Landgrabbing, de markt, mileu en pensioenfondsen

Landgrabbing is een vorm van het grootschalig in bezit nemen van landbouwgebieden voor commerciele doeleinden. Over deze praktijken zijn inmiddels kamervragen gesteld.  Het grote nadeel hiermee is dat vaak de lokale bevolking  die al generaties in het gebied in kwestie woont vaak van het gebied verjaagd wordt. De partijen die hier schuldig aan zijn zijn: eeen aantal hedgefunds, pensioenfondsen (inclusief APB), sovereign wealth fondsen en private equity fondsen.

Er zijn twee motoren die deze vorm van soms  semi-legale en soms illegale diefstal veroorzaken: speculatie en de vraag naar biobrandstoffen. Nadat in 2008 de financiële markten waren ingestort gingen grote financiële partijen, zoals hedgefondsen en pensioenfonden, op zoek naar alternatieve goederen om mee te speculeren en in te investeren. Doordat, onder andere door speculatie met landbouw futures en misoogsten, de voedselprijs omhoogging hebben deze partijen veel landbouwgrond aangeschaft, omdat ze dan meer geld kunnen verdienen aan landbouwgrond en aan gewassen die op deze grond verbouwd worden. Met een deel van deze landbouw gebieden wordt overigens ook weer gespeculeerd door hedgefondsen.  De vraag naar biobrandstoffen speelt hier ook een vernietigende rol. Om deze, zogenaamd milieu vriendelijke brandstoffen te kunnen verbouwen worden hele bevolkingsgroepen gedeporteerd en worden hele natuurgebieden verwoest.

Laten we de invloed van deze praktijken eens bekijken aan de hand van een voorbeeld. In Ethiopië wordt in de Omo vallei. In dit gebied worden zo’n 260.000 mensen door het Ethiopische leger van hun gebied verjaagd, vaak door middel van geweld, om plaats te maken voor grote agro-industriële bedrijven die suikerriet, palmolie en graan te  verbouwen. Het gaat hier om mensen die afhankelijk zijn van de landbouwgrond. En zij worden, op niet-zachtzinnige wijze, verdreven:

The plantations are being installed and ethnic and pastoral communities are being forcibly resettled with the help of the Ethiopian military, which has become a central player in the implementation of the Ethiopian government’s development plans. Forced evictions, denial of access to subsistence land, beatings, killings, rapes, imprisonment, intimidation, political coercion, and the denial of government assistance are all being used as tools of forced resettlement.

De grond gaat dan naar een aantal Italiaanse, Maleisische en Indiase bedrijven die, in samenwerking met de Ethiopische overheid, dit gebied exploiteren. De overheid aldaar zegt dat ze de gedeporteerde bevolking behuizing, school en toegang  tot gezondheidszorg aanbieden,  maar alleen als ze zich vrijwillig laten deporteren. Natuurlijk is men er daar  niet gerust op dat dit ook gebeurd. De Er vinden in de Omo vallei ook de volgende praktijken plaats:

Beyond imprisoning those who speak out against the project, another tactic used by the government to push local people into resettlement sites is barring them from cultivating their own fields and destroying crops and grain stores to cause hunger. People are then lured to the sites with food aid from international agencies. A joint mission of DFID, USAID, UN, and EU to the Gambella region found “internationally funded food aid intended for free distribution for relief is being used to encourage community participation in the [resettlement] programme’’.

En:

In the face of this resistance, the military is imposing the government’s development schemes by ever more violent tactics. By January 2012, ten Bodi women had been raped by soldiers, in some cases gang raped.40 The Bodi and neighboring tribes were particularly distraught by the gang rape of a young herd boy. “They took a small boy that was herding cattle. They had sex with him for a long time in the forest. He was screaming. The boy couldn’t walk afterward. He had to be picked up and carried. Bodi people held his father back; he wanted to shoot the soldiers in Hana. Many Bodi held the father and tied him up,” reported Bawa, a Bodi woman.

De respectievelijk Amerikaanse en Britse hulporganisaties USAID en DFID geven overigens financiële steun aan deze projecten.

Dit voorbeeld valt al snel te vermenigvuldigen. In Afrika, Azië en Lantijns Amerika vinden dit soort praktijken op grote schaal plaats.

Ik zou er, ter afsluiting, nog op willen wijzen dat dit soort projecten ook door Nederlandse partijen, zoals het APB, gefinancieerd worden. Als u dus uw pensioen bij APB heeft, worden dit type acties gefinancieerd met uw geld. Dit soort uitbuiting vindt dus plaats in uw naam!

Ludwig Kamphausen