Het Zwijgen Van De Lammeren

Lammetjes!

Mevrouw Ashton, buitenlandgezant van onze trotse Nobelprijswinnaars, is weer boos op Israël:

"The European Union's foreign policy chief has criticized Israel's plan to build hundreds of homes in Jerusalem's Gilo and called for it to hold fresh talks with the Palestinians. Catherine Ashton "deeply regrets" the Israeli Interior Ministry's decision to back the expansion of Gilo settlement by 797 units, said a statement from her office.'Settlements are illegal under international law and threaten to make a two-state solution impossible,' said the statement, which repeated the EU's call for an end to settlements, both in the West Bank and in east Jerusalem." (lees hier)

Afgelopen week werd het zuiden van Israël voor de zoveelste keer uit de Gazastrook met een regen van raketten en granaten bestookt (die bui is overigens nog niet over). Maar in schril contrast met de snelheid, scherpte en regelmaat waarmee de bouwactiviteiten van Israël in de eigen hoofdstad door Ashton veroordeeld worden, heeft zij deze recente beschietingen van Israëlische burgers nog niet veroordeeld.

Om binnen de (beperkte) normatieve kaders van mevrouw Ashton zelf te blijven, dit terugkerende geweld tegen Israëlische burgers is evident in strijd met alle relevante internationale conventies, verdragen en regels en kan daarom zonder twijfel illegaal genoemd worden. Het is ook duidelijk dat deze beschietingen niet ten goede komen aan een duurzame, vreedzame oplossing van het Israëlische-Palestijnse conflict. Dit zwijgen van Ashton is dus inconsistent met haar eigen verklaarde principes.

Deze inconsistentie kan, en wordt ook vaak begrepen als een vorm van partijdigheid, van een anti-Israël houding, en als een verwerpelijke relativering, zo niet ontkenning van het leed en onrecht dat door Palestijnse terreurorganisaties de Israëlische bewoners van het zuiden van Israël wordt aangedaan. Maar deze inconsistentie in het gedrag van Ashton kan ook begrepen worden als een een relativering, zo niet ontkenning van de abjecte motieven van de Palestijnse en islamistische plegers van dat geweld tegen Israëlische burgers.

Dit zwijgen van Ashton staat immers niet op zichzelf. Het past in een inmiddels vrij goed zichtbaar gedragspatroon waarbij Palestijns of islamistisch geweld niet gezien wordt voor wat het werkelijk is: een uitdrukking van abjecte denkbeelden en van een grenzeloze en nietsontziende politieke ambitie. De werkelijke motieven van dat geweld worden door Ashton en haar mede-Nobelprijswinnaars vaak weggeredeneerd, of een andere betekenis gegeven. En de plegers van dat geweld worden door hen goedgepraat en zelfs beloond. Een aantal vrij recente voorbeelden:

"Ashton, by putting all dead kids in the same big bucket, is not respecting the lives of children. She is cheapening them. She is saying that the proper response to any child who dies, no matter what the circumstances, is "Oh, how awful!" An honor killing is awful, an anti-semitic hate crime is awful - but so is a bus accident, and so is cancer. When every death is the same, then there is no reason to get angry when children are mowed down in cold blood. Ashton's statement shows that in her own warped mind, there is no difference. The next logical step is that it is not reasonable to blame anyone or to hold anyone accountable; 'these things happen.'" (lees hier) 

"That the EU still hasn't done so must be due to a lack of political will, rather than a lack of evidence. Hezbollah is "an organization that comprises a political party and a social services network as well as an armed wing," Ms. Kozakou-Marcoullis said last week, recounting official EU policy. 'Hezbollah is active in Lebanese politics, including the parliament and the government, and plays a specific role with regard to the status quo in Lebanon.'" (lees hier)

"Het Europees Parlement heeft bij monde van parlementsvoorzitter Martin Schulz de kant gekozen van moslims die zich beledigd voelen door de anti-islamfilm Innocence of Muslims.[...] ‘We zijn het erover eens dat dit soort godslasterlijke films veroordeeld moeten worden. Ik veroordeel niet alleen de inhoud, maar ook de verspreiding van zo’n film, die enorm vernederend is voor veel mensen over de hele wereld.’" (lees hier)

 "De Europese Unie heeft donderdag miljoenen euro's extra steun beloofd voor democratische en economische ontwikkelingen in Egypte. Dat heeft de voorzitter van de Europese Commissie, José Manuel Barroso, bekendgemaakt na afloop van een gesprek in Brussel met de Egyptische president Mohammed Mursi." (lees hier)

"EU foreign relations chief Catherine Ashton showed her pro-Palestinian sympathies at the European Parliament on Tuesday (27 September) as MEPs get set to back the UN upgrade. She began the meeting in Strasbourg with a formal statement against Israel's new decision to build 1,100 Jewish housing units on Palestinian land at its Gilo settlement. [...] She also praised Palestinian leaders Mahmoud Abbas and Salam Fayyad: "They are people who hold the values we hold dear in their hearts. They believe in the values we hold." (lees hier)

"That the undemocratic and authoritarian countries of the OIC and the Arab League call for restrictions on the fundamental rights of all is perhaps not surprising. However, that the democratic EU decides to sign a statement that distances itself from the very rights underpinning EU democracies is distasteful. The fact that this is done together with states that have, for a very long time, oppressed the rights (religious and other) of their own people is quite disgraceful." (lees hier)

Het zwijgen van Ashton, haar relativering van de abjecte motieven van de Palestijnse en islamistische plegers van dat geweld tegen Israëlische burgers, is in de kern een relativering, zo niet ontkenning van de eigen Europese waarden, van waarden zoals religieuze tolerantie, democratie, vrijheid en het leven. Het is een verontrustend feit dat Ashton en haar mede-Nobelprijswinnaars niet voor deze en andere Europese waarden willen en kunnen staan. Gelaten en weerloos worden zij gemanipuleerd en misbruikt door krachten die uit zijn op hun ondergang. 

"Hij werd mishandeld, en hij werd mishandeld, maar hij zijn mond niet open: hij is als een lam dat ter slachting geleid, en als een schaap voor zijn scheerders stom is, dus hij Zijn mond niet open." (Jesaja 53:7)

De E.U. en FuturICT

De E.U. is bezig een computersysteem te ontwerpen, FuturICT genaamd, waarmee ze denken de toekomst te kunnen voorspellen. Maar wat houdt dit project precies in? Om deze vraag te kunnen beantwoorden zullen we eerst moeten begrijpen wat dit project  nou wil bereiken. De E.U. zegt zelf:

The ultimate goal of the FuturICT flagship project is to understand and manage complex, global, socially interactive systems, with a focus on sustainability and resilience. Revealing the hidden laws and processes underlying societies probably constitutes the most pressing scientific grand challenge of our century and is equally important for the development of novel robust, trustworthy and adaptive information and communication technologies (ICT), based on socially inspired paradigms.

Dus FuturICT moet ons helpen om globale, sociaal interactieve systemen te begrijpen en te beheersen. Dit kan omdat FuturICT ons in staat stelt om de verborgen wetten en processen te begrijpen.

Maar de lezer weet nu nog steeds niet wat FuturICT is, of beter gezgd: moet worden, want het bestaat nog niet. Het moet er van de E.U. komen. Het is een verzameling van informatieverzamelaars: computers, smarphones, GPS, etc. die data vergaren. Dit netwerk heet The Planetary Nervous System. Deze data worden ingevoerd in een computer model, The Living Earth Simulator. Dit model levert dan verschillende scenario's, voorspellingen, over hoe bepaalde groepen mensen en systemen, beurzen bijvoorbeeld, zich zullen gedragen. En de waarschijnlijkste voorspellingen worden dan aan overheden gegeven zodat zij beter in staat zijn om de populaties van mensen onder hun verantwoordelijkheid te beheersen. (De intelligente lezer zou zich nu kunnen afvragen of dit eigenlijk niet het soort van totalitair systeem is waar Stalin alleen maar van kon dromen. Hoe kan het toch dat een fundamenteel democratische organisatie als de E.U. zoiets wil?) In elk geval zegt de E.U. dat het de bedoeling is dat systeem de politici in staat stelt om veel beter te reageren op zaken als economische crises, terrorisme en milieu rampen. Maar is het niet problematisch dat een ICT-systeem uitrekent wat mensen eigenlijk moeten doen en dat de politiek dan alleen maar mag beslissen of ze het uitvoeren of niet? En willen we wel dat een uigebreidt spionage systeem constant in de gaten houdt of er geen onrusten ontstaan? Kan dit syteeem niet erg gemakkelijk misbruikt worden voor totalitaire doeleinden?

Maar voordat de lezer zich ernstig zorgen maakt over dit verdachte project wil ik toch eerst een sceptische noot laten klinken. Het grootste probleem met dit project is, waneer we het vanuit een practisch oogpunt bekijken, is dat het onmogelijk is. Waarom? vanwege een aantal centrale aannamens van de makers van FuturICT.

Ze gaan er bijvoorbeeld vanuit dat maatschappijen het soort entiteiten die door verborgen wetten bestuurt worden. En daarnaast hebben ze een deterministisch mensbeeld., want ze pretenderen immers met een grote waarschijnlijkheid uit te kunnen rekenen wat mensen zullen gaan doen. De slag om de arm die dan gemaakt wordt over de zekerheid is dan ook meer van het soort 'we kennen niet alle variabelen', dan dat het om iets principieels gaat. Maar dit verhaal laat buiten beschouwing dat mensen het soort wezens zijn die handelen om redenen en niet vanwege causale mechanismen. Als dat wel zo was, dan zouden de argumenten van de E.U. voor dit project immers nooit aangenomen worden omdat ze waar zijn, maar omdat ze een causaal mechanisme in werking zetten. En dit laat ook zien waarom maatschappijen niet door wetenschappelijke wetten gesturud worden. Want degenen die handelen in maatschappijen zijn immers mensen die om redenenen handelen. En redenen zijn, zoals we hebben gezien, geen oorzaken. En als de pricipiele moter van gedrag niet causaal werkt, dan zijn er geen natuurwetten die de maatschappij sturen. Dus, kan FuturICT noodzakelijkerwijs niet gebruikt worden om de verborgen wetten van de maatschappij te achterhalen.

Desalniettemin blijft er wel een verontrustende vraag over. Waarom wil de E.U. eigenlijk zo'n soort instrument in plaats van de al aanwezige instrumenten?

Ludwig Kamphausen

Democratie En Economische Ontwikkeling

Economisch ontwikkelde Nobelprijswinnaar

In een recente blog hebben we de financiële steun van de Nobelprijswinnaars van EU aan de moslimbroederschap in Egypte  aan de orde gesteld. In die blog ging het om de miljoenen euro's die Mohammed Mursi, de Egyptische president en ex-leider van de moslimbroederschap, van de EU heeft gekregen. De reden voor deze financiële steun aan Mursi en co was de volgende:

"De Europese Unie heeft donderdag miljoenen euro's extra steun beloofd voor democratische en economische ontwikkelingen in Egypte. Dat heeft de voorzitter van de Europese Commissie, José Manuel Barroso, bekendgemaakt na afloop van een gesprek in Brussel met de Egyptische president Mohammed Mursi."

Deze reden is nogal opmerkelijk, want dit is wat democratische ontwikkeling in het Egypte van Mursi en zijn moslimbroederschap daadwerkelijk betekent:

"The Simon Wiesenthal Center on Monday reiterated its call to US President Barack Obama to sever ties with the Muslim Brotherhood after Egyptian President Mohamed Morsi attended a prayer service during which an Islamic cleric called for the Jews to be destroyed. According to the Center, Egypt’s Channel 1 broadcast cleric Futouh Abd Al-Nabi Mansour's sermon in which he prayed: "Oh Allah, destroy the Jews and their supporters. Oh Allah, disperse them, rend them as under. Oh Allah, demonstrate Your might and greatness upon them." (lees hier)

"Saad al-Katatny was elected chairman of the Egyptian Muslim Brotherhood’s political wing, the Freedom and Justice Party, Egyptian media reported Friday. He beat out FJP’s acting leader Essam al- Erian in a vote that took place October 6 [...] In this respect, Katatny was quoted as saying that “The Muslim Brotherhood established the [FJP] to represent the Brotherhood’s political project, which, in the end, will be a wise government that will institute Islamic Shari’a law.” (lees hier)

"Last week in Egypt, when Muslim Brotherhood supporters terrorized the secular media, several Arabic websites—including Arab News, Al Khabar News, Dostor Watany, and Egypt Now—reported that people were being “crucified.” [...] That there were attacks and violence—both in front of Egypt’s presidential palace and at major media facilities, is well-documented. An August 9 report by El Balad, a widely read Egyptian website, gives the details: Last Wednesday, August 8, “thousands of the Muslim Brotherhood’s supporters” attacked 6-October’s media facilities, beat Khaled Salah—chief editor of the privately-owned and secular Youm 7 newspaper—prevented Yusif al-Hassani, an On TV broadcaster, from entering the building, and generally “terrorized the employees.”" (lees hier)

"Several recent moves by government authorities against Egyptian journalists have drawn sharp criticism from the news media and led to accusations that the country’s new Islamist president is willing to tolerate — if not employ — the same heavy-handed tactics used by former President Hosni Mubarak to stifle dissent.Last week, the authorities suspended a satellite television channel that featured a program whose host is Tawfik Okasha, a strident opponent of President Mohamed Morsi, a former leader in the Muslim Brotherhood. On Saturday, the authorities confiscated copies of the daily newspaper Al Dustour, which has published regular condemnations of the Islamist group." (lees hier)

Als je deze feiten zo bij elkaar ziet, zou je bijna gaan denken dat ze daar bij de EU genocidale Jodenhaat, gewelddadig religieus fanatisme en ondermijning van de persvrijheid als noodzakelijke voorwaarden voor een goed-functionerende democratie beschouwen. Maar dat bedoelen onze Nobelprijswinnaars natuurlijk niet. Nee, het probleem volgens hen is de gebrekkige economische ontwikkeling van dat land. De genoemde anti-democratische kenmerken van de Egyptische politiek komen voort uit armoede. Dus, door veel geld in dat land te pompen zou het zich economisch gaan ontwikkelen en dan zou de moslimbroederschap vanzelf de Egyptische afdeling van Amnesty International worden.

Het is nogal opmerkelijk, dat onze trotse Nobelprijswinnaars geheel niet door hebben dat zij zelf het levende bewijs zijn dat deze vermeende oorzakelijke relatie tussen economische ontwikkeling en democratie niet altijd opgaat. 

Brandweerman En Pyromaan

De Volkskrant, donderdag 18/10/2012:

"'Laat ik eerlijk over ze zijn: ze zitten in het centrum van de crisis en proberen die te managen. Maar de realiteit is dat Rutte en Merkel aan de Brusselse vergadertafel eerst aan hun Nederlandse en Duitse belangen denken. Ik kan het ze niet eens kwalijk nemen. Maar er is ook een algemeen, Europees belang en dat is afgelopen jaren schromelijk verwaarloosd [...].

Het bewijst mijn stelling: met unanimiteit lossen we de crisis niet op. Kunt u zich voorstellen dat de Nederlandse regering niet kan regeren omdat steeds één minister een veto uitspreekt? De EU heeft meer macht nodig. Ze moet worden bestuurd door een Europese regering, gekozen door het Europees Parlement die bij falend beleid de regering naar huis kan sturen. Zolang dat niet gebeurt, blijven we voortmodderen met de crisis.'" (lees hier)

De eurocrisis is geen ongeluk. De mannen en vrouwen die de euro hebben ingevoerd waren wel degelijk op de hoogte van de risico's. Het was toen al gezegd en gewaarschuwd dat de EU geen sterke politieke unie was en dat zonder een sterke politieke unie de euro gedoemd was om te mislukken, of in ieder geval om in een ernstige crisis te belanden met grote gevolgen voor de Europese economieën. 

"Newly revealed German government documents reveal that many in Helmut Kohl's Chancellery had deep doubts about a European common currency when it was introduced in 1998. First and foremost, experts pointed to Italy as being the euro's weak link. The early shortcomings have yet to be corrected. 

The documents prove what was only assumed until now: Italy should never have been accepted into the common currency zone. The decision to invite Rome to join was based almost exclusively on political considerations at the expense of economic criteria. It also created a precedent for a much bigger mistake two years later, namely Greece's acceptance into the euro zone." (lees hier)

Dezelfde mannen en vrouwen hebben toch besloten om het risico te nemen en het euro-avontuur aan te gaan.  De Euro was een belangrijke stap richting het gedroomde verenigde Europa, een droom die de risico's kennelijk wel waard was. Maar de invoering van de euro was niet alleen het gevolg van politieke bevlogenheid en wensdenken, maar ook van een sluw, zelfs briljant politiek spel. Een ernstige crisis zou ook een gelegenheid zijn om de politieke unificatie van Europa een beslissende stap verder te helpen.

"It might come as a surprise, then, after such turmoil in the financial world and the ugly riots in the streets of Athens, to realise that in the eyes of those Eurocrats who inhabit the Brussels bubble, things are going pretty well. That’s because the present euro crisis is an inevitable consequence of a deliberate choice. For them it is all part of a greater long-term project: a ‘beneficial crisis’ that will help hasten their ultimate goal of a federal European state. This is not fanciful mischief making. Would that it were! One powerful Eurocrat, who is today at the epicentre of EU affairs, once described to me the three great crises the EU has experienced since 1991 in exactly these terms […]" (lees hier )

Een brandweerman en een pyromaan. Een toepasselijke titel voor de biografie van de gemiddelde eurocraat.

De Dodelijke Omhelzing Van De VVD

Caravaggio c. 1602

Verschillende commentatoren hebben de afgelopen tijd opgemerkt dat de VVD van Rutte de eurosceptische partij van Nederland is geworden:

"Demissionair premier Mark Rutte (VVD) is de verpersoonlijking van de eurosceptische koers van Nederland." (lees hier)

Maar de VVD is in wezen helemaal geen eurosceptische partij. Feit is dat de VVD nooit een tegenstander is geweest van de uitbreiding van de macht van de EU. Sterker nog, als regeringspartij heeft de VVD hoogstpersoonlijk ingestemd met belangrijke mijlpalen in de ontwikkeling van de EU, zoals het Verdrag van Maastricht (1992, Lubbers III), dat ook in de invoering van de euro voorzag, en met de deelname van Nederland aan het Bolognaproces (1999, Paars II). En VVD-coryfeeën zoals Frits Bolkestein en Neelie Kroes hebben graag een functie als EU-commissaris aanvaard.

Ook het optreden van Mark de 'nee-zegger' Rutte in de afgelopen jaren is niet bepaald Eurosceptisch te noemen. Onder de vleugels van Duitsland heeft Rutte zich weliswaar hevig verzet tegen de vorming van een schuldenunie en tegen een al te softe aanpak van de problemen met Griekenland en Spanje, maar de logica daarachter was vooral een economische logica. Maar juist waar de soevereiniteit van Nederland wel in het geding was, zoals de oprichting en de bevoegdheden van het ESM, heeft Rutte geen nee gezegd. Waar het gaat om de overdracht van bevoegdheden aan Brussel zijn Rutte en de VVD misschien terughoudend, maar zeker geen principiële nee-zeggers:

"De uitspraken van Dijkhoff passen binnen de VVD-lijn dat ontwikkelingen in de Europese Unie stap voor stap bezien moeten worden. Sowieso mogen er "niet meer beslissingsbevoegdheden aan de Europese Unie worden overgedragen", aldus Dijkhoff. 'We hebben al een hele hoop afgesproken waarvan we nog moeten kijken wat de gevolgen zijn. Dan kunnen we niet meteen weer verder gaan sleutelen. Ga nou eens aan de slag met de afspraken die we al hebben, dan kunnen we vanzelf bezien óf er meer nodig is, en wát.'" (lees hier)

De positie van de VVD t.o.v. de EU is sterk bepaald door de gedachte dat de interne Europese markt bevorderlijk,  zo niet noodzakelijk is voor onze welvaart en dat het bestaan en functioneren van die markt om een compacte doch sterke EU vraagt. Dit is de simpele logica die de VVD aan de EU bindt:

"Europese samenwerking is voor de VVD van groot belang. Deze heeft Nederland en Europa een historisch ongekende periode van vrede, veiligheid en welvaart gebracht. Als relatief klein land met een ijzersterke handelstraditie heeft Nederland daarbij vooral geprofiteerd van de gemeenschappelijke interne markt, de open grenzen. Die interne markt verder versterken en zo kansen creëren voor het Nederlandse bedrijfsleven is voor de VVD de eerste prioriteit in Europa." (lees hier) 

Deze logica impliceert niet dat de VVD noodzakelijk een federale Europese regering zou steunen. Maar als de eurocrisis een iets duidelijk heeft gemaakt, is dat het functioneren van de Eurozone sterk afhankelijk is van de politieke eenheid binnen Europa. De eurocrisis is in eerste instantie een politieke crisis en daarom is de oplossing van de crisis in de kern ook een politieke oplossing en dat weten ze bij de VVD ook. Omdat de VVD sterk aan het behoud van de euro en de Europese economische samenwerking hecht, is het best voorstelbaar dat de VVD een heel eind mee zou willen gaan met de logica van 'meer Europa'. Deze mogelijkheid is in ieder geval ingebouwd in het ideologische DNA van die partij.

De sterke economische oriëntatie van de VVD zou die partij ook op een andere manier in de richting van 'meer Europa' kunnen bewegen. Uit economische motieven hecht de VVD zeer sterk aan een goede politieke verstandhouding en afstemming met Duitsland. De VVD zou daarom niet geneigd zijn om in deze kwestie een geheel andere positie in te nemen dan die van Duitsland. De houding van Duitsland t.a.v. de EU, en zeker naar aanleiding van de eurocrisis, is een boeiend en ingewikkeld verhaal waar hier geen plaats voor is. Maar zoals het nu naar uit ziet zijn de grote Duitse politieke partijen, zoals o.a. Merkels CDU, de SDP en de FDP, in principe voor een verdere uitbreiding en verdieping van de politieke samenwerking in Europa.

"In fact, what Merkel and her party are piecing together is a radical vision of the EU in a few years time - a deep fiscal and political union. The fiscal side involves tax harmonisation, a tightly policed Stability and Growth Pact with automatic sanctions for countries that breach debt and deficit rules, and the possibility of an EU Commissioner responsible for directly intervention to oversee budgetary policy in a crisis-hit country." (lees hier)

Mede onder de druk van de PVV en de SP heeft de VVD zich in de afgelopen tijd vaak tegen de groeiende invloed van 'Brussel' uitgelaten. Maar we moeten ook hier de ideologische invalshoek van de VVD niet uit het oog verliezen. Als een liberale partij is de VVD van oudsher voor een kleine overheid, die zich bezig houdt met een beperkt aantal kerntaken en de rest aan de samenleving overlaat. De kritiek van de VVD op Brussel is ook vooral in die context te begrijpen. De VVD is niet principieel tegen Brussel, maar tegen een groot Brussel, tegen een uit de hand gelopen Europese bureaucratie die zich te veel met de individuele Europese samenlevingen gaat bemoeien:

Maar de VVD wil ook een liberaal Europa. Dat betekent dat ook in Europa de overheid klein, zuinig en efficiënt moet zijn. Niet méér Europa maar een wérkend Europa. En daar is nog een wereld te winnen. Voor de VVD staat Nederland midden in de Europese Unie. Maar de VVD heeft veel kritiek op de Brusselse bureaucratie: de regelzucht, de geldverspilling en de inefficiëntie. De Europese Commissie en vooral het Europees Parlement proberen zichzelf belangrijker te maken door meer te doen, maar zij zouden vooral hun huidige taken beter moeten uitvoeren."(lees hier) 

In de aanloop naar de verkiezingen van september 2012 heeft de VVD de rol op zich genomen van de eurosceptische partij van Nederland. Als de analyses van de verkiezingsuitslag kloppen, dan hebben ook veel eurosceptici hun stem aan de VVD gegund:

