"'Laat ik eerlijk over ze zijn: ze zitten in het centrum van de crisis en proberen die te managen. Maar de realiteit is dat Rutte en Merkel aan de Brusselse vergadertafel eerst aan hun Nederlandse en Duitse belangen denken. Ik kan het ze niet eens kwalijk nemen. Maar er is ook een algemeen, Europees belang en dat is afgelopen jaren schromelijk verwaarloosd [...].
Het bewijst mijn stelling: met unanimiteit lossen we de crisis niet op. Kunt u zich voorstellen dat de Nederlandse regering niet kan regeren omdat steeds één minister een veto uitspreekt? De EU heeft meer macht nodig. Ze moet worden bestuurd door een Europese regering, gekozen door het Europees Parlement die bij falend beleid de regering naar huis kan sturen. Zolang dat niet gebeurt, blijven we voortmodderen met de crisis.'" (lees hier)
De eurocrisis is geen ongeluk. De mannen en vrouwen die de euro hebben ingevoerd waren wel degelijk op de hoogte van de risico's. Het was toen al gezegd en gewaarschuwd dat de EU geen sterke politieke unie was en dat zonder een sterke politieke unie de euro gedoemd was om te mislukken, of in ieder geval om in een ernstige crisis te belanden met grote gevolgen voor de Europese economieën.
"Newly revealed German government documents reveal that many in Helmut Kohl's Chancellery had deep doubts about a European common currency when it was introduced in 1998. First and foremost, experts pointed to Italy as being the euro's weak link. The early shortcomings have yet to be corrected.
The documents prove what was only assumed until now: Italy should never have been accepted into the common currency zone. The decision to invite Rome to join was based almost exclusively on political considerations at the expense of economic criteria. It also created a precedent for a much bigger mistake two years later, namely Greece's acceptance into the euro zone." (lees hier)
Dezelfde mannen en vrouwen hebben toch besloten om het risico te nemen en het euro-avontuur aan te gaan. De Euro was een belangrijke stap richting het gedroomde verenigde Europa, een droom die de risico's kennelijk wel waard was. Maar de invoering van de euro was niet alleen het gevolg van politieke bevlogenheid en wensdenken, maar ook van een sluw, zelfs briljant politiek spel. Een ernstige crisis zou ook een gelegenheid zijn om de politieke unificatie van Europa een beslissende stap verder te helpen.
"It might come as a surprise, then, after such turmoil in the financial world and the ugly riots in the streets of Athens, to realise that in the eyes of those Eurocrats who inhabit the Brussels bubble, things are going pretty well. That’s because the present euro crisis is an inevitable consequence of a deliberate choice. For them it is all part of a greater long-term project: a ‘beneficial crisis’ that will help hasten their ultimate goal of a federal European state. This is not fanciful mischief making. Would that it were! One powerful Eurocrat, who is today at the epicentre of EU affairs, once described to me the three great crises the EU has experienced since 1991 in exactly these terms […]" (lees hier )Een brandweerman en een pyromaan. Een toepasselijke titel voor de biografie van de gemiddelde eurocraat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten