vrijdag 17 augustus 2012

Roemer En Onze Eenpartijstaat

Roemer in het FD, donderdag 16/08/2012:
"‘Ik ben politicus, ik moet naar de hele samenleving kijken. Er is een vertrouwenscrisis, bij consumenten en producenten. Het is idioterie om niet naar de omstandigheden te kijken, maar alleen naar maximaal 3% tekort in 2013. De overheid moet de zaak weer aan het draaien krijgen. Dan moet ik een belachelijke boete gaan ­betalen als het tekort groter is dan 3%? “Over my dead body!”’ (lees hier)
De Nederlandse politiek, van links naar rechts, heeft zich zeer kritisch uitgelaten over deze uitspraken van Roemer:
"PvdA-leider Diederik Samsom noemde de uitspraak van Roemer 'onverstandig'. De sociaaldemocraten zijn weliswaar ook voor een versoepeling van de begrotingsnorm, maar zien in veto's of betaalweigeringen niet de oplossing.
D66-leider Alexander Pechtold ging verder door te stellen dat 'een kandidaat-regeringsleider met dit soort rabiate standpunten niet serieus te nemen is'. Volgens D66 zit Nederland niet te wachten op het aangaan van nieuwe schulden, zoals Roemer voorstelt.
Volgens het CDA-Kamerlid Raymond Knops is Roemer een 'ervaringsdeskundige' wat betreft het aangaan van nieuwe schulden. Knops doelt daarmee op de periode waarin de gemeente Boxmeer onder curatele werd geplaatst toen Roemer daar wethouder van Financiën was.
Ook de VVD ziet weinig in het plan van de SP. Kamerlid Mark Harbers zegt op twitter dat Roemer 'van Nederland een Griekenland maakt'." (lees hier)
"Verhagen vindt de opmerking 'dieptriest' en zegt dat Roemer zo vraagt om problemen. Op deze manier geef je als het ware landen als Griekenland het excuus om eveneens harde begrotingsafspraken niet na te komen, zegt de CDA'er." (lees hier)
Roemer ruikt bloed. De wereldeconomie stagneert opnieuw. In Duitsland, de suikeroom van de eurozone, staat het draagvlak voor de euro en de EU onder steeds grotere druk. In de internationale en nationale media wemelt het van de berichten over een Griekse exit en over een aanstaande bailout-aanvraag van Spanje. In bijna alle landen van de eurozone, en veel landen daarbuiten, wordt steeds openlijker gesproken over het uiteenvallen van de eurozone en zelfs van de EU. De eurocrisis is nog niet voorbij en het ergste zou wellicht nog voor ons liggen. Electoraal gesproken kan het voor Roemer en zijn partij wellicht opportuun zijn om zich nu tegen de euro en de EU af te zetten.

Maar Roemers uitlatingen moeten niet opgevat worden alsof hij en zijn partij de euro of de EU fundamenteel afwijzen. De SP heeft bezwaren tegen de neoliberale richting die de EU volgens haar heeft ingeslagen, maar in haar verkiezingsprogramma uit de SP geen principiële bezwaren tegen de EU of de euro. Zoals de rest van de Nederlandse politieke partijen (behalve de PVV misschien) accepteert de SP de EU en de euro als een gegeven een zelfs als een positief gegeven. Wie op de SP gaat stemmen vanwege haar vermeende Eurosceptische standpunten zou wellicht van een koude kermis thuiskomen.

Deze positieve houding tegen de euro en de EU is niet louter bedoeld om de SP koosjer te maken voor regeringsverantwoordelijkheid of zelf voor het premierschap. Zoals wij in een vorige blog hebben betoogd, die houding is mede ingegeven door de ideologie van de SP. Alle verkiezingsretoriek ten spijt, de ideologie van de SP sluit een Europese superstaat helemaal niet uit, en in zekere zin heeft die een Europese superstaat zelfs nodig. De SP is geen Eurosceptische partij maar een crypto-eurofiele partij.

Wat de discussie rond de uitlatingen van Roemer vooral laat zien is dat de ideologische verschillen tussen onze politieke partijen over deze kwestie behoorlijk klein zijn. De hele mediahype van de afgelopen dagen draait niet om de principiële vraag of de EU iets te zeggen moet hebben over onze begroting, maar om de vraag hoe snel wij aan de begrotingsnormen van de EU zouden moeten voldoen. De goedheid van de EU en euro wordt in deze hele discussie van de afgelopen dagen simpelweg verondersteld.

Als het gaat om de wenselijkheid van de euro en de EU zitten alle politieke partijen (behalve de PVV misschien) op een ideologisch kluitje. Deze discussie vindt nauwelijks plaats in de politiek zelf, maar vooral tussen vertegenwoordigers van het politieke establishment en personen en groeperingen daarbuiten. Wat dat betreft lijkt Nederland steeds meer op een eenpartijstaat (wat Roemer misschien wel aanspreekt) en dit kan, als de eurocrisis flink uit de hand loopt, de legitimiteit en stabiliteit van het politieke systeem in gevaar brengen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten