"A dramatic new directive published by the European Union bars its 28 members from all cooperation with Israeli entities in the West Bank and East Jerusalem [...] The new directive, initiated in December by the EU foreign ministers, is “in conformity with the EU’s longstanding position that Israeli settlements are illegal under international law and with the non-recognition by the EU of Israel’s sovereignty over the occupied territories [...]." (lees hier)Ondanks de hoogdravende retoriek van de EU (en de onnauwkeurige berichtgeving in de media) heeft de genoemde nieuwe EU-richtlijn geen enkele basis in het internationaal recht. De argumenten die deze richtlijn een basis in het internationaal recht zouden moeten geven - namelijk, dat Israël een illegale bezetter is en dat de joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever illegaal zijn - zijn op zijn minst zeer twijfelachtig (zie o.a. hier, hier en hier). Maar belangrijker in deze context zijn de volgende opmerkingen:
"Let’s assume the European position on settlements is correct. Even so, international law does not forbid or restrict the operations of private groups based in or operating in the West Bank. International law prohibits governments from “transferring” settlers to occupied territory; it does not make the settlers themselves illegal, international lepers, or legitimate objects of discrimination. It does not prohibit business from operating in occupied territory, or require the denial of services to “transferees” and their descendants. Such a broad reading of international rules finds absolutely no support in the treatment of any other occupation. Indeed, in an important recent decision concerning a company involved in building the Jerusalem light rail, a high-level French court held that international law does not restrict companies from doing business across the Green Line, or even working on Israeli government-funded projects.
Indeed, the Europeans’ own conduct proves that this is not about implementing international law. Many countries in the region occupy foreign territory and even establish settlements there. The most obvious example is Turkey’s occupation of Cyprus; others include Morocco’s subjugation of Western Sahara, the EU’s fellow “Middle East Quartet” member Russia’s recent conquest of parts of Georgia, and Armenia’s in Azerbaijan. In none of these cases has the EU promulgated such guidelines [...].
Moreover, [...] Article 15 exempts groups that “promot[e] the Middle East peace process in line with EU policy.” Either the Geneva Conventions and related rules prevent Israelis from having anything to do with the West Bank or they do not – but they certainly do not contain a “things the EU likes” exception. [...]." (lees hier)De betreffende EU-richtlijn kan dus niet ingegeven zijn door enige dwingende internationaal rechtelijke logica. Het beroep dat de EU in deze kwestie op het internationaal recht doet valt dan onder de categorie 'baanbrekende conceptuele innovaties', die wij van de EU inmiddels gewend zijn.
Naast briljante innovaties zoals het niet-grondwettelijke Europese Grondwet, het referendum ad victoriam, de Euro (oftewel de munteenheid zonder politieke eenheid), de moorddadige liefdadigheidsorganisatie, de theocratische democraten en de democratie zonder demos, hebben we nu ook een nieuw soort internationaal recht, dat uit regels bestaat die niet het gedrag van staten en hun onderlinge relaties reguleren en wier geldigheid enkel van de voorkeuren en belangen van de EU afhangt: Het nietinternationaal nietrecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten