eigen machtspositie t.o.v. de lidstaten te vergroten. En zoals we in een eerdere blog al hebben opgemerkt:

"De kern van een politieke unie, in tegenstelling tot andere samenwerkingsverbanden, is het vermogen om repressie toe te passen. Het is het repressieve vermogen, zeg maar de tanks en de soldaten, dat de EU van een hoogdravende praatclub tot een werkelijke politieke unie zou maken. Dit is de ultieme consequentie van de politieke logica van 'nooit meer eurocrisis'.

We kunnen van alles over onze meesters in Brussel denken en zeggen, maar dom zijn ze niet, en zoals eerder door ons is opgemerkt, die nodige repressieve - militaire - macht staat nadrukkelijk op hun wensenlijst. Een NAVO die steeds Europeser wordt is natuurlijk nog geen EU-leger, het is nog geen NAVEU, maar wel een fundament, een militaire basisstructuur, waarop zo'n leger in de toekomst opgebouwd zou kunnen worden. Maar dat zou niet vanzelf gebeuren. De liefde moet in ieder geval wederzijds zijn en dit vraag o.a. om de juiste personen op de juiste plekken binnen de NAVO.

 Is dat waar de belangstelling van Barroso voor de NAVO vandaan komt? Wie weet. De tijd zal het leren.

Gedicht van Kraus

Karl Kraus schreef:

In diesem Land

In diesem Land wird niemand lächerlich,
als der die Wahrheit sagte. Völlig wehrlos
zieht er den grinsend flachen Hohn auf sich.
Nichts macht in diesem Lande ehrlos.

In diesem Land münzt jede Schlechtigkeit,
die anderswo der Haft verfallen wäre,
das purste Gold und wirkt ein Würdenkleid
und scheffelt immer neue Ehre.

In diesem Land gehst du durch ein Spalier
von Beutelschneidern, die dich tief verachten
und mindestens nach deinem Beutel dir,
wenn nicht nach deinem Gruße trachten.

In diesem Land schließt du dich nicht aus,
fliehst du gleich ängstlich die verseuchten Räume.
Es kommt die Pest dir auch per Post ins Haus
und sie erwürgt dir deine Träume.

Vertaling:

Here in this land no one gets ridicule, but
 he who tells the truth. He then must stand
defenseless, and attract some smirking, cool
disdain. Nothing dishonours in this land.

here in this land a person's wickedness,
which elsewhere would lead straight to prison's door,
mints him pure gold, brings glory and success,
and garners honour for him evermore.

here in this land a gauntlet must you run
of petty thieves with deep contempt for you
who wish to steal your purse, and when its done,
will try to win, besides, your handshake too.

Here in this land you will never find rest
when fleeing from contaminating schemes,
for to your house the post comes like the pest
and mercilessly kills your pleasant dreams.

Here in this land you strike an idle blow
if you attempt to hit this wily band,
and every knave will grin and let you know
you're his compatriot here in this land.

Sexbierum Een Illegale Nederzetting?

Trouw.nl, zondag 13/10/2013:

"Het Israëlische leger heeft een ondergrondse tunnel ontdekt die de Gazastrook met Israël verbindt. De tunnel is 1,7 kilometer lang en werd volgens Israël aangelegd door de radicale Hamas-beweging. De tunnel liep van een huis in de Gazastrook naar een Israëlische nederzetting vlakbij de grens." (lees hier)

Even voor de duidelijkheid, die nederzetting waar  het in dit bericht van Trouw.nl om gaat is kibboets Ein Hashlosha. Deze Kibboets is in zekere zin een nederzetting. Dat klopt. Net zoals Boerenhol, Sexbierum en Waspik nederzettingen zijn. Of heb ik iets gemist?

Is Sexbierum wel een illegale Joodse nederzetting?

Betonhoofd

Hamas is kennelijk bezig geweest met een grondige verbouwing van de Gazastrook (en Israël):

Het Israëlische leger heeft een ondergrondse tunnel ontdekt die de Gazastrook met Israël verbindt. De tunnel is 1,7 kilometer lang en werd volgens Israël aangelegd door de radicale Hamas-beweging." (lees hier)

"the tunnel, [...] had been built using around 500 tons of cement that “Israel allowed in [to Gaza] for civilian well-being.” He warned that if Hamas used such a tunnel to carry out a terror attack against Israel, the Israeli response would “leave Gaza looking very different.” The tunnel, which began in Abbasan al-Saghira, a farming village near Khan Yunis, was described by officials as being 18 meters deep and 1,700 meters long. Officials estimate it took around a year to construct." (lees hier)

Dat is een beetje vreemd. De mensen in Gaza waren toch zo arm? Europese weldoeners moesten toch een hele vloot op touw zetten om de mensen aldaar van kleren en eten te voorzien? De Palestijnen krijgen jaarlijks toch vele miljarden aan zogenaamde ontwikkelingshulp, want anders kunnen ze de salarissen van hun ambtenaren niet meer betalen en kunnen de kinderen niet meer naar school? Waar komt het geld voor deze verbouwing dan vandaan zou je dan willen weten. De Europese rekenkamer heeft het antwoord:

"Billions of euros in European aid to the Palestinians may have been misspent, squandered or lost to corruption, according to a damning report by the European Court of Auditors, the Luxembourg-based watchdog. 

Brussels transferred more than £1.95bn to the occupied territories between 2008 and 2012 but had little control over how it was spent, the auditors say in an unpublished report seen by The Sunday Times. 

EU investigators who visited sites in Jerusalem, Gaza and the West Bank noted“significant shortcomings” in the management of funds sent to Gaza and the West Bank. Gaza is controlled by Hamas, which is classified as a terrorist organisation by the EU. 

The auditors complained about the lack of measures to mitigate “high-level” risks, such as “corruption or of funds not being used for their intended purpose”." (lees hier)

 Betonhoofd, die Ashton

De Chef-kok En Zijn Fornuis

NU.nl, vrijdag 11/10/2013:

"Minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken feliciteert vrijdag de, in Den Haag gevestigde, Organisatie voor Verbod op Chemische Wapens (OPCW) met de toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede. 

'Het is een terecht eerbetoon aan deze belangrijke internationale instelling', aldus Timmermans in een reactie. Volgens de minister onderstreept de toekenning van de belangrijkste Vredesprijs ter wereld aan de OPCS de noodzaak om massavernietigingswapens de wereld uit te helpen.

Volgens Timmermans kan de prijs voor de OPCW ook worden gezien als een opsteker voor de internationale diplomatie en voor conflictpreventie. '" (lees hier)

De VN is opgericht omdat staten zich in de regel niet gedragen zoals zij zich volgens Timmermans en consorten zouden moeten gedragen. Maar tegelijkertijd is het functioneren van de VN geheel afhankelijk van het gedrag van diezelfde staten, die zich in de regel niet gedragen zoals zij zich volgend Timmermans zouden moeten gedragen. Dus dezelfde statelijke delinquenten wier gedrag door de VN veranderd zou moeten worden, moeten er zelf voor zorgen dat de VN functioneert, en dus vanuit zichzelf gaan gedragen zoals zij zich volgens Timmermans zouden moeten gedragen. Maar dat kunnen ze kennelijk niet, want daar was de VN juist voor nodig. Toch?

Alles wat de VN besluit en doet is daarom niets meer en niets minder dan een weerspiegeling van de brute machtsverhoudingen tussen staten binnen belangrijke VN-organen op een bepaald moment in de geschiedenis. De toekenning van de Nobelprijs van de vrede aan de OPCW is dan net zo mallotig als de toekenning van een Michelinster aan het fornuis van een chef-kok i.p.v. de chef-kok zelf.

Deze belediging voor het intellect tot daar aan toe. Maar de toekenning van de Nobelprijs aan de OPWC is ook het zoveelste voorbeeld van de manier waarop de VN, met behulp van de Timmermansen van deze wereld, het inmiddels diep gewortelde bijgeloof cultiveert dat de VN veel meer voorstelt dan wat haar defecte interne logica werkelijk toelaat. Met als resultaat dat men de perverse voortbrengsels van die defecte logica klakkeloos als legitiem en zelfs als maatgevend is gaan zien.

Schaliegas maakt de E.U. en de V.S. niet onafhankelijk qua energie

De laatste tijd komen er steeds meer signalen dat schaliegas de E.U. niet qua energie onafhankelijk zullen maken van het M.O.. De Britse gasmaatschappij Centrica zegt bijvoorbeeld dat we niet moeten verwachten dat schaliegas Europa net zoveel gaat opleveren als de V.S.. En de Yale Global Online zegt:

The United States anticipates energy independence, but the “shale boom may be more short-lived than many had expected, and shale’s global potential may also be overstated,” writes Deepak Gopinath, an independent economist based in New Delhi. The processes are costly: chemicals and water are pumped underground, requiring the disposal of millions of liters wastewater. The new wells have a shorter lifespan and Gopinath also notes “the scale of additional investment required to keep the boom going appears unsustainable absent new technological breakthroughs.” US success may not automatically be replicated in other markets. A secure market requires the right geology, government regulations, technical expertise and funding. Without further technological development, the shale oil revolution could be a passing trend that simply delays the search and development of alternative fuels that stem climate change.

Maar zelfs in de V.S. zijn er problemen. Zo zegt Peter Voser, voormalig topman van Shell, in de Financial Times dat schaliegas niet zoveel winst heeft opgeleverd als Shell dacht en dat het niet in zo'n hoge mate de problemen met de energievoorziening van de V.S. zal oplossen als eerst gedacht werd.

Bovendien is ook schaliegas een fosiele brandstof die hoogsten een aantal decenia energie zal leveren. En dus alleen maar een schakel hoort te zijn zodat we de tijd hebben om duurzame energiebronnen voldoende te ontwikkelen. maar waarschijnlijk hebben we dus, wat schaliegas betreft, minder tijd dan we dachten.

Ludwig Kamphausen

Dover Beach

Matthew Arnold schreef:

The sea is calm to-night.
The tide is full, the moon lies fair
Upon the straits; on the French coast the light
Gleams and is gone; the cliffs of England stand;
Glimmering and vast, out in the tranquil bay.
Come to the window, sweet is the night-air!
Only, from the long line of spray
Where the sea meets the moon-blanched land,
Listen! you hear the grating roar
Of pebbles which the waves draw back, and fling,
At their return, up the high strand,
Begin, and cease, and then again begin,
With tremulous cadence slow, and bring
The eternal note of sadness in.

Sophocles long ago
Heard it on the Agaean, and it brought
Into his mind the turbid ebb and flow
Of human misery; we
Find also in the sound a thought,
Hearing it by this distant northern sea.

The Sea of Faith
Was once, too, at the full, and round earth's shore
Lay like the folds of a bright girdle furled.
But now I only hear
Its melancholy, long, withdrawing roar,
Retreating, to the breath
Of the night-wind, down the vast edges drear
And naked shingles of the world.

Ah, love, let us be true
To one another! for the world, which seems
To lie before us like a land of dreams,
So various, so beautiful, so new,
Hath really neither joy, nor love, nor light,
Nor certitude, nor peace, nor help for pain;
And we are here as on a darkling plain
Swept with confused alarms of struggle and flight,
Where ignorant armies clash by night.

Een Samenkomst Van Theedrinkers

De wereld van de theedrinkers...

"Minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken steunt de toenadering die de Amerikaanse president Barack Obama zoekt tot Iran. Dat zei de bewindsman dinsdag na de toespraak van Obama tot de Algemene Vergadering van de VN. Obama liet weten de komende 3 jaar in het Witte Huis te willen gebruiken om de slechte relatie met Iran te herstellen. Timmermans wil die benadering 'ondersteunen'. Hij noemde het verhaal van Obama over Iran 'eerlijk en inspirerend'. 'Mijn pleidooi richting beide partijen is altijd geweest: ga met elkaar praten', aldus Timmermans." (lees hier)

En de harde werkelijkheid:

"Iran's new president expressed his country's support to Syria's embattled leader Bashar Assad's regime Sunday, saying no force in the world will be able to shake their decades-old alliance. Hasan Rouhani's comments came as Syrian troops and rebels fought some of the fiercest battles in the mountains of the coastal province of Latakia, an Assad stronghold. (lees hier)

"[...] the Agency is unable to provide credible assurance about the absence of undeclared nuclear material and activities in Iran, and therefore to conclude that all nuclear material in Iran is in peaceful activities [...] Given the nature and extent of credible information available to the Agency about possible military dimensions to Iran’s nuclear programme, it remains essential and urgent for Iran to engage with it on the substance of the Agency’s concerns. Unless Iran addresses the Agency’s requirement to conduct effective verification, it will not be possible for the Agency to resolve outstanding issues, including those relating to possible military dimensions to Iran’s nuclear programme." (lees hier)

"Two working assumptions widely held in the West are confirmed by Rohani’s speech. First, the speech reinforces the more cynical view held by some in the West that Iran’s main objective in negotiating with the EU3 was simply to gain time. By describing how Iran continued, while it was negotiating, to develop its nuclear program and solve the technical problems it was facing—and by reassuring his audience that Iran had thereby improved its strategic position—Rohani confirmed the assessment that Iran had used the calm atmosphere of negotiations as a smokescreen behind which it continued to deliberately advance its nuclear program." (lees hier)

"Rouhani is no different than his predecessors. Since his election, more than 170 individuals have been executed in Iran, many in public. The Guardian newspaper reported that about 800 political prisoners are in Iran's jails. Earlier this month, many of his Cabinet ministers joined the commanders of the IRGC and the Quds Force to praise the Iraqi government for the Sept. 1 massacre of 52 Iranian dissidents, members of Iranian opposition People's Mujahedin of Iran." (lees hier)

"Ahmadinejad's revolting persona and style made it that much easier for his successor to succeed at playing the "good cop" in any negotiations. And it is actually Iran's hardline supreme leader, Ayatollah Ali Khamenei, who has the final say on Iranian policy, so the Rouhani theatrics are ultimately meaningless anyway. While the country's dictator recently said that Iran can show "heroic flexibility," he's not actually beholden to anyone, so he can easily change his mind after buying another 6-12 months of nuclear enrichment time by "negotiating" with the West through Rouhani." (lees hier)

Het zal wel allemaal. Het enige onomstotelijke bewijs dat Rouhani echt niet deugt is de afzichtelijke gretigheid waarmee rechtschapen westerse politici zich snellen om met hem en zijn entourage thee te gaan drinken

Alles, En Niets Meer Dan Alles!

Elsevier.nl, dinsdag 24/09/2013:

"Twee europarlementariërs van het CDA, Wim van de Camp en Esther de Lange, zijn door het partijbestuur voorgedragen als kandidaat-lijsttrekkers voor de Europese parlementsverkiezingen. Beide kandidaten zeggen dat de christen-democraten voor een slanker Europa gaan [...].

Huidig delegatieleider Van de Camp wil dat de Europese Unie (EU) zich richt op de economische ontwikkeling, de interne markt en de euro 'met nadruk op de budgetdiscipline in de zuidelijke lidstaten'. Daarnaast noemt hij duurzaamheid, veiligheid en de 'geopolitieke kracht van de EU'." (lees hier)

Even kijken: de economie, de interne markt, onze natuur en milieu, de euro, onze veiligheid en onze buitenlandse betrekkingen. Lastig, maar ik snap 'm nu wel, denk ik."Een slanker Europa" betekent volgens het CDA dat Europa zich straks met alles zou mogen bemoeien, maar dan ook met niets meer dan alles! Dit is inderdaad een verfirissende kijk op dit belangrijke vraagstuk.

De Nederlandse kiezers zullen ook met bosjes voor deze boodschap vallen.

BSA? Dat Is Toch Een Oud Motormerk?

Universiteiten en hogescholen in Nederland hebben al jaren te maken met de regeling waarbij zij studenten aan het einde van hun eerste studiejaar een bindend studieadvies moeten geven:

Een bindend studieadvies (BSA) is een beslissing van de universiteit of hogeschool over de voortgang van uw studie. Elke student krijgt dit advies aan het einde van het eerste studiejaar. Het advies kan negatief zijn. U moet dan stoppen met uw studie. Dit is het geval als u niet genoeg studiepunten heeft en voor u geen bijzondere omstandigheden gelden (lees hier)

Dat de invoering en opdrijving van de BSA-norm problemen met zich meebrengt is inmiddels voor iedereen in het hoger onderwijs wel duidelijk. Zoals een collega dit mooi verwoordde: Het BSA is door de wetgever gegeven als instrument om de geschiktheid voor de studie en het beroep te bepalen, niet om het studierendement te verbeteren. Dit instrument op deze manier te gaan gebruiken is net als een timmerman zijn gewone handzaag zou gaan gebruiken om te figuurzagen. Daar kunnen alleen maar brokken van komen.

Maar misschien is het allemaal wel ergens goed voor. Misschien leidt het BSA uiteindelijk tot een excellent hoger onderwijs, om in hedendaags onderwijsjargon te spreken. Met al haar onvolkomenheden is het BSA een efficiënt selectiemechanisme. Studenten moeten ijverig en intelligent zijn willen ze aan de huidige BSA-norm kunnen voldoen en dit zijn precies de studenten die wij op het HBO willen hebben en behouden. 

Dit klinkt heel logisch allemaal, maar zo simpel is het ook weer niet. We kunnen met grote mate van zekerheid stellen dat het BSA ook veel jonge mensen eruit filtert, waarbij het niet per se aan ijver en intelligentie ontbreek, maar eerder aan focus en overtuiging. Die twee ontbreken nu eenmaal bij veel jonge mensen, die direct van de middelbare school op een half bewolkte maandag in september op planeet HBO landen. Naast een efficiënt selectiemechanisme is het BSA dus ook een efficiënt kapitaalvernietigingsmechanisme.

Het BSA dwingt studenten ook tot een gesjeesd en resultaatgericht studiegedrag, dat zich moeilijk verdraagt met de ware betekenis van het woord studeren. Blijvende kennis en inzicht moeten nu eenmaal groeien en rijpen en dat vraagt om veel meer dan het toetsgericht instampen van woordjes. Een recent onderzoek van de Erasmus Universiteit in Rotterdam lijkt dit bezwaar tegen het BSA te bevestigen:

“De BSA-groep besteedde niet meer tijd aan zelfstudie en behaalde lagere toetsresultaten dan de pre-BSA-groep. BSA-studenten bleken gefixeerd op het behalen van zoveel mogelijk studiepunten in plaats van het verwerven van zoveel mogelijk kennis. Afvallers gingen een andere studie van het zelfde niveau doen aan dezelfde universiteit om daar minstens zo slecht te presteren. Het BSA laat studenten niet harder studeren en brengt het kennisniveau omlaag…” (Rutger Bregman, De Volkskrant, vrijdag 06/09/2013)

In de naam van excellentie wordt de BSA-norm ook steeds verder opgehoogd en het probleem daarmee wordt zichtbaar als we het in verband brengen met een andere zogenaamde kwaliteitsnorm: Bij een excellent onderwijs horen kennelijk ook hoge slagingspercentages. Bij vele hogescholen en universiteiten geldt daarom naast de BSA-norm, ook een strenge (maar niet altijd formele) slagingsnorm: 60 a 70 procent van de eerstejaarsstudenten moeten naar het tweede studiejaar doorstromen. Bij gelijkblijvende instroomkwaliteit is de neerwaartse druk op de onderwijskwaliteit dan bijna verpletterend.

Het resultaat van de invoering en opdrijving van het BSA mag er zijn. Het hoger onderwijs in Nederland zit mede daardoor gevangen in een ware excellentieparadox: hoe excellenter een hoger onderwijsinstelling is, hoe lager de echte onderwijskwaliteit van die instelling is. Maar in een wereld waar adviezen bindend kunnen zijn, is dat misschien niet zo heel verrassend.

BSA is gewoon een oud motormerk. En misschien moet het ook zo blijven.

Defecte Logica

Trouw.nl, zondag, 08/09/2013:

"Dat wil niet zeggen dat de VN als organisatie faalt. Het ligt niet aan het apparaat dat de aangesloten landen zich gedragen zoals ze zich gedragen. Ze zouden dat ook doen als de VN niet bestonden, sterker: het droevige toneel van elkaar bestrijdende naties, moorddadige machthebbers en vijandige bevolkingsgroepen zou nog droeviger zijn als de VN er niet waren. Frustratie over de beperkte rol die de VN kunnen spelen is terecht - je hoeft daarvoor alleen het woord 'Rwanda' te laten vallen. 

Maar wat is het alternatief? Internationale anarchie. Het einde van de enige neutrale partij, met nu vijftien vredesmissies. De vrijheid om naar believen in te grijpen, voor wie machtig genoeg is. Met als niet gering risico een confrontatie tussen de machtigsten; en dan zijn we terug bij hoe twee wereldoorlogen begonnen." (lees hier)

Nee, "de VN als organisatie faalt niet. Het ligt niet aan het apparaat dat de aangesloten landen zich gedragen zoals ze zich gedragen". Maar wacht even. De VN heeft toch prestige, geld, bevoegdheden, commissies, soldaten, ambtenaren en gebouwen gekregen om er voor te zorgen dat staten zich zouden gaan gedragen zoals ze zich moeten gedragen? En nu dat de VN al heel wat jaren bestaat en die vermaledijde staten zich nog altijd niet gedragen zoals zij zich volgens Trouw.nl zouden moeten gedragen, mogen we toch vermoeden dat er misschien iets mis is met de VN?

Nee. Dat mogen we niet: "het droevige toneel van elkaar bestrijdende naties, moorddadige machthebbers en vijandige bevolkingsgroepen zou nog droeviger zijn als de VN er niet waren." Echt waar? Vertel dit aan de Syriërs zou ik zeggen. En trouwens, waar is het bewijs voor deze nogal academische stelling? Een onderzoekje naar oorlogen in de 20ste eeuw laat in ieder geval zien dat in de jaren na de oprichting van de VN in 1945 veel meer oorlogen zijn geweest, dan in de vijftig jaren daarvoor. Toegegeven, dit ondermijnt de stelling dat zonder de VN het allemaal nog erger was niet, maar men moet met meer komen dan wat pro-VN kreten om die nogal academische stelling te staven. Want de VN heeft alle schijn tegen zich.

Oké, maar de VN is toch "de enige neutrale partij, met nu vijftien vredesmissies"? Neutraal? Alles wat de VN besluit en doet is toch de weerspiegeling van de brute machtsverhoudingen binnen belangrijke VN-organen zoals de veiligheidsraad? Dat is toch de kern van het gejammer van Trouw.nl over het droevige toneel dat onze wereld is:

"'Alles hangt af van de actieve participatie, de vredelievende bedoelingen en het goede vertrouwen van de Big Five.' [...] Vertrouwen was er niet, vredelievend was men ook niet: de Veiligheidsraad was verlamd. VN of geen VN, de lijst van oorlogen en gewapende conflicten na 1945 is lang. En al is de Koude Oorlog voorbij, het zijn nog steeds de oude tegenstellingen die de Veiligheidsraad parten spelen."

De VN is niet neutraal en haar vredesmissies ook niet. Veelzeggend in dat verband is de lijst van vredesmissies die nooit, of te laat gekomen zijn. Een ander interessant fenomeen zijn de vredesmissies die onder het mom van neutraliteit, 'we mogen niets doen!', de belangen van bepaalde partijen helpen bevorderen ten koste van de belangen van andere partijen, en die met hun aanwezigheid die verschuiving van de status quo ook nog legitimeren. De vredesmissie in Libanon is in deze categorie een klassieker.

De interne logica van de VN is defect. De VN is opgericht omdat staten zich in de regel niet gedragen zoals zij zich volgens Trouw.nl zouden moeten gedragen en dat wilde men veranderen. Maar tegelijkertijd is het functioneren van de VN geheel afhankelijk van het gedrag van diezelfde staten, die zich in de regel niet gedragen zoals zij zich zouden moeten gedragen. Dus dezelfde "elkaar bestrijdende naties, moorddadige machthebbers en vijandige bevolkingsgroepen" wier gedrag door de VN veranderd zou moeten worden moeten er voor zorgen dat de VN functioneert, en dus vanuit zichzelf gaan gedragen zoals zij zich volgens Trouw.nl zouden moeten gedragen. Maar dat kunnen ze niet, want daar was de VN juist voor nodig. Toch?

Die defecte logica van de VN, tot daar aan toe. Veel ernstiger is de systematische ontkenning en maskering van dit defect. De VN met behulp van haar cheerleaders, o.a. bij Trouw.nl, cultiveren al jaren het inmiddels diep gewortelde collectieve bijgeloof dat de VN veel meer voorstelt dan wat haar defecte interne logica werkelijk toelaat. Met als resultaat dat men de perverse uitkomsten van die defecte logica klakkeloos als legitiem en zelfs als maatgevend is gaan zien. Dat is pas echt een defecte logica.

Royal Ha(a)skoningDHV

De officiële site van Royal HaskoningDHV:

"Royal HaskoningDHV has today advised the client it has decided to terminate the contract for the Kidron wastewater treatment plant project. The project is in the early stages of the preliminary design phase.

Royal HaskoningDHV carries out its work with the highest regard for integrity and in compliance with international laws and regulations. In the course of the project, and after due consultation with various stakeholders, the company came to understand that future involvement in the project could be in violation of international law." (lees hier)

Het Royal HaskoningDHV is een fijn internationaal bedrijf dat inderdaad ook veel klanten heeft in zonnige vakantielanden zoals Saudi Arabië, Jordanië, Indonesië, Marokko, Oman, Rusland, Qatar, Iran, Pakistan, Egypte, Turkije en Abu Dhabi. Maar de gedachte dat het Royal HaskoningDHV in het geval van Israël misschien niet zo integer heeft gehandeld is onzin.

Het Royal HaskoningDHV doet liever zaken met andere democratieën in het Midden-Oosten (en elders) en dat is natuurlijk ook haar goed recht.

Het Eigen Ideologisch Gelijk Eerst

Volkskrant.nl, maandag 25/08/2013:

"Israël heeft maandag verontwaardigd gereageerd op het bericht dat de Nederlandse regering ingenieursbureau Royal HaskoningDHV heeft geadviseerd te stoppen met de bouw van een waterzuiveringsinstallatie in Jeruzalem, omdat dit project in door Israël bezet gebied zou staan [...] Het ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dergelijke projecten te ontmoedigen, maar voegt eraan toe dat het Nederlandse bedrijven niet verbiedt eraan te beginnen.

'Dit is waanzin. De meer dan 200.000 mensen die in dit gebied wonen -­ en dat zijn vooral Palestijnen ­- hebben vreselijk veel last van de ernstige vervuiling van de Kidron-rivier', zegt Naomi Tsur, locoburgemeester van Jeruzalem. 'Waterverontreining is een probleem dat geen grenzen kent. Ik zit al 5 jaar met de Palestijnse Autoriteit om de tafel om te werken aan een oplossing die alle bewoners ten goede komt, waar de toekomstige grenzen ook komen te liggen. Het project waar Royal HaskoningDHV aan werkt, is in ieders belang.'" (lees hier)

Tot de eerste wereldoorlog was Jeruzalem eeuwen lang een Ottomaans stadje en geen Palestijnse stad. Zoals we straks zullen zien, de Joden waren al in die periode de grootste religieuze groep in Jeruzalem en richting het einde van de Ottomaanse periode was de meerderheid van de inwoners van Jeruzalem Joods. In 1922, in de nasleep van die oorlog, werd door het Volkerenbond een belangrijk document unaniem aangenomen, dat bekend staat als het ‘Mandaat voor Palestina’. Volgens dat document maakt Jeruzalem als geheel een deel uit van het gebied dat als het Joodse nationale thuisland werd bestempeld. Dit recht op o.a. Jeruzalem wordt nog altijd door art. 80 van de VN-handvest beschermd.

Volgens het VN-partitieplan uit 1947 (VN-res. 181), zou Jeruzalem als geheel onder internationaal toezicht geplaatst worden. Jeruzalem zou volgens die resolutie dus geen Israëlische stad zijn, maar ook geen Palestijnse-Arabische stad. Dit plan werd echter door de Arabische landen niet erkend en in mei 1948 ook tegengewerkt door een vernietigingsoorlog tegen de jonge staat Israël te beginnen en daarbij o.a. delen van Jeruzalem te veroveren. De juridische betekenis van deze gebeurtenissen is nog altijd een kwestie van discussie. Volgens een breedgedragen opvatting over de status van VN-resoluties zoals 181 (resoluties onder hoofdstuk VI) kon het partitieplan alleen verplichtend worden als de betrokkene partijen ermee instemden. Maar doordat de Arabische staten dat niet deden, is dat plan nooit van kracht geworden. Sommigen menen dat dit impliceert dat het 'Mandaat' van 1922 nog altijd van kracht is en dat Jeruzalem gewoon bij Israël hoort. Volgens een andere lezing zou er na mei 1948 sprake zijn van een soort juridisch niemandsland wiens status in de praktijk zou moeten uitkristalliseren.

In 1948 heeft Jordanië Oost-Jeruzalem, geheel in strijd met het internationale recht, veroverd en vervolgens geannexeerd. (De Jordaanse verovering en annexatie van oost-Jeruzalem zijn overigens nooit door de internationale gemeenschap erkend). De facto was Oost-Jeruzalem in de periode tussen het einde van het Britse mandaat in mei 1948 en de Israëlische verovering van de stad in 1967 een Jordaanse stad en geen Palestijnse stad. In die periode bestond er helemaal geen Palestijnse staat of andere erkende Palestijnse politieke autoriteit die enig zelfstandig politiek gezag over die stad uitoefende of waarvan Jeruzalem de hoofdstad was. In 1967 heeft Israël Oost-Jeruzalem dus op Jordanië veroverd en niet op de Palestijnen.

Demografisch gesproken is Jeruzalem al heel lang een Joodse stad en geen Arabische-Palestijnse stad. In 1922 woonden er in Jeruzalem in totaal 52,081 mensen, waarvan 33,971 Joden, 13,411 Moslims en 4,699 Christenen. In 1948 had Jeruzalem 165,000 inwoners, waarvan 100,000 Joden, 40,000 Moslims en 25,000 Christenen. En in 1967 had Jeruzalem zo'n 263,500 inwoners; 196,000 Joden, 55,000 Moslims en 12,500 Christenen. De demografische overmacht van de Joden in Jeruzalem gaat zeker terug naar de jaren '90 van de 19de eeuw en is dus niet ontstaan door de verovering van Jeruzalem door Israël in 1967 of de snelle ontwikkeling van west-Jeruzalem tussen 1948 en 1967 (deze cijfers zijn o.a. hier te vinden). In die zin heeft Israël in 1967 een Joodse en geen Arabische-Palestijnse stad veroverd.

De scheiding tussen Oost- en West-Jeruzalem, die nu als een soort vanzelfsprekendheid wordt beschouwd, als een grens, heeft geen internationaalrechtelijke basis. Die scheidingslijn tussen Oost en West loopt vrijwel gelijk met de staakt-het-vuren-linie van 1949, die nooit als een internationale grens bedoeld of erkend was. Het staakt-het-vuren-verdrag van 1949 bepaalt expliciet dat deze linie geen internationale grens is en geen basis mag zijn voor dat soort claims. Bovendien is de scherpe demografische scheiding tussen het Arabische Oost-Jeruzalem en het Joodse West-Jeruzalem in sterke mate te wijten aan Jordanië dat tijdens de verovering van Oost-Jeruzalem in 1948 de Joodse bewoners van Oost-Jeruzalem in grote getallen heeft weggejaagd en uitgemoord.

In VN-resolutie 242, die in de nasleep van de Zesdaagse oorlog in 1967 door de VN-veiligheidsraad aangenomen is, wordt Israël geenszins opgeroepen om zich onvoorwaardelijk uit Oost-Jeruzalem terug te trekken, laat staan terug te geven aan de Palestijnen. De Palestijnen komen in dat document helemaal niet voor. Als Israël volgens deze resolutie Oost-Jeruzalem aan iemand terug zou moeten geven, dan is het aan Jordanië. Een vraag die bij de verschillende interpretaties van deze resolutie regelmatig aan de orde is, is of Israël juridisch verplicht is om Oost-Jeruzalem terug te geven aan de onrechtmatige voormalige bezetter van dat gebied, Jordanië, te meer omdat Israël dat gebied in een defensieve oorlog veroverde.

In resolutie 242 wordt Israël inderdaad opgeroepen om gebieden die door haar in die oorlog veroverd waren terug te geven, maar de officiële Engelstalige versie van deze resolutie spreek bewust over 'gebieden' en niet over ‘alle gebieden’. Deze oproep wordt ook nog nadrukkelijk gekoppeld aan de erkenning van het bestaansrecht van de staat Israël en het garanderen van veilige grenzen voor alle betrokkene staten in de context van een duurzame vredesregeling. Het teruggeven van gebieden door Israël is dus geen preconditie voor, maar het resultaat van vredesonderhandelingen, erkenning etc. Bovendien is resolutie 242 een hoofdstuk VI-resolutie en dit betekent dat van subjectieve rechten op specifieke gebieden pas sprake kan zijn als de betrokkene partijen door onderhandelingen tot afspraken zijn gekomen.

VN-resolutie 446 van 1979 zegt dat de Israëlische nederzettingen in de gebieden die door Israël in 1967 waren veroverd, inclusief Oost-Jeruzalem, geen geldige juridische status hebben ("have no legal validity"). De juridische onderbouwing van die resolutie, en zeker wat betreft de positie van Oost-Jeruzalem, is echter niet onproblematisch. Deze resolutie is in de kern gebaseerd op een zeer bedenkelijke - tendentieuze en inhoudelijk twijfelachtig- interpretatie van bepaalde onderdelen van de vierde Geneefse Conventie. Maar misschien belangrijker, deze resolutie is een zogenaamde hoofdstuk VI-resolutie en heeft daarom niet de status van een rechtsplicht (legal obligation). Handelen in strijd met deze resolutie levert dus geen schending van internationaal recht, maar is in strijd met de mening van die staten die toen voor deze resolutie hebben gestemd. 

Maar zelfs als resolutie 446 en de bewuste interpretatie van de vierde Geneefse Conventie internationaal rechtelijk perfect in orde waren, dan was het beroep dat de Nederlandse regering in deze specifieke kwestie op het internationaal recht doet, zeer twijfelachtig:

"International law [...] does not prohibit business from operating in occupied territory, or require the denial of services to “transferees” [...]. Such a broad reading of international rules finds absolutely no support in the treatment of any other occupation. Indeed, in an important recent decision concerning a company involved in building the Jerusalem light rail, a high-level French court held that international law does not restrict companies from doing business across the Green Line, or even working on Israeli government-funded projects." (lees hier)

"'Vorig jaar spande een Palestijnse organisatie op dezelfde gronden een zaak aan tegen het Franse bedrijf Veolia dat de tramlijn door Jeruzalem bouwde. Ze verloren op alle fronten, omdat de Franse rechter oordeelde dat de tram alle inwoners van de stad ten goede komt, zonder onderscheid te maken. Dat lijkt me bij deze waterzuiveringsinstallatie duidelijk ook het geval.'" (lees hier)

Het beroep dat Nederland in deze kwestie op het internationaal recht doet is dus juridisch zeer zwak. Het lijkt verdomd veel op een geval van ideologische oorlogsvoering, namens de verlichte meesters in Brussel, waarbij het internationaal recht slechts een propagandamiddel is. Op zich zeer opmerkelijk, omdat de Nederlandse Grondwet de Nederlandse regering juist de taak geeft om de internationale rechtsorde te bevorderen en niet nog belachelijker en zwakker te maken (lees hier).

Maar zoals wij in een eerdere blog al hebben opgemerkt, misschien moet men zich realiseren dat Nederland, als onderdeel van de EU, geen neutrale positie in het Israëlische-Palestijnse conflict inneemt. In zekere zin is de EU een onderdeel van dat conflict geworden. Zoals dit voorbeeld zo helder en pijnlijk laat zien, de EU is een partij die in dat conflict het eigen ideologische gelijk nastreeft, soms ook ten koste van de belangen van zowel Israël als de Palestijnen en ten koste van het vooruitzicht op vreedzaam samenleven.

Egypte, speculatie en de voedselcrisis

Onderzoekers als Bar-Yam, Murray en Lagi van het New England Complex Systems Institute hebben laten zien dat er een belangrijk verband bestaat tussen de voedselcrisis, beursspeculatie, de vraag naar biobrandstoffen en politiek instabiele situaties. De situatie in Egypte kan bijvoorbeeld op deze wijze verklaard worden. 

De afgelopen vijf jaar hebben we een serie aan voedselcrises meegemaakt. Een dergelijk crisis komt er op neer dat de prijs van voedsel dermate hoog is dat veel armere mensen in diverse (vaak arme) landen nauwelijks of geen eten kunnen kopen.

Deze crises worden door verschillende factoren, als misoogsten, droogte, de toenemende vraag naar vlees in China en India hebben wel degelijk invloed, maar de voornaamste factoren zijn de handel in biobrandstoffen en beursspeculatie met voedsel. Ze hebben deze conclusie getrokken nadat ze de prijsindex van voedsel van de VN hebben vergeleken met de data van verschillende rellen en opstanden, zoals die in het Midden Oosten en Afrika voorafgaand en gedurende de Arabische Lente. Het blijkt dat er een bijna perfecte correlatie is tussen de hoogte van de voedselprijs en de rellen en opstanden in kwestie. De voedselprijs vormt zo een structurele oorzaak met politieke onrust als gevolg. Als men weinig eten heeft, is men ontevreden over het regime. En in een dergelijke situatie kan een gebeurtenis die in andere situaties weinig invloed kan hebben in een keer zorgen voor een opstand. De voedselcrisis is dus de hoofdoorzaak waarom de Egyptenaren zo ontevreden waren dat de Moslim Broeders de macht konder grijpen. En het is waarschijnlijk ook de strucurele oorzaak achter de staatsgreep die gepleegd is door het Egyptische leger.

 Natuurlijk doet dit verder niets af aan het feit dat de Moslim Broeders bepaald geen fijne politiek voorstaan. En natuurlijk zijn er ook mensen in Egypte die oprecht iets willen doen aan de macht van deze club. Maar de feitelijke politieke situatie is niet de hoofdfactor.

Maar hoe zit de invloed van beursspeculatie en de handel in biobrandstoffen op de voedselprijs in elkaar? Het idee dat het New England Complex Systems Institute naar voren brengt is dat de handel in ethanol (een biobrandstof) zorgt voor een constante prijsstijging. De speculatie in futures op oogsten komt hier boven op en zorgt voor scherpe pieken in de prijs. De momenten van deze pieken komen volgens het New England Complex Systems Institute overeen met de tijstippen van politieke onlusten in diverse landen in 2008 en 2011. Ik heb de data die de VN geeft over de prijsindex van voedsel onderzocht. Deze index bestaat uit de samengebrachte gegevens van de volgende prijzen: die van granen (inclusief tarwe en rijst), van olie en vet, zuivel en vlees. In 2008-2009 en in 2011 zien we inderdaad scherpe pieken.  In 2013 zijn de heel scherpe pieken weilliswaar weg, maar de voedselprijzen zijn nog steeds erg hoog en de voedselcrisis is nog niet voorbij. En deze data komen inderdaad overeen met die van verschillende politieke onlusten in de wereld. 

Hoewel het aantonen van eenstatistische correlatie tussen twee variabelen nog niet hetzelfde noodzakelijkerwijs is als het aantonen van een oorzaak, denk ik toch dat we nu wel met (minstens) een belangrijke oorzaak van het geweld in Egypte te maken hebben. De situatie in Egypte van nu heeft, m.i., duszowel met de nasleep er van te maken als met accute problemen met de voedselvoorziening. Het is natuurlijk wel de vraag op wat voor een wijze de voedselcrisis en andere factoren, zoals oprechte politieke ontevredenheid, op elkaar inwerken en wat de precieze rol van welke factor is.

Speculatie met voedsel is, in de huidige destructieve vorm, tot stand gekomen nadat de wetgeving op dit terrein door Carter, Reagan, Clinton en Bush sterk is teruggebracht. En natuurlijk moet ook niet vergeten worden dat de invloed van de voedselcrisis alleen maar zo groot heeft kunnen worden omdat de landen die nu met de bovengenoemde problemen zitten hun voedsel grotendeels importeren, in plaats van dat ze het zelf produceren.

 Er is dan ook een oplossing voor een deel van de ellende in Egypte, Brazilië, en Syrië. De handel in biobrandstoffen moet sterk worden teruggebracht, de markt voor voedsel moet weer sterker gereguleerde worden en de landen in kwestie moeten weer zelf voedsel produceren.

Ludwig Kamphausen

Het Verhaal Dat Niet Verteld Wordt

Onze meesters in Brussel hebben de afgelopen jaren honderden miljoenen euro's aan Egypte beloofd en gegeven. Met die financiële steun wilden zij de democratische transitie van Egypte ondersteunen:

"'U kunt er zeker van zijn dat op de weg naar het verankeren van de democratie de EU aan uw zijde zal staan als een vriend, een buur en partner,' sprak de Belg. Volgens Van Rompuy heeft Egypte de steun juist nu hard nodig omdat vanwege politieke onrust de democratie en de economie onder druk zijn komen te staan." (lees hier)

Maar alle pompeuze verklaringen en goede bedoelingen ten spijt, de steun van de EU heeft weinig opgeleverd: democratie en economische ontwikkelingen in Egypte zijn verder weg dan ooit. Miljoenen aan belastinggeld, die de EU eigenlijk niet heeft, blijken nu in een zwart gat van geweld, corruptie en mismanagement te zijn verdwenen. En dat heeft de EU in sterke mate aan zichzelf te danken. Hier een citaat uit een recent rapport van de Europese rekenkamer over de Europese financiële steun aan Egypte:

"Overall the EEAS [de toko van mevrouw Ashton] and Commission have not been able to effectively manage EU support to improve governance in Egypt. This was partly due to the difficult conditions they have faced in Egypt but also to shortcomings in the way the EEAS and Commission have managed EU cooperation with Egypt. [...]

After the uprising, the ENP review marked a significant effort by the EEAS and Commission to improve the effectiveness of support to ENP countries, including Egypt. However, they have not yet translated the review into significant changes in the support to Egypt, mainly because of the difficult conditions prevailing on the ground in Egypt. The emphasis on ‘deep democracy’ is very relevant to Egypt but women’s rights and minority rights are key issues in Egypt which have not been strongly emphasised in the review and subsequent new assistance. Two new mechanisms have been established to support civil society but so far new assistance on the ground in Egypt has been limited."

Het eerste wat opvalt aan dit Egyptische debacle is het totale gebrek aan externe democratische controle over de uitvoerende macht van de EU: de Commissie en de EEAS van mevrouw Ashton. De Europese rekenkamer heeft een ronduit negatief rapport uitgebracht over het disfunctioneren van mevrouw Ashton en de Europese Commissie, maar dat krijgt geen politiek gevolg. De politieke verantwoordelijken blijven allemaal gewoon op hun plaatsen zitten en wij, de Europese halfburgers, hebben geen democratische middelen om die mannen en vrouwen ter verantwoording te roepen, laat staan om naar huis te sturen. We moeten eerlijk zijn: Het  befaamde 'democratisch tekort' van de EU is een Orwelliaans eufemisme.

Opmerkelijk in dat verband is ook dat de EEAS, met al haar duurbetaalde deskundigen en onderzoeksbudgetten, deze ontwikkelingen in Egypte heeft niet zien aankomen. Zelfs van Ashton mag men niet verwachten dat ze de toekomst kan voorspellen, maar het gevaar van een ontsporing in Egypte was een mogelijkheid, die door vele deskundigen en kritische toeschouwers als een zeer reële mogelijkheid werd geacht. Maar zoals de Zweedse minister van buitenlandse zaken, Carl Bilt, in een recent interview toegaf, de EU heeft de problemen en gevaren in Egypte onderschat. En het genoemde rapport van de Europese rekenkamer noemt het optreden van de EU 'te optimistisch'. Het is echter zeer de vraag of  de termen 'onderschatting' en 'te optimistisch' voldoende recht doen aan het optreden van de EU in Egypte.

De lijst van onderschattingen en misplaatste optimismen is simpelweg te lang en te ernstig om in die zachtaardige termen te blijven denken en spreken. Dat de moslimbroederschap geen gematigde democratische beweging is, is alles behalve een verassing. Dat die beweging niet opgewassen was tegen het besturen van een land zoals Egypte en dat dit samen met het radicalisme van die beweging tot meer politieke instabiliteit heeft geleid is ook geen verrassing. En dat een land zoals Egypte niet zomaar democratisch wordt doordat je daar met miljoenen gaat strooien is ook niet verrassend. Om maar een aantal puntjes te noemen. Men zou dan kunnen vermoeden dat het Europese gestuntel in Egypte niet zomaar een ongelukje is. Een aantal stevige vraagtekens bij het buitenlandbeleid van de EU zouden niet misplaatst zijn.

Maar de trein dendert door. Onze meesters in Brussel zijn inmiddels bezig met een vlucht naar voren, met het spuien van dreigementen en veroordelingen waar niemand echt wakker van ligt. Onze eigen minister van buitenlandse zaken is bereid gevonden de vluchtauto van de meesters te besturen. Onze parlementariërs zijn druk aan het knuffelen met Egyptenaren. Onze media drijven dankbaar verder mee met de nieuwsstroom. En het zorgwekkende optreden van de EU zou weer het verhaal zijn dat door niemand verteld wordt.

Trouw.nl Gehackt?

Trouw.nl, woensdag, 14/08/2014:

Premier Netanjahoe heeft zich nooit voorstander van een Palestijnse staat getoond. Integendeel. Hij was tegen de Oslo-akkoorden, de eerste en tijdelijke overeenkomst tussen Israël en de Palestijnen, uit 1993. En hij heeft in alle jaren dat hij premier was nooit een hand naar de Palestijnse president Abbas uitgestoken[...]

En de Palestijnse president Abbas? Als jongeman raakte hij in de jaren zestig al betrokken bij de Palestijnse vrijheidsstrijd. Zijn hele leven heeft hij gewijd aan dit doel: een onafhankelijke Palestijnse staat. Hij droeg nooit een wapen, maar geloofde altijd in het gesprek. Abbas is 78 jaar, een oude man, misschien een beetje moe. Hij is al sinds 2005 president en maakte meer onderhandelingen mee dan je op de vingers van een hand kunt tellen [...]." (lees hier)

Gezien het feit dat Trouw een kwaliteitskrant is, die zich ook gehouden weet aan de journalistieke code, is er kennelijk iets vreemds gebeurt tussen het moment dat de redactie van Trouw het hierboven geciteerde artikel heeft goedgekeurd en het verschijnen daarvan op de site. De redactie van Trouw.nl had dat artikel immers nooit willen goedkeuren, laat staan publiceren, te meer omdat het hier om een serieus analysestuk gaat en niet om een ingezonden brief, een opiniestuk of fictie.

Maar misschien werd de site van Trouw.nl gehackt.

Landgrabbing, de markt, mileu en pensioenfondsen

Landgrabbing is een vorm van het grootschalig in bezit nemen van landbouwgebieden voor commerciele doeleinden. Over deze praktijken zijn inmiddels kamervragen gesteld.  Het grote nadeel hiermee is dat vaak de lokale bevolking  die al generaties in het gebied in kwestie woont vaak van het gebied verjaagd wordt. De partijen die hier schuldig aan zijn zijn: eeen aantal hedgefunds, pensioenfondsen (inclusief APB), sovereign wealth fondsen en private equity fondsen.

Er zijn twee motoren die deze vorm van soms  semi-legale en soms illegale diefstal veroorzaken: speculatie en de vraag naar biobrandstoffen. Nadat in 2008 de financiële markten waren ingestort gingen grote financiële partijen, zoals hedgefondsen en pensioenfonden, op zoek naar alternatieve goederen om mee te speculeren en in te investeren. Doordat, onder andere door speculatie met landbouw futures en misoogsten, de voedselprijs omhoogging hebben deze partijen veel landbouwgrond aangeschaft, omdat ze dan meer geld kunnen verdienen aan landbouwgrond en aan gewassen die op deze grond verbouwd worden. Met een deel van deze landbouw gebieden wordt overigens ook weer gespeculeerd door hedgefondsen.  De vraag naar biobrandstoffen speelt hier ook een vernietigende rol. Om deze, zogenaamd milieu vriendelijke brandstoffen te kunnen verbouwen worden hele bevolkingsgroepen gedeporteerd en worden hele natuurgebieden verwoest.

Laten we de invloed van deze praktijken eens bekijken aan de hand van een voorbeeld. In Ethiopië wordt in de Omo vallei. In dit gebied worden zo’n 260.000 mensen door het Ethiopische leger van hun gebied verjaagd, vaak door middel van geweld, om plaats te maken voor grote agro-industriële bedrijven die suikerriet, palmolie en graan te  verbouwen. Het gaat hier om mensen die afhankelijk zijn van de landbouwgrond. En zij worden, op niet-zachtzinnige wijze, verdreven:

The plantations are being installed and ethnic and pastoral communities are being forcibly resettled with the help of the Ethiopian military, which has become a central player in the implementation of the Ethiopian government’s development plans. Forced evictions, denial of access to subsistence land, beatings, killings, rapes, imprisonment, intimidation, political coercion, and the denial of government assistance are all being used as tools of forced resettlement.

De grond gaat dan naar een aantal Italiaanse, Maleisische en Indiase bedrijven die, in samenwerking met de Ethiopische overheid, dit gebied exploiteren. De overheid aldaar zegt dat ze de gedeporteerde bevolking behuizing, school en toegang  tot gezondheidszorg aanbieden,  maar alleen als ze zich vrijwillig laten deporteren. Natuurlijk is men er daar  niet gerust op dat dit ook gebeurd. De Er vinden in de Omo vallei ook de volgende praktijken plaats:

Beyond imprisoning those who speak out against the project, another tactic used by the government to push local people into resettlement sites is barring them from cultivating their own fields and destroying crops and grain stores to cause hunger. People are then lured to the sites with food aid from international agencies. A joint mission of DFID, USAID, UN, and EU to the Gambella region found “internationally funded food aid intended for free distribution for relief is being used to encourage community participation in the [resettlement] programme’’.

En:

In the face of this resistance, the military is imposing the government’s development schemes by ever more violent tactics. By January 2012, ten Bodi women had been raped by soldiers, in some cases gang raped.40 The Bodi and neighboring tribes were particularly distraught by the gang rape of a young herd boy. “They took a small boy that was herding cattle. They had sex with him for a long time in the forest. He was screaming. The boy couldn’t walk afterward. He had to be picked up and carried. Bodi people held his father back; he wanted to shoot the soldiers in Hana. Many Bodi held the father and tied him up,” reported Bawa, a Bodi woman.

De respectievelijk Amerikaanse en Britse hulporganisaties USAID en DFID geven overigens financiële steun aan deze projecten.

Dit voorbeeld valt al snel te vermenigvuldigen. In Afrika, Azië en Lantijns Amerika vinden dit soort praktijken op grote schaal plaats.

Ik zou er, ter afsluiting, nog op willen wijzen dat dit soort projecten ook door Nederlandse partijen, zoals het APB, gefinancieerd worden. Als u dus uw pensioen bij APB heeft, worden dit type acties gefinancieerd met uw geld. Dit soort uitbuiting vindt dus plaats in uw naam!

Ludwig Kamphausen

Het Nietinternationaal Nietrecht

Times of Israel, dinsdag, 16/07/2013:

"A dramatic new directive published by the European Union bars its 28 members from all cooperation with Israeli entities in the West Bank and East Jerusalem [...] The new directive, initiated in December by the EU foreign ministers, is “in conformity with the EU’s longstanding position that Israeli settlements are illegal under international law and with the non-recognition by the EU of Israel’s sovereignty over the occupied territories [...]." (lees hier)

Ondanks de hoogdravende retoriek van de EU (en de onnauwkeurige berichtgeving in de media) heeft de genoemde nieuwe EU-richtlijn geen enkele basis in het internationaal recht. De argumenten die deze richtlijn een basis in het internationaal recht zouden moeten geven - namelijk, dat Israël een illegale bezetter is en dat de joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever illegaal zijn - zijn op zijn minst zeer twijfelachtig (zie o.a. hier, hier en hier). Maar belangrijker in deze context zijn de volgende opmerkingen:

"Let’s assume the European position on settlements is correct. Even so, international law does not forbid or restrict the operations of private groups based in or operating in the West Bank. International law prohibits governments from “transferring” settlers to occupied territory; it does not make the settlers themselves illegal, international lepers, or legitimate objects of discrimination. It does not prohibit business from operating in occupied territory, or require the denial of services to “transferees” and their descendants. Such a broad reading of international rules finds absolutely no support in the treatment of any other occupation. Indeed, in an important recent decision concerning a company involved in building the Jerusalem light rail, a high-level French court held that international law does not restrict companies from doing business across the Green Line, or even working on Israeli government-funded projects. 

Indeed, the Europeans’ own conduct proves that this is not about implementing international law. Many countries in the region occupy foreign territory and even establish settlements there. The most obvious example is Turkey’s occupation of Cyprus; others include Morocco’s subjugation of Western Sahara, the EU’s fellow “Middle East Quartet” member Russia’s recent conquest of parts of Georgia, and Armenia’s in Azerbaijan. In none of these cases has the EU promulgated such guidelines [...]. 

Moreover, [...] Article 15 exempts groups that “promot[e] the Middle East peace process in line with EU policy.” Either the Geneva Conventions and related rules prevent Israelis from having anything to do with the West Bank or they do not – but they certainly do not contain a “things the EU likes” exception. [...]." (lees hier) 

De betreffende EU-richtlijn kan dus niet ingegeven zijn door enige dwingende internationaal rechtelijke logica. Het beroep dat de EU in deze kwestie op het internationaal recht doet valt dan onder de categorie 'baanbrekende conceptuele innovaties', die wij van de EU inmiddels gewend zijn.

Naast briljante innovaties zoals het niet-grondwettelijke Europese Grondwet, het referendum ad victoriam, de Euro (oftewel de munteenheid zonder politieke eenheid), de moorddadige liefdadigheidsorganisatie, de theocratische democraten en de democratie zonder demos, hebben we nu ook een nieuw soort internationaal recht, dat uit regels bestaat die niet het gedrag van staten en hun onderlinge relaties reguleren en wier geldigheid enkel van de voorkeuren en belangen van de EU afhangt: Het nietinternationaal nietrecht.

Monumentenzorg

Onze meesters in Brussel zijn weer lekker bezig geweest:

"A dramatic new directive published by the European Union bars its 28 members from all cooperation with Israeli entities in the West Bank and East Jerusalem. The directive, sent out on June 30 and set to take effect on Friday, extends to “all funding, cooperation, and the granting of scholarships, research grants and prizes” to Israeli entities in East Jerusalem and the West Bank, Haaretz reported on Tuesday. It also requires that any contracts between EU member countries and Israel henceforth include a clause stating that East Jerusalem and the West Bank are not part of the State of Israel." (lees hier)

Net terug uit Tsjechië. Onder andere het stadje Boskovice bezocht (zo'n 40 kilometer ten noorden van Brno, de tweede stad van Tsjechië). Boskovice had een relatief grote en bloeiende joodse gemeenschap. Maar in de tweede wereldoorlog werd ook die gemeenschap geheel vernietigd. Het vermoeden dat een zijtak van de familie uit Boskovice komt bracht ons naar de oude joodse wijk, de joodse begraafplaats en de oude synagoge. Op de gevel van die synagoge hangt een groot spandoek, waarop het bekende symbool van de EU te zien is. De EU heeft kennelijk een aanzienlijke bijdrage geleverd aan de restauratie en het onderhoud van dat monument.

Mijn vrouw merkte half-serieus op, dat ik deze keer echt moest erkennen dat de EU soms ook goede dingen doet. Ik moest wel lachen. In Brussel zijn ze kennelijk dol op monumenten voor dode joden. Een tikkeltje te veel misschien.

De-Pizza-En-Schnitzel-Crisis

In een inmiddels wat oude blog hebben wij het volgende geschreven:

"Een stevige klimaatcrisis, of beter gezegd de angst daarvoor, komt politiek goed uit voor onze meesters in Brussel, die de macht van de EU willen vergroten en hun eigen bestaan rechtvaardigen. De vermeende opwarming van de aarde met zijn transnationale karakter en vermeende desastreuze gevolgen is typisch zo'n crisis die om meer Europa vraagt" 

Een inderdaad, de verschrikkelijke klimaatcrisis is weer eens uit de kast gehaald en gereanimeerd om de duimschroeven nog een tikkeltje aan te kunnen draaien:

"Food consumption patterns in Europe are currently unsustainable: European food consumption is responsible for a large part of the EU’s greenhouse gas emissions. It is accepted that there needs to be a reduction in global greenhouse gas emission which are contributing to climate change. [...] LiveWell for LIFE is a pioneering project which aims to contribute towards the reduction of greenhouse gas emissions from the EU food supply chain, and demonstrate what sustainable diets could look like for different European countries.” (lees hier)

Ze blijven leuk, onze meesters in Brussel. De vermeende klimaatcrisis, ze kunnen niet zonder. Het is nu wachten dat de EU in het kader van de verduurzaming van onze eetpatronen en gewoontes de pizza's en de schnitzels gaat verbieden. Dit wordt pas een echte crisis!

Rationele Ezels (II)

In het NRC Handelsblad van 18/06/2013, pagina 14 beargumenteert sociologe Clemens den Olde tegen wat zij de onderzoeksfetisj op het Hbo noemt. Enerzijds gaat de toenemende aandacht voor onderzoek in het Hbo ten koste van de vakinhoudelijke kennis en de ontwikkeling van professionele houding. Anderzijds is er in het Hbo vaak te weinig ruimte en kennis om een degelijk methoden-onderwijs neer te kunnen zetten. Halfbakken onderzoekers met te weinig vakinhoudelijke kennis is dan al te vaak het droevige resultaat van het huidige Hbo.

Van onze hoger opgeleide beroepsbeoefenaren mogen verwachten dat zij goed in staat zijn om zelf correcte oordelen te vormen over problematische praktijksituaties en dat zij vervolgens ook in staat zijn om zulke oordelen te vertalen in effectief, menswaardig en rechtmatig handelen. De vorming van dat soort beroepsmatige oordelen vraagt natuurlijk om inhoudelijke vakkennis, maar in de soms complexe en weerbarstige beroepspraktijk is die standaardkennis niet altijd toereikend.

De vorming van zulke oordelen loopt in de beroepspraktijk regelmatig vast op het ontbreken van bepaalde kennis. Wat zijn bijvoorbeeld de oorzaken van bepaalde problemen die zich in de beroepspraktijk voordoen en wat zou men het beste kunnen doen om die problemen op te kunnen lossen, of in ieder geval te verminderen? Beroepsbeoefenaren worden in de praktijk regelmatig geconfronteerd met dat soort kennisvragen, die direct voortvloeien uit de beroepspraktijk en die als zodanig direct te maken hebben met de kwaliteit van de beroepsuitoefening.

Dat soort praktijkproblemen kunnen vaak pas opgelost worden als men de nodig kennis heeft en die broodnodige kennis komt zelden uit de lucht vallen. Het destilleren van heldere kennisvragen uit problematische praktijksituaties, de beslissing of men zelf een kennisvraag gaat beantwoorden, of dat men dit beter aan anderen kan overlaten, het zoeken naar kennis, de interpretatie en waardering van bestaande kennis en de implementatie van kennis, zijn een aantal  basale activiteiten en denkbewegingen die in de praktijk regelmatig voorkomen.

Omgaan met kennis, en met het ontbreken daaraan, hoort dus bij de beroepspraktijk, net zoals het hebben van inhoudelijke vakkennis en van bepaalde technische vaardigheden. Een beroepsbeoefenaar die niet instaat is met dat soort vraagstukken verstandig om te gaan is ook niet goed in staat om zelf correcte oordelen te vormen over problematische praktijksituaties en vervolgens om die oordelen te vertalen in effectief, menswaardig en rechtmatig handelen.  In het  onderwijsjargon zou  men wellicht zeggen dat beroepsbeoefenaars ‘evidence based’ moeten kunnen werken. En in deze context is de aandacht voor onderzoek in het Hbo niet principieel misplaatst.

De zorgen die Clemens den Olde  over het onderzoekfetisj op het Hbo tot uiting brengt zijn beslist niet onterecht, maar haar conclusie gaat wellicht te ver. De aandacht voor onderzoek in het Hbo is op zichzelf niet verkeerd, het probleem zit ‘m eerder in de manier waarop onderzoek in het Hbo, onder druk van bovenop, vaak vorm gegeven wordt.  De huidige tendens om het ideaal van de goede beroepsbeoefenaar  in termen van EBW te construeren is op zichzelf al overdreven en zelfs schadelijk. En de neiging om EBW tot het doen van praktijkgericht onderzoek te reduceren des te meer. Verstandig zijn houdt veel meer in dan louter EB te kunnen werken en EBW houdt meer in dan praktijkgericht onderzoek te kunnen verrichten.

Bij het Hbo leidt men geen onderzoekers op. Dat is immers de taak van onze universiteiten en die hebben het er al moeilijk genoeg mee. In het hbo leidt men verstandige en vakkundige beroepsbeoefenaren op, die in hun beroepspraktijk o.a. met kennisvraagstukken moeten kunnen omgaan. En wat ze op dat gebied moeten kunnen zou moeten afhangen van de specifieke eisen en eigenheden van de beroepspraktijken waarin men na het Hbo terecht komt, en van de eigen belangstelling en kunnen van individuele studenten. Het doen van praktijkgericht onderzoek, dat op zichzelf een specifiek soort is van toegepast wetenschappelijk onderzoek, is niet voor alle beroepsgroepen even relevant en niet voor alle hbo-studenten even goed haalbaar.

Met de huidige onderzoeksfetisj op het Hbo wordt het beeld van de goede beroepsbeoefenaar verkeerd reconstrueert: een goede beroepsbeoefenaar wordt dan een goede praktijkonderzoeker. Dit is een enorme verschraling van het beeld van de goede beroepsbeoefenaar, waarbij verstandigheid langzaam maar zeker plaats maakt voor eng rationalisme. Met de overdreven en ongenuanceerde nadruk op onderzoek produceert men rationele ezels, die vaak te weinig binding met en kennis van hun beroepspraktijk hebben en die over vaardigheden beschikken waar de beroepspraktijk niet op zit te wachten. In het slechtste geval levert men niet eens rationele ezels af, maar, om de woorden van Clemens den Olde te gebruiken, halfbakken rationele ezels.

Het onderzoek-onderwijs op het Hbo moet maatwerk zijn waarbij de eigenheden van verschillende beroepspraktijken en de individuele ontwikkeling van studenten maatgevend zijn, niet de opgelegde ideologische verzinsels van de Hyperrationele ezels in Brussel en Den Haag.