Genocide op indianen deel 3

De BBC en Reuters schreven op 29 augustus 2012 er in Venezuela waarschijnlijk in juli een dorp van de Yanomami indianen is uitgemoord. Vorig jaar kwamen er ook al berichten over genocide op Indianen (toen gepleegd door Braziliaanse houthakkers) naar buiten. We hebben hier toen met GroenLinks over gecorrespondeerd. GroenLinks schreef toen:

'Om mensen zoals de indianen te helpen vinden wij dat er zeer concrete voorwaarden voor Nederlandse steun aan bedrijven moet komen. Als er Nederlandse betrokkenheid is bij de aanvallen op de indianen, dan zal aan deze een halt worden toegeroepen. Ook zullen Nederlandse bedrijven openheid moeten geven over de gehele productieketen. Maken bedrijven dus gebruik van hout uit bossen waar indianen worden aangevallen worden, dan zal dit zeker consequenties kennen.'

Klaarblijkelijk hebben dit soort beleidslijnen  nog niet het juiste effect gehad.

Ludwig Kamphausen

Canadese mijnbouw is een bedreiging voor inheemse volkeren

In augustus 2011 verscheen er op de website van Survival International een bericht dat Cap-Ex Ventures, een Canadees mijnbouw bedrijf, onderzoek naar de mogelijkheden om een mijn te bouwen in de grensstreek tussen Quebec  en Labrador. Dit gebied is het jachtgebied van de Uashat mak Mani-Utenam, een Innu stam. De Innu maken zich druk over deze ontwikkelingen. Maar het maar de vraag of hun protest uitmaakt, want er zijn al rivieren in het gebied afgesloten om waterkrachtcentrales aan te kunnen leggen.

Op de website van Cap-Ex Ventures staat een verklaring van het bedrijf over hun beleid t.o.v. Innu en Indianen:

The Company acknowledges that it operations on and takes part in activities that take place on lands that aboriginal peoples have been occupying and using since time immemorial. The Company wishes to be a good steward of the lands and resources.

The Company will promote relationships with aboriginal peoples based on mutual respect and a shared understanding of each others' rights and interests.

The Company recognizes that the reconciliation of aboriginal title and Crown title is a complex and long-term process that only the aboriginal governments and public governments can achieve. The company supports the government-to-government reconciliation process. The company seeks to reach understandings with aboriginal governments that promote a relationship that is long-term, stable and mutually-beneficial.

The objectives of the company's commitment to aboriginal relations are to:

§  Identify the aboriginal governments relevant to the areas of its proposed activities and operations as early as possible.

§  Seek and promote open and honest dialogue about the proposed activities and operations.

§  Provide information to aboriginal governments and communities about its proposed activities and operations that are accurate, timely and which is updated to reflect changing circumstances or plans.

§  Work cooperatively with aboriginal governments and communities to gain an understanding of the potential impacts of its activities and projects on aboriginal interests and seek ways to avoid or mitigate impacts.

§  Ensure that its employees, contractors and suppliers are aware of its Aboriginal Relations Policy, participate in training on the policy and are given opportunities to recommend means to improve the policy and aboriginal relations outcomes.

§  Seek aboriginal employees, contractors and suppliers where they can provide the required supplies and services in a safe, skilled manner and at a competitive price.

§  Contribute to aboriginal education and training reflective of the stage of mineral development that encourages aboriginal people to work in the mining industry.

§  Encourage public governments to implement sound policies that reflect the current and changing laws, the interests of aboriginal governments and the realities of a market-driven mineral exploration, development, mining and production industry.

Laten we eens de zin:  ‘The Company wishes to be a good steward of the lands and resources’ nemen. Cap-Ex Ventures zegt dus een good steward te willen zijn. Klaarblijkelijk zorg je dus goed voor het land als je het aanleggen van een mijn waarmee je  het leven van de Innu  moeilijk maakt en hele natuurgebieden vernietigd hiertoe wilt rekenen is dit bedrijf inderdaad bijzonder milieu vriendelijk.  

Ook de zin dat Cap-Ex wil: ‘Work cooperatively with aboriginal governments and communities to gain an understanding of the potential impacts of its activities and projects on aboriginal interests and seek ways to avoid or mitigate impacts’ is interessant. Cap-Ex heeft immers in de ogen van de Innu de verdragen tussen beiden zodanig geschonden dat de Innu de Canadese overheid hebben gevraagd om Cap-Ex te dwingen met hun exploraties te stoppen. Cap-Ex heeft inmiddels een persbericht over het conflict met de uitgevaardigde. De laatste zinnen van dit bericht zijn: ‘The Company does not, at this point, anticipate any disruption of its exploration operations. The Company will inform the public of any material disruption if one were to occur.’Ze trekken zich dus, hoewel ze dit eigenlijk verplicht zijn want de Canadese wet schrijft voor dat je voor werkzaamheden op het grondgebied van First Americans eerst toestemming moet hebben van de relevante stam in kwestie, niets aan van wat de Uashat mak Mani-Utenam willen.

Cap-Ex heeft overigens op 10 augustus ook het volgende bekend gemaakt: ‘Cap-Ex Ventures Ltd (“Cap-Ex” or the “Company”) is pleased to announce that it has signed a Collaboration Framework Agreement (the “Agreement”) with Canadian National Railway Company (“CN”) to participate in the feasibility study of CN’s proposed rail line to serve the Quebec and Labrador Iron Ore Trough. This proposed rail line is expected to include a fully operational, continuous, multi-user railroad network, as well as a multi-user material handling facility located in the Pointe-Noire region in Sept-Iles, QC.’ De Sept-Iles regio is precies het gebied waar het conflict met de Innu betrekking op heeft. Ik denk dat als we 1 plus 1 optellen we rustig de conclusie kunnen trekken dat Cap-Ex en de Canadese overheid hebben besloten dat de Uashat mak Mani-Utenam pech hebben gehad en dat hun jachtgebied gewoon vernietigd zal worden omdat Cap-Ex meer geld wilt verdienen.

Ludwig Kamphausen

Met Vredespartners Zoals Deze...

De "gematigde" Palestijnse "president" Abbas over de relatie tussen de Joden en Jeruzalem en de implicatie daarvan voor vrede tussen Israël en de Palestijnen:

"Jerusalem is a Muslim and Christian city, and there will be neither peace nor security until the Israeli occupation, settlements, and settlers leave the city, Palestinian President Mahmoud Abbas said on Tuesday [...] He further charged that Israel’s actions vis-a-vis the Temple Mount have been aimed at destroying the mosque and building in its stead “the alleged Jewish Temple'." (lees hier)

Deze toespraak is in feite te bizar voor woorden, maar voor de record toch een aantal opmerkingen, om te beginnen met de impliciete ontkenning van de historische relatie tussen het Jodendom en Jeruzalem. Die ontkenning is in zekere zin te vergelijken met Holocaustontkenning (trouwens ook een hobby van Abbas): Deze blatante ontkenning van de historische feiten maakt de ontkenner volstrekt belachelijk en diskwalificeert hem als een serieuze gesprekspartner. Die ontkenning is, zoals Holocaustontkenning, ook bewust bedoeld om de Joden als een groep te kwetsen of zelfs te beschadigen.

In deze toesprak eist Abbas expliciet de ontjoding van Oost-Jeruzalem. Er zouden namelijk geen vrede en veiligheid zijn tot dat de Joden, de "settlers" zoals Abbas ze noemt, Oost-Jeruzalem zouden hebben verlaten. Kan iemand uitleggen waarom er geen Joden in een eventuele Palestijnse Oost-Jeruzalem zouden mogen wonen? De opmerking dat Israël bezig zou zijn om de Al-Aqsa-moskee op de Tempelberg te verwoesten is een hedendaagse variant op de eeuwenoude bloedlaster, die helaas ook in de officiële Palestijnse media, in verschillende varianten, regelmatig voorkomt:

"PA daily: Israeli specialists put chemicals into Al-Aqsa foundations at night in order to to destroy it." (lees hier)

"Israel is a monster that stabs and eats children - Palestinian art on PA TV" (lees hier)

"Governor of Jericho: Israel permits drug trafficking because it has “a systematic policy to destroy Palestinian society” (lees hier)

Dat Abbas geen serieuze vredespartner is en dat hij weinig van het lot van zijn eigen mensen aantrekt, dat wisten we allang. De prangende vraag is of die Nederlandse en Europese politici, die Abbas met zijn stuitende denkbeelden en politieke eisen steeds ontzien en zelfs vergoelijken, door Israël en de Palestijnse bevolking nog altijd als hun partners gezien moeten worden.

Koffie Drinken Met Nucleaire Ayatollahs

Ban Ki-Moon veroordeelt Israël voor het bouwen van "illegale" woningen in Oost-Jeruzalem...

"The EU and the UN on Wednesday called on Israel to stop Jewish building in east Jerusalem in response to the publication last week of tenders for 130 new units in the Har Homa neighborhood [...] UN Under-Secretary-General for Political Affairs Jeffrey Feltman also spoke out against the tenders, which the Construction and Housing Ministry published on its website Thursday." (lees hier)

en vliegt vervolgens door naar Teheran om de nucleaire neonazi's van het Iraanse regime een hart onder de riem te steken:

"The reputation of the United Nations has hit new lows in the past decade – the Oil for Food debacle, the peacekeeping scandal in the Congo, the downfall of the dismal Commission on Human Rights (now the increasingly discredited Human Rights Council) – the list is endless. The UN has become a byword for corruption, mismanagement and the appeasement of dictatorial regimes. Following in this rich tradition, the United Nations has decided to send Secretary General Ban Ki-moon to attend the summit of the Nonaligned Movement in Tehran next week, where he will “meet with senior Iranian leaders, including Ayatollah Ali Khamenei.

The UN Secretary General is sending completely the wrong signal by hobnobbing with the leadership of a barbaric rogue regime that is hell-bent on acquiring nuclear weapons while threatening to wipe an entire nation off the map. It is also a tyranny that is actively preparing to escalate terrorist attacks against Western targets.” (lees hier)

"The fact is that Mr. Ban is under no obligation to go to Tehran now – and certainly not when the mullahs are pumping weapons, funds and intelligence into the hands of Assad forces who are bombarding innocent women and children in Hama, Aleppo and Damascus, harming millions of lives.” “Iran practices international terrorism, subjugates women, persecutes minorities, rapes dissidents, rigs elections, denies the Holocaust [...]. Mr. Ban’s visit wrongy hands legitimacy and propaganda points to the forces of repression in Tehran.” (lees hier)

Maar natuurlijk. Er is ten slotte geen VN-resolutie die dit uitje verbiedt, en dus, in tegenstelling tot de Israëlische woningbouw in de eigen hoofdstad, is er helemaal niets mis mee. Wat zitten we te zeuren dan. Bovendien zijn ze bij de VN zo dol op 'vreedzaam overleggen' en 'overeenstemming zoeken', wat wij in normale mensentaal koffie drinken met dictators zouden noemen, ook al verstoort dit gezellige samenzijn de diplomatieke inspanningen om de overenthousiaste ayatollah's in Teheran enigszins in toom te houden.

Wanneer heeft Ban Ki-Moon voor het laatst de VN-handvest  gelezen? Of heeft hij alleen de Newspeak-versie gelezen?

Ook Geen Belastinggeld Naar De Westelijke Jordaanoever!

'Geen belastinggeld naar neonazi's in Gazastrook!' betoogt Afshin Elian op Elsevier.nl. Daar zijn we natuurlijk grondig mee eens (zie bijvoorbeeld de briefwisseling met onze parlementariërs). Het argument van de heer Elian gaat echter een beetje mankt waar hij, politiek en ideologisch gesproken, een te scherp onderscheid maakt tussen Hamas en de Palestijnse Autoriteit.

"Een paar weken geleden was Ziad al-Bandak in Polen op bezoek. Hij is een vertegenwoordiger van de staat van de PLO. Al-Bandak deed iets ongewoons. Hij bezocht het concentratiekamp Auschwitz. Hij maakte het in de Arabische wereld heel erg bont door ook nog bloemen neer te leggen in het kamp waar miljoenen onschuldige burgers, vooral joden, werden vermoord. Al-Bandak verdient ons aller respect.

Maar hoe denkt de andere staat van Palestina over deze daad van Al-Bandak? De staat van Hamas was woedend op Al-Bandak. De adviseur van president Mahmoud Abbas (PLO) zou volgens de Hamas-woordvoerder een onrechtvaardige daad hebben begaan door het concentratiekamp te bezoeken. Hij mocht onder geen beding respect betonen aan de slachtoffers van de naziterreur. Zo werd er gedacht in de Gazastrook.

Hamas-woordvoerders denken en spreken over joden op dezelfde manier als de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad. De Holocaust is volgens hen een gefabriceerd verhaal om de staat Israël op te richten [...] Gaza wordt bestuurd door ordinaire antisemieten om preciezer te zijn: semieten die het licht in de joodse ogen niet gunnen." (lees hier)

Volgens Elian maakt de Hamas zich schuldig aan Holocaustontkenning en antisemitisme, maar over Abbas en zijn kornuiten geen woord. Zoals we weten zitten Hamas en Abbas al een tijdje samen in een zogenaamde Palestijnse eenheidsregering. Alle onderlinge onenigheid en strijd ten spijt, en ondanks alle beloften van de EU, betekent dit simpelweg dat ons belastinggeld via de Palestijnse Autoriteit onherroepelijk in handen van de Hamas terecht komt. En zo, via deze schijnheilige constructie, financieren wij de burgers van Nederland, de neonazi's in de Gazastrook.

Bovendien, zoals wij op deze blog al zo vaak hebben betoogd, maken de Palestijnse Autoriteit en vele van de daaraan gelieerde personen, politieke organisaties en media zich ook regelmatig schuldig aan Holocaustontkenning en antisemitisme. Een aantal voorbeeldjes:

"After a recent visit to the West Bank and Gaza, Ed Husain, a senior fellow for Middle Eastern studies at the Council of Foreign Relations, reflected that "Holocaust denial continues to be part of the normative mindset among so many" in these territories." (lees hier)

"PA daily: Israeli specialists put chemicals into Al-Aqsa foundations at night in order to to destroy it." (lees hier)

"The Ramallah municipality voted to build a mausoleum in honor of PLO terrorists responsible for the deaths of 11 Israelis in the 1975 Savoy Hotel attack." (lees hier)

"Ramallah District Governor: Israel deliberately spreads drugs “to harm the younger generation of Palestinians.” (lees hier)

Men zou deze wantoestand nog kunnen proberen te rechtvaardigen door te zeggen dat ons belastinggeld in ieder geval goed besteden wordt. De Palestijnse autoriteit, hoe racistisch en genocidaal die ook mag zijn, zou dat geld uiteindelijk wel gebruiken om het leven van haar eigen burgers beter te maken, door wegen, bruggen en ziekenhuizen te bouwen, riolering aan te leggen, universiteiten te stichten etc. Maar dat valt tegen:

"The Palestinians could have built one of the best economies in the region after the beginning of the peace process in 1993. But instead of using the billions of dollars that were given to them by Americans and Europeans to create new jobs, the PLO leadership stole most of the funds and later blamed Israel for damaging the Palestinian economy. Suicide bombings and financial and administrative corruption are the main reason why the Palestinian economy remains as weak as ever." (lees hier)

"At a time when many Western governments, the World Bank and various international organizations are continuing to heap praise on the Palestinian Authority for implementing reforms, the deputy speaker of the Palestinian parliament, Hasan Khreishah, announced that financial and administrative corruption was now more widespread than ever.[...] the Palestinian government is in fact lying when it talks about a financial crisis; its main goal is to get Western and Arab donors to channel more funds to Ramallah: "Corruption in the Palestinian Authority is more widespread than in the past," he said." (lees hier)

Als aanvulling op het betoog van de heer Elian, zouden we moeten zeggen: 'Ook geen belastinggeld naar de Westelijke Jordaanoever! Maar helaas. In de ogen van bijna alle Nederlandse politieke partijen en vele Europese politici, zijn Abbas en zijn kornuiten gematigde en betrouwbare politici, die een vreedzame co-existentie met Israël nastreven en die hun stinkende best doen voor de welvaart en welzijn van hun eigen burgers. De kans dat aan deze wantoestand spoedig een einde zou komen is daarom nihil.

(Hoewel, de kans bestaat dat al deze belastingeuro's, die de zakken van de neonazi's in de Gazastrook en de Palestijnse Autoriteit zo rijkelijk vullen, binnenkort net zo veel waard zullen zijn als monopolygeld.)

Over Windmolens En Luchtkastelen

BNR, vrijdag 17/08/2012:

"Als GroenLinks na de verkiezingen van 12 september mee mag doen aan coalitieonderhandelingen, dan wordt het plaatsen van meer windmolens op zee een van de belangrijkste punten aan de onderhandelingstafel.Vrijdag bezocht partijleider Jolande Sap het Nuon-windmolenpark voor de kust van Egmond aan Zee. Daar lanceerde zij een plan om energiebedrijven te verplichten meer stroom te gaan winnen op de Noordzee." (lees hier)

Acht redenen waarom dit enthousiasme van mevrouw Sap en haar partijgenoten wellicht wat overdreven is:

"1 - Does industrial wind power provide large amounts of electricity? Yes, it could. However, its effectiveness from most perspectives is inferior. For instance (because of the wide and unpredictable fluctuations of wind), it only produces, on average, about 30% of it’s nameplate power. [...]

2 - Does industrial wind power provide reliable and predictable electricity? NO. Despite the wind industry’s absolute best efforts it is not reliable or predictable compared to the standards set by our other conventional electrical sources. What’s worse is that when power is really needed (e.g. hot Summer afternoons) wind is usually on vacation. Compare its performance to a car (windmobile) run solely by wind power. 

3 - Does industrial wind power provide dispatchable electricity?NO. Again, due to its unpredictability, wind can not be counted on to provide power ondemand, i.e. on a human-defined schedule. 

4 - Does industrial wind power provide one or more of the grid demand elements? NO. It certainly can not provide Base Load power, which is what is needed to supply an underlying 24/7 demand. It can not provide Load Following, which is in response to moment-to-moment changes in system demand. It can not reliably provide Peak Load, which is needed maximums during specified periods of time (like hot Summer afternoons when lots of air conditioners are on, and the wind is usually still). 

5 - Is industrial wind power compact? NO. As mentioned above, to even approximate the nameplate power of a conventional facility, like nuclear, takes something like a thousand times the amount of area [...] 

6 - Does industrial wind power provide economical electricity? NO. It is artificially subsidized WAY more than any conventional power source [...]

7 - Does industrial wind power make a consequential reduction of CO2? NO! No independent scientific study has ever shown that wind power saves a meaningful amount of CO2. In fact, the most independent scientific study done (by the National Academy of Sciences) says the opposite. Their 2007 report concludes that (assuming the most optimistic conditions) the U.S. CO2 savings by 2020 will amount to only 1.8%. An earlier EIA report said 1.3%. These are trivial quantities!" (lees hier)

8 -  Levert windenergie een serieuze bijdrage aan de oplossing van het energieprobleem? Nee! "Het is belangrijk dat men zich hierbij realiseert dat [...] het totale verbruik aan elektrische energie maar een klein deel is van het totale niet-elektrische energieverbruik. En ook dat elektriciteit altijd een relatief bescheiden "bij-product" is dat onder gebruikmaking van alle niet-elektrische energie wordt geproduceerd. Zo is in Nederland het totale niet-elektrische energieverbruik negen maal meer dan alleen het elektriciteits-verbruik. [...] De opbrengst van wind energie moet natuurlijk vergeleken worden met het enkele malen grotere totale verbruik aan niet-elektrische energie. Waardoor dan te zien is dat met windenergie maar een uiterst geringe bijdrage geleverd wordt aan de oplossing van het ware energieprobleem [...]" (lees hier)

In het jargon van onze politieke kaste wordt het weinig gefundeerde enthousiasme van mevrouw Sap en haar partijgenoten progressieve politiek genoemd. Wij noemen het gewoon fantasiepolitiek en rijden even door naar de dichtstbijzijnde benzinepomp.

Roemer En Onze Eenpartijstaat

Roemer in het FD, donderdag 16/08/2012:

"‘Ik ben politicus, ik moet naar de hele samenleving kijken. Er is een vertrouwenscrisis, bij consumenten en producenten. Het is idioterie om niet naar de omstandigheden te kijken, maar alleen naar maximaal 3% tekort in 2013. De overheid moet de zaak weer aan het draaien krijgen. Dan moet ik een belachelijke boete gaan ­betalen als het tekort groter is dan 3%? “Over my dead body!”’ (lees hier)

De Nederlandse politiek, van links naar rechts, heeft zich zeer kritisch uitgelaten over deze uitspraken van Roemer:

"PvdA-leider Diederik Samsom noemde de uitspraak van Roemer 'onverstandig'. De sociaaldemocraten zijn weliswaar ook voor een versoepeling van de begrotingsnorm, maar zien in veto's of betaalweigeringen niet de oplossing.

D66-leider Alexander Pechtold ging verder door te stellen dat 'een kandidaat-regeringsleider met dit soort rabiate standpunten niet serieus te nemen is'. Volgens D66 zit Nederland niet te wachten op het aangaan van nieuwe schulden, zoals Roemer voorstelt.

Volgens het CDA-Kamerlid Raymond Knops is Roemer een 'ervaringsdeskundige' wat betreft het aangaan van nieuwe schulden. Knops doelt daarmee op de periode waarin de gemeente Boxmeer onder curatele werd geplaatst toen Roemer daar wethouder van Financiën was.

Ook de VVD ziet weinig in het plan van de SP. Kamerlid Mark Harbers zegt op twitter dat Roemer 'van Nederland een Griekenland maakt'." (lees hier)

"Verhagen vindt de opmerking 'dieptriest' en zegt dat Roemer zo vraagt om problemen. Op deze manier geef je als het ware landen als Griekenland het excuus om eveneens harde begrotingsafspraken niet na te komen, zegt de CDA'er." (lees hier)

Roemer ruikt bloed. De wereldeconomie stagneert opnieuw. In Duitsland, de suikeroom van de eurozone, staat het draagvlak voor de euro en de EU onder steeds grotere druk. In de internationale en nationale media wemelt het van de berichten over een Griekse exit en over een aanstaande bailout-aanvraag van Spanje. In bijna alle landen van de eurozone, en veel landen daarbuiten, wordt steeds openlijker gesproken over het uiteenvallen van de eurozone en zelfs van de EU. De eurocrisis is nog niet voorbij en het ergste zou wellicht nog voor ons liggen. Electoraal gesproken kan het voor Roemer en zijn partij wellicht opportuun zijn om zich nu tegen de euro en de EU af te zetten.

Maar Roemers uitlatingen moeten niet opgevat worden alsof hij en zijn partij de euro of de EU fundamenteel afwijzen. De SP heeft bezwaren tegen de neoliberale richting die de EU volgens haar heeft ingeslagen, maar in haar verkiezingsprogramma uit de SP geen principiële bezwaren tegen de EU of de euro. Zoals de rest van de Nederlandse politieke partijen (behalve de PVV misschien) accepteert de SP de EU en de euro als een gegeven een zelfs als een positief gegeven. Wie op de SP gaat stemmen vanwege haar vermeende Eurosceptische standpunten zou wellicht van een koude kermis thuiskomen.

Deze positieve houding tegen de euro en de EU is niet louter bedoeld om de SP koosjer te maken voor regeringsverantwoordelijkheid of zelf voor het premierschap. Zoals wij in een vorige blog hebben betoogd, die houding is mede ingegeven door de ideologie van de SP. Alle verkiezingsretoriek ten spijt, de ideologie van de SP sluit een Europese superstaat helemaal niet uit, en in zekere zin heeft die een Europese superstaat zelfs nodig. De SP is geen Eurosceptische partij maar een crypto-eurofiele partij.

Wat de discussie rond de uitlatingen van Roemer vooral laat zien is dat de ideologische verschillen tussen onze politieke partijen over deze kwestie behoorlijk klein zijn. De hele mediahype van de afgelopen dagen draait niet om de principiële vraag of de EU iets te zeggen moet hebben over onze begroting, maar om de vraag hoe snel wij aan de begrotingsnormen van de EU zouden moeten voldoen. De goedheid van de EU en euro wordt in deze hele discussie van de afgelopen dagen simpelweg verondersteld.

Als het gaat om de wenselijkheid van de euro en de EU zitten alle politieke partijen (behalve de PVV misschien) op een ideologisch kluitje. Deze discussie vindt nauwelijks plaats in de politiek zelf, maar vooral tussen vertegenwoordigers van het politieke establishment en personen en groeperingen daarbuiten. Wat dat betreft lijkt Nederland steeds meer op een eenpartijstaat (wat Roemer misschien wel aanspreekt) en dit kan, als de eurocrisis flink uit de hand loopt, de legitimiteit en stabiliteit van het politieke systeem in gevaar brengen.

A Perfect Storm?

Elsevier, de afgelopen dagen:

"Europese regeringsleiders moeten zich voorbereiden op het einde van de eurozone. 'We moeten onder ogen zien dat het uit elkaar vallen van de eurozone een mogelijkheid is.' Dat zegt de minister van Buitenlandse Zaken van Finland, Erkki Tuomioja, vrijdag tegen The Daily Telegraph." (lees hier)

"'Israël maakt zich op voor aanval nucleaire basis Iran'. Het Israëlische leger is begonnen met het uitdelen van gasmaskers als onderdeel van de voorbereidingen op een aanval op Iran. Volgens diplomatieke bronnen zou Israël nog voor november de Iraanse nucleaire faciliteiten willen aanvallen." (lees hier)

Heeft iemand nog leuke plannen voor de kerst?

De SP En De EU

De peilingen van de afgelopen maanden suggereren keer op keer dat de SP de komende verkiezingen een indrukwekkende uitslag zou realiseren. Haar huidige populariteit dankt de SP, onder andere, aan haar vermeende Eurosceptische houding. Maar is de SP nog steeds een Eurosceptische partij? Een aantal punten naar aanleiding van het verkiezingsprogramma van de SP.

1. Een Eurosceptische partij?

Het eerste wat opvalt aan het verkiezingsprogramma van de SP is dat die partij zich in essentie helemaal niet als een anti-EU-partij presenteert. Zoals de rest van de Nederlandse politieke klasse accepteert de SP de EU als een gegeven een in zekere zin zelfs als een positief gegeven. De SP heeft weliswaar forse kritiek op de EU, maar die kritiek is in wezen een opbouwende kritiek, die de EU rechtvaardiger en effectiever wil maken en geen kritiek die het bestaansrecht van de EU principieel verwerpt:

"Europese samenwerking richten we niet langer op alleen maar geld verdienen maar vooral op het behoud van de vrede, de bescherming van de veiligheid en de bevordering van welvaart en welzijn voor iedereen. In plaats van steeds meer internationale concurrentie die landen en mensen tegen elkaar opzet, zetten we in op betere samenwerking om een socialer Europa op te bouwen, met respect voor diversiteit, subsidiariteit en soevereiniteit."

2. Een anti-euro-partij?

In het huidige verkiezingsprogramma wordt er door de SP een vrij duidelijk standpunt ingenomen ten aanzien van de toekomst van de euro. De SP uit felle kritiek op de manier waarop op moment geprobeerd wordt de eurocrisis te bezweren, maar in het financiële deel van haar verkiezingsprogramma schaart de SP zich duidelijk achter de euro.

"Economisch beleid in de EU en de landen van de eurozone wordt beter gecoördineerd om gezamenlijk uit de crisis te raken. Met andere Europese lidstaten wordt samen een plan gemaakt waarbij Noord-Europa de economie gaat stimuleren om de Europese economie op gang te brengen en de werkloosheid aan te pakken."

3. Tegen een Europese superstaat?

De SP presenteert zich als een tegenstander van verdere overdracht van nationale soevereiniteit aan de Europese Unie en in die zin is de SP ook tegen een Europese superstaat, zou je denken:

"In plaats van steeds verdere overdracht van nationale soevereiniteit aan de Europese Unie gaan we inzetten op grotere effectiviteit van de samenwerking in Europa. De Brusselse regelzucht wordt aan banden gelegd en het principe van subsidiariteit wordt streng toegepast. [...] Over onze nationale begroting, ons sociale stelsel en onze pensioenen, onderwijs en zorg, huisvesting en openbaar vervoer beslissen we zelf en laten we Brussel niet de baas spelen." 

De taal die in dit deel van het programma gekozen wordt is defensief te noemen. D.w.z. de SP lijkt zich te berusten in de verhoudingen tussen de nationale staat en de EU zoals ze nu zijn en maakt zich vooral druk om verdere verzwakking van de nationale staat ten opzichte van 'Brussel'. Van de SP kan men dus geen principieel gevecht verwachten voor de revitalisering van de positie van de nationale staat te opzichte van 'Brussel', maar op zijn best een pragmatisch gevecht tegen de verdere uitholling van die positie. Ik zeg 'op zijn best' want de positie van de SP is wat dat betreft tegenstrijdig.

De SP, zoals we hebben gezien, is voor het behoud van de eurozone en het behoud van de eurozone vraagt om een veel verdergaand Europese politieke en financiële unie. Ook bij de SP weten ze heel goed dat het ontbreken van een politieke unie de oorzaak is van de eurocrisis en dat een duurzame euro om een Europese superstaat vraagt met een sterk gecentraliseerd financieel beleid. De keuze van de SP voor de euro is dus duidelijk inconsistent met haar strijd tegen verdere overdracht van nationale soevereiniteit aan de EU.

Meer in het algemeen kan men stellen dat het verkiezingsprogramma van de SP een structurele tegenstrijdigheid bevat, die ernstige vraagtekens bij de ware bedoelingen van de SP plaatst. Kort gezegd, de SP is een interventionistische partij, een partij die de overheid een zeer grote rol toekent in de regulering van de samenleving op tal van gebieden en die het primaat van de staat en de politiek boven de markt predikt. Van de rol van de ECB, de beheersing van internationale kapitaalstromen en de positie van de dollar, tot aan de salarissen van Europese ambtenaren, de lijst van zaken die de SP via politieke weg op Europees niveau wil reguleren is niet bepaald bescheiden.

Van deze interventionistische logica is de stap naar een sterke Europese regering logisch heel klein. Want als we deze logica doortrekken, dan zouden die aspecten van het leven die een Europese dimensie hebben en die door de lidstaten onderling niet afdoende geregeld (kunnen) worden, door 'Brussel' geregeld moeten worden. En dit vraagt natuurlijk om meer EU en een sterkere EU. De logica van steeds meer en een steeds sterkere 'Brussel' past dus heel goed bij het ideologische DNA van de SP. Het is daarom ook niet uit te sluiten dat het gevecht van de SP tegen een verdere overdracht van nationale soevereiniteit aan de EU vooral een PR-gevecht zou blijken te zijn.

4. Regeringsverantwoordelijkheid

De SP maakt er zeker geen geheim van dat zij klaar is en veel zin heeft om regeringsverantwoordelijkheid te nemen, zoals het zo mooi heet. Regeringsdeelname is de inzet van de komende verkiezingen. Maar tenzij de SP in de komende verkiezingen een electorale wonder weet te verrichten, zou die partij naar alle waarschijnlijkheid met andere partijen moeten gaan regeren. Uitgaande van de meest recente peilingen zou de SP op zijn minst met twee andere partijen een regeringscoalitie moeten vormen. Behalve misschien de PVV zijn alle mogelijke regeringspartners van de SP in meer of mindere mate pro-Europees te noemen. Daarnaast is het niet geheel uitgesloten dat de SP met de VVD zou moeten regeren, die inhoudelijk op veel punten lijnrecht tegen de SP staat. Het is daarom de vraag wat van de wensenlijst van de SP terecht zou komen. In het Engels zouden ze zeggen: don't hold your breath.

5. Conclusie

De SP is geen Eurosceptische partij. De SP heeft ernstige ideologische bezwaren tegen de neoliberale richting die de EU heeft ingeslagen, maar geen principiële bezwaren tegen het idee van een Europese politieke en financiële unie. Sterker nog, het ideologische DNA van die partij zou de SP gemakkelijk in een zeer pro-Europese partij kunnen veranderen. Voor zover de EU dienstig zou kunnen zijn aan de realisering van het aardse socialistische paradijs is de EU zeer welkom, zo niet noodzakelijk.

Het is nu wachten op een lijstverbinding tussen de SP en D66.

Paspoort gestolen

Twee weken geleden zijn mijn paspoort, pinpas en sleutels gestolen in een van de unviversiteitsbibliotheken van ons 'prachtland'. Het was op een vrijdagmiddag. Ik heb nog die zelfde dag geprobeerd aangifte te doen bij de politie. Maar helaas, toen ik om 17.30 aangifte wilde doen bleek het politiebureau gesloten te zijn. Ik heb toen op het internet gevonden dat het politiebureau in kwestie gedurende de vakantie om 16.30 sluit. Maar op de website van de politie was een informatienummer te vinden. Ik heb toen direct naar dit nummer gebeld. Nadat ik een nogal lang menu had aangehoord kreeg ik uiteindelijk een agent aan de telefoon. Volgens de agent was het niet mogelijk om nog dezelfde dag aangifte te doen. Ook de eerste twee dagen daarna ging niet. Het zou zelfs de hele week daarop niet kunnen, want ze hadden het heel druk. En bovendien kon ik niet zomaar naar binnen wandelen om aangifte te doen, ik zou eerst een afspraak moeten maken. Maar natuurlijk was het niet mogelijk om via de telefoon een afspraak te maken, want de agent kon het computersysteem dat hiervoor nodig is niet vinden.

Hierdoor aangeslagen ben ik na het weekend na het gemeentehuis gegaan om alvast een nieuw paspoort aan te vragen. Helaas kan dit dus niet zonder een aangifte- of vermissingsbewijs. Dus toen ben ik maar weer naar de politie gegaan. Maar op het politiebureau kreeg ik te horen dat ik geen afspraak kon maken om aangifte te doen zonder dat ik een aantal gegevens van de gemeente had. Bovendien heeft de agent in kwestie mij afgeraden om aangifte toe doen 'want dat kost veel tijd en waarschijnlijk vinden we uw spullen toch nooit meer'. Overigens zag ik, toen ik de week d aarna weer bij de politie was op zo'n formulier staan dat het strafbaar is om een paspoort als vermsit op te geven als deze gestolen is. De politieagent in kwestie heeft me dus gevraagd om iets strafbaart te doen.

De volgende dag ben ik weer naar het gemeentehuis gegaan om de benodigde gegeven te halen. Maar daar kreeg ik, na dat ik het verhaal uit de doeken had gedaan, dat ik me moest legitimeren om de benodigde gegevens te kunnen krijgen. Uiteindelijk heb ik de ambtenaar weten te overtuigen om me de gegevens mee te geven omdat ik me zonder paspoort immers niet kon legitimeren. Vervolgens ben ik weer naar de politie gegaan. Meer dan een week alter kon ik eindelijk op het politiebureau terrecht om aangifte te doen. Ik heb mijn verhaal toen nog een keer uitgelegd. Na dat ik dit had gedaan vroeg de agent (dezelfde als eerder) me of ik me kon legitimeren. Wederom heb ik vrij moeilijk moeten doen om zonder legitimatiebewijs iets voor elkaar te krijgen dat ik gedaan wilde hebben omdat ik geen legitimatiebewijs meer had. Maar uiteindelijk is het gelukt. Maar dat het gelukt is is meer geluk dan wijsheid. Als burger wordt u namelijk in dit soort situaties namelijk met een bureaucratie geconfronteerd die neit zou mistaan in de USSR. Ik kan me nog  herinneren dat mensen in Nederland in de jaren '80 zich vrolijk maakten om de bureacratie in de USSR en in China. Inmiddels is de bureacratie hier, of het nou bij overheidsinstanties is, of bij menig klantenservice van menig bedrijf, net zo erg. Alleen worden mensen hier nog neit naar de Goelag gedeporteerd.

Ludwig Kamphausen

Het Kruis Van Pechtold

Elsevier, zaterdag 11/08/2012:

"VVD en CDA hebben de afgelopen anderhalf jaar niets aan de economie en ons land verbeterd. Dat zei D66-leider Alexander Pechtold zaterdag in Utrecht tijdens de start van de verkiezingscampagne van zijn partij." (lees hier)

Maar wacht 'es even, is dit dezelfde Pechtold, de leider van D66, de partij die met alle macht de risico's van de invoering van de euro en de toelating van landen zoals Italië en Griekenland vooral wilde verzwijgen en die tegenstanders van deze roekeloze utopische politiek verketterde?

"Tijdens het Kamerdebat over de toelating van Italië (1998) zei Bolkestein: het is een voldongen feit, we kunnen hoog of laag springen, Italië komt erbij. Hij constateerde ook dat het woord 'strikt' dat eerder steeds was verbonden aan het vasthouden aan de toelatingscriteria, niet meer in de stukken stond. Hans Hoogervorst, toenmalig financieel woordvoerder van de VVD-fractie en bekend met Italië, wekte tezelfdertijd de woede van D66 met zijn uitspraak dat de Italianen, eenmaal bij de euro, de teugels meteen zouden laten vieren. Dat zomaar te zeggen getuigde van 'gebrek aan respect' [...] Het is geen argument dat hout snijdt maar de dorst van het morele gelijk is onlesbaar. Nu zitten we met de gebakken peren." (lees hier)

Pechtold is boos op het CDA en de VVD. Ze hebben niet hun best gedaan om de puinhopen van de eurocrisis op te ruimen waar hij en zijn partij D66 mede voor verantwoordelijk zijn. Hij had zo graag gewild dat het CDA en de VVD de sporen van zijn blinde utopisme en fanatisme zouden hebben gewist. Maar helaas meneer Pechtold, je zou dit kruis zelf moeten dragen. Pech.

De Orwelliaanse Taal Van De VN

Een aantal wanprestaties van de VN van de afgelopen dagen:

"The Geneva-based human rights group UN Watch condemned the candidacy of Omar Al-Bashir’s Sudanese regime, despite the International Criminal Court warrant for his arrest on charges of genocide, for a seat on the U.N. Human Rights Council, as just now confirmed by a United Nations website." (lees hier)

"Hugo Chavez is an enemy of human rights who has trampled basic freedoms at home while aiding and abetting such mass murderers as Syria's Bashar al-Assad, Iran's Mahmoud Ahmadinejad and Libya's Col. Muammar Qaddafi. Shockingly, he is now running on an uncontested slate for a seat on the U.N. Human Rights Council. It will be despicable for the U.N. to elect the Chavez regime to its top human rights body. Urge world leaders to take action and stop Chavez from corrupting the basic principles of human rights." (lees hier)

"As Syrians continue to be slaughtered, the U.N. is once again too busy condemning Israel to respond to those pleading for help in Aleppo and elsewhere." (lees hier) 

"When the UN Secretary General, Ban Ki-moon, carried the Olympic flag at the opening ceremony, alongside such champions of human rights as Daniel Barenboim and Shami Chakrabarti of Liberty, doubtless the last thing on his mind was the peculiar role being played by his personal representative in Iraq, a German diplomat named Martin Kobler. But Mr Kobler stands accused of conspiring with Iran (chief backer of the murderous regime in Syria) to commit a violation of rights so flagrant that it has been condemned, not just by politicians around the world, but by the UN’s own human rights committee." (lees hier)

Zoals we inmiddels zo vaak al hebben gezien, de VN handelt zeer regelmatig volkomen in strijd met de eigen waarden en doelen en zoals wij op deze blog al eerder hebben beargumenteerd, dat probleem zit de VN diep in zijn ideologische en operationele DNA. Het probleem hiermee gaat echter veel verder dan het jammerlijke feit dat de VN de eigen doelstellingen niet of nauwelijks kan realiseren.

De VN is opgericht om de internationale vrede en veiligheid te handhaven en mogelijke internationale conflicten op een vreedzame en gerechtvaardigde wijze af te wenden (zie artikel 1 van de VN-handvest). De VN-handvest voorziet in een stelsel van organen, regels en procedures waarbinnen deze doelen van de VN gerealiseerd zouden moeten worden. Dit stelsel, het VN-systeem, is dus de praktische uitdrukking van de idealen van de VN en die idealen rechtvaardigen en geven betekenis aan dat stelsel.

Als het gaat om resoluties en besluiten inzake de handhaving van internationale vrede en veiligheid en de mensenrechten eisen die regels en procedures de goedkeuring van de ter zake bevoegde politieke VN-organen (Algemene Vergadering, Mensenrechtenraad, Veiligheidsraad). Zulke resoluties en besluiten worden goedgekeurd als in het ter zake bevoegde VN-orgaan voldoende lidstaten een voorgestelde maatregel steunen (hier, hier en hier). De totstandkoming van VN-resoluties en besluiten is dus een kwestie van overleg en overeenstemming tussen lidstaten. Maar in de internationale context van de VN kan het principe van overeenstemming op geen enkele wijze garanderen dat goedgekeurde resoluties ten goede zouden komen aan de doelen van de VN, noch dat ze naar de letter uitgevoerd zouden worden.

(i) Bij gebrek aan een supranationale soeverein laten staten hun gedrag in de internationale arena sterk door hun eigen machtsbelangen leiden en dat geldt ook voor hun gedrag in de context van de VN. De machtsbelangen van lidstaten zouden in concrete gevallen consistent kunnen zijn met de doelen van de VN, maar dat is lang niet altijd het geval. (ii) De lidstaten van de VN vormen geen hechte uniforme samenleving, maar een zeer divers gezelschap waarin lang niet iedereen in de zelfde mate belang heeft bij vrede en kent lang niet iedereen de zelfde morele waarde toe aan de handhaving van de mensenrechten. En juist staten die geen belang bij vrede hebben of geen prioriteit geven aan de mensenrechten hebben precies om die reden veel onderhandelingsmacht en kunnen daarmee resoluties en besluiten blokkeren, forceren en de inhoud daarvan naar hun eigen hand zetten.

De simpele consequenties hiervan zijn (i) dat legale VN-resoluties en besluiten, resoluties en besluiten die tot stand zijn gekomen volgens de regels en procedures die in de VN-handvest zijn vastgelegd, de realisering van de doelstellingen van die organisatie op het gebied van de internationale vrede en veiligheid en de mensenrechten op zijn minst niet bevorderen, en (ii) dat brute schendingen van de internationale vrede en veiligheid en de mensenrechten vaak door de VN genegeerd of gebagatelliseerd worden (voorbeelden daarvan zijn o.a. hier te vinden en natuurlijk ook op de site van UN Watch).

Het probleem met dit holle legalisme van de VN is niet alleen dat de VN de eigen doelstellingen niet of nauwelijks kan realiseren. Dat de genocidale en moorddadige regimes van Sudan en Syrië een zetel in de mensenrechtenraad kunnen bemachtigen en over mensenrechtenkwesties mogen meepraten en meebeslissen, om een voorbeeld te noemen, is niet alleen contraproductief. Het is ook evident dat de VN op die manier dat soort regimes in zeker zin legitimeert, juist omdat de regels en procedures van de VN zo sterk verweven zijn met de idealen en doelen van die organisatie.

Dat de VN genocidale en moorddadige regimes legitimeert ed. verandert ook de oorspronkelijke betekenis van de eigen regels en procedures. Deze zijn immers ontkoppeld van de doelen en idealen die hen oorspronkelijke rechtvaardigden en daaraan betekenis hebben verleend. Legale VN-resoluties en besluiten werpen geen muur meer, als was het maar een symbolische muur, tegen bruut geweld en onderdrukking, ze zijn een instrument geworden waarmee ook bruut geweld en onderdrukking gelegitimeerd en gemaskeerd kunnen worden. De VN-taal van internationale overleg, overeenstemming, samenwerking en legaliteit is inmiddels ook de taal geworden van bruut geweld, onderdrukking en cynische ontkenning.

Wie zich tegen de taal van de VN verzet, de taal van internationale overleg, overeenstemming, samenwerking en legaliteit, wordt al gauw voor ketter uitgemaakt. Helaas hebben te weinig mensen door dat die VN-taal een Orwelliaanse taal is waar men zich, in de naam van de idealen van de VN, tegen moet verzetten.

CVZ, Pompe, Fabry en de logica van de gezondheidszorg

Er is deze week in dit land een heftige discussie ontstaan omtrent de vraag of bepaalde medicijnen   vergoed moeten worden. Het lijkt er nu op het eerste gezicht op dat het,  gezien de toezeggingen van de minister, de goede kant op gaat. Maar dit is slechts schijn.

Want ondanks dat minister Schippers nu met de farmaceutische industrie wilt gaan onderhandelen over de kosten van de medicijnen voor Pompe en Fabry, kunnen we, ook als de onderhandelingen slagen, de nodige vraagtekens bij de discussie stellen die hier momenteel over speelt. Het echte probleem zit namelijk niet zozeer in de vraag of deze specifieke medicijnen vergoed worden of niet (al hoop ik natuurlijk dat deze medicijnen wel vergoed blijven), het gaat om de logica die er achter zit.

Of zorg in het algemeen en geneesmiddelen in het bijzonder verstrekt moeten worden wordt in dit land namelijk bepaald via een criterium dat strikt genomen extern is aan de notie van werkelijk kwalitatief goede zorg. Het criterium dat wordt toegepast is namelijk in een woord uit te drukken: kosteneffectiviteit. Dit criterium  is gedefinieerd als de kosten per extra QALY (Quality adjusted life year). In de woorden van het CPB:

''Nieuwe medische technologie is een belangrijke bron van gezondheidswinst, maar leidt tevens

tot hogere zorguitgaven. Zorgvuldige besluitvorming rond de toelating van nieuwe medische

technologie tot het basispakket is daarom van groot maatschappelijk belang. Het criterium

kosteneffectiviteit – de kosten per extra QALY (Quality adjusted life year) – kan hierbij een

belangrijke rol spelen. Op dit moment speelt dit criterium slechts een beperkte rol. Bovendien is

onduidelijk wat een acceptabele leidraad is voor de acceptabele kosten per QALY – wat mag

een QALY kosten? Beleidsmakers zouden hier meer duidelijkheid over kunnen verschaffen.

Het meewegen van kosteneffectiviteit bij het opstellen van praktijkrichtlijnen van artsen lijkt

dan een kansrijke beleidsoptie.'' (http://www.cpb.nl/publicatie/qaly-tijd-nieuwe-medische-technologie-kosteneffectiviteit-en-richtlijnen zie de tekst Qaly-tijd; nieuwe medische technologie, kosteneffectiviteit en richtlijnen.)

Dit stuk is al enige tijd geleden online gepubliceerd. het is merkwaardig dat het CPB schrijft dat het QALy-criterium slechts een beperkte rol heeft, want uit de discussies in de media (zie bijvoorbeeld nieuwsuur: http://nieuwsuur.nl/video/401267-de-uitzending-van-nieuwsuur-van-31-juli-2012.html ) blijkt dat dit criterium momenteel een nogal centrale rol speelt.
Dit blijkt overigens ook uit latere passages binnen hetzelfde stuk hoe dit criterium gebruikt wordt.
 In het stuk staat namelijk:

''In ons land wordt – door adviesorganen van de overheid, door de overheid

zelf en in praktijkrichtlijnen – soms een drempelwaarde van 20 000 euro per QALY gehanteerd.Zorg die duurder is per QALY zou volgens dit criterium niet kosteneffectief zijn.''

Met andere woorden, als uw zorg per jaar meer dan 20.000 euro kost, bent u te duur. Dit werkt natuurlijk toe naar de conclusie dat indien zorg te duur, deze niet meer verstrekt dient te worden betaald vanuit publieke gelden. En hier kunnen we weer uit afleiden dat u van het CVZ, het CPB en de overheid beter dood kunt gaan als u per jaar qua  gezondheidszorg meer dan 20.000 euro kost. Ik krijg dan ook de sterke indruk dat deze logica momenteel dominant is. Het is overigens ook precies dezelfde logica die op veel gebieden (o.a. in het onderwijs) voor problemen zorgt. Het is dus niet genoeg als de minister er voor zorgt dat alleen een beperkte, momenteel veel besproken, medicijnen vergoed worden, de hele logica van het systeem moet veranderen.

Ludwig Kamphausen

Universiteit = kapitalisme + USSR

Er is in dit land, volgens bijna alle politieke campagnes van dit momen een 'prachtland', een universiteit die een bedrijf inhuurt om te onderzoeken of de klanten tevreden zijn:

''Om uw mening in kaart te brengen is er een vragenlijst opgesteld. Wij verzoeken u de vragen te in te vullen. Aan de hand van dit onderzoek kan het Facilitair Bedrijf bepalen wat op dit moment de klanttevredenheid is. De uitkomsten van dit jaarlijkse onderzoek dienen als leidraad voor de contractafspraken met Sodexo Education. 

Het invullen van de vragenlijst neemt ongeveer 10 minuten in beslag. Wij verzoeken u bij het beantwoorden van de vragen uit te gaan van uw eigen mening en situatie. Onder de deelnemers worden 20 lunchbonnen ter waarde van € 40,= verloot.'' (E-mail, ontvangen door een wetenschappelijk medewerker.)

Voor het geval u het niet door heeft, de klanten in kwestie zijn dus de studenten, docenten en wetenschappers. De studenten worden als klanten gezien, omdat zij onderwijs afnemen. De docenten zijn natuurlijk geen onderwijsklanten,  maar zij worden binnen de universiteit wel gezien als klanten van een aantal andere diensten van de universiteit.

Een ander aspect dat de universiteiten zulke nare werkgevers maakt is dat de wetenschappers en docenten worden onderworpen aan allerlei bureaucratische mechanismen. Wetenschappers moeten een aan artikelen per jaar publiceren, terwijl er niet wordt gekeken of deze stukken ook werkelijk iets bijdragen aan de wetenschap. Docenten moeten er voor zorgen dat studenten allemaal zo snel mogelijk afstuderen, ook hier is er geen aandacht voor het werkelijke niveau wat deze studenten dan bereiken. Er wordt alleen maar kwantitatief en bureaucratisch gedacht.

 Er was ooit een tijd waarin de univerisiteit een gemeenschap was waarin de studenten en docenten gezamelijk zochten naar het Ware, het Goede en het Schone. Maar nu is hier een weerzinwekkend mengsel van kapitalisme en USSR bureaucratie(het slechtste van twee werelden) voor in de plaats gekomen.

Ludwig Kamphausen

Het gaat de universiteit vooral om geld

De onderstaande e-mail die recentelijk door een medewerker van de universiteit Twente werd ontvangen laat mooi zien wat belangrijk wordt gevonden binnen de Nederlandse universiteiten: 

''Willen jullie in verband met de komende onderzoeksvisitatie de volgende informatie aanleveren. Er is haast bij, dus ontvangen we graag het materiaal ten laatste op donderdag 31 mei.

Het gaat om:

 - Iedereen van de vaste: graag een overzicht van alle projecten (2^de en 3^de geldstroom) die je hebt binnengehaald, vernoem daarbij project, hoofdaanvrager(s), looptijd en bedrag

- Iedereen van de vaste staf: in verband met valorizatie graag:

- projecten waarin is samengewerkt met bedrijven, (overheids)organisaties en niet-academische professionals
- belangrijke workshops, symposia, optredens of andere activiteiten of output met of voor bedrijven, (overheids)organisaties en niet-academische professionals
- belangrijke (media) optredens, interviews of output voor breed publiek

- Iedereen van de vaste staf: een lijst van de volgende items:  prijzen en toekenningen, prestigieuze invited talks (internationaal en/of keynote), congresorganisatie, editorships (en editorial board memberships), bestuursfuncties in wetenschappelijke organen, en eventuele andere academic ‘reputation markers’.  Alles graag met volledige informatie (jaartallen, plaatsen, titels, etc.).''

Zoals u ziet is 'output met of voor bedrijven' dus erg belangrijk, maar hoe zit het met het zoeken naar waarheid om willen van de waarheid zelf?

Ludwig Kamhausen

HBO en Universiteit

Een docent  aan de universiteit Twente kreeg de volgende e-mail van de universiteit in kwestie:

Op basis van de cijferlijst moet ik constateren dat de beoordeling van het vak A dit jaar veel afwijkt (9 onvoldoendes) van zowel de beoordeling van de andere vakken in de minor Futures als ook van de beoordelingen van de voorgaande jaren van het vak A (geen of slechts een enkele onvoldoende). Dit wijst erop dat jouw verwachtingen van de studenten anders waren dan de andere docenten.   

In totaal volgde zo'n 40 studenten dit vak. Volgens de univeristeit Twente is het dus niet de bedoeling dat studenten zakken voor een tentamen. Klaarblijkelijk ligt het dus aan de docent als niet iedereen gelijk slaagt. Maar dit is toch wel heel opmerkelijk. Zou het nou werkelijk zo zijn dat alleen HBO studenten soms onterecht een diploma krijgen? En zou misschien niet zo zeer aan  de studenten als wel aan het algemene niveau van het onderwijs kunnen liggen?

Ludwig Kamphausen