"Maar laten we niet vergeten dat het verlies van de PVV in belangrijke mate moet worden toegeschreven aan het feit dat de VVD in hoge mate het eurosceptische sentiment heeft geabsorbeerd. Mark Rutte heeft nadrukkelijk te kennen gegeven dat hij afkerig is van steeds weer nieuwe steunoperaties voor Griekenland en andere Zuid-Europese broeders. Ook heeft hij zich gekant tegen substantiële overdracht van nationale soevereiniteit." (lees hier)

Het is echter zeer de vraag of eurosceptici in Nederland blij moeten zijn met deze ontwikkeling. Ik heb mijn twijfels. De liefdevolle omhelzing van het euroscepticisme door de VVD lijkt een klassiek geval te zijn van wat sociologen coöptatie noemen. Vertegenwoordigers van de status quo, in casu de VVD, incorporeren onwelgevallige politieke standpunten, het hardcore euroscepticisme, in een afgewaterde vorm om daarmee een bedreiging voor de pro-Europese status quo af te wenden. Een succesvolle coöptatie betekent doorgaans dat die onwelgevallige politieke standpunten een zachte en snelle dood tegemoet gaan. Dit is helaas ook wat het euroscepticisme in Nederland te wachten staat, tenzij het weer opgeëist zou worden door een echte en serieuze eurosceptische partij.

500 Miljoen Minus Pechtold

Merkel welkom in Griekenland, okt. 2012

Elsevier, vrijdag 12/10/2012:

"De Nobelprijs voor de Vrede is dit jaar toegekend aan de Europese Unie. De EU krijgt de prijs omdat het 'meer dan zes decennia heeft bijgedragen aan de vooruitgang van vrede en verzoening, democratie en mensenrechten in Europa'." (lees hier)

Het valt niet te ontkennen dat wij in Europa inmiddels een ongekend lange periode van vrede meemaken en dat deze periode parallel loopt aan het ontstaan en de ontwikkeling van de EU. Deze evidente historische correlatie is echter nog geen oorzakelijk verband. Uit deze historische correlatie volgt niet dat de EU de oorzaak is van de lange periode van vrede die we nu in Europa mogen meemaken. Als men naar de bijdrage van de EU aan de vrede in Europa vraagt, dan is dat grosso modo het antwoord:

"Maar het gaat te ver om te stellen dat de Europese Unie geen enkele bijdrage aan de vrede op dit continent heeft geleverd. Alleen al het feit dat 27 landen dagelijks met elkaar om de tafel zitten, is daar een bewijs van. Waar gepraat wordt, wordt niet gevochten. Dat is ook 67 jaar na de Tweede Wereldoorlog nog altijd een geruststelling." (lees hier)

Maar "Waar gepraat wordt, wordt niet gevochten" is natuurlijk geen bewijs voor de stelling dat de EU de oorzaak is van de vrede op het continent. Dit "bewijs" is zowel historisch als logisch ronduit simplistisch. De omgekeerde relatie, dat het bestaan en de ontwikkeling van de EU het resultaat is van de bereidheid om te praten i.p.v. te vechten, is zowel historisch als logisch veel meer voor de hand liggend. Twee wereldoorlogen en de koude oorlog hebben waarschijnlijk veel meer met de vrede in Europa te maken dan de EU.

In dit verband moeten wij ons ook afvragen of het uitbouwen van de EU geen bedreiging voor de vrede in Europa is of zou kunnen zijn. Het is evident dat de aanpak van de crisis door de EU de interne verhoudingen in Europa tussen regeringen en naties op scherp heeft gezet. Daarnaast hebben lidstaten te maken met stakingen, gewelddadige massademonstraties en de opkomst extremistische en separatistische partijen (in Catalonië  Vlaanderen  en Noord-Italië, om een aantal te noemen) die op een sterk anti-Europees sentiment duiden, maar ook op groeiende interne spanningen. De EU is een politieke splijtzwam geworden en brandstof voor radicalisme. Men moet ook realiseren dat 'meer Europa', of te wel de verschuiving van een systeem van sterke nationale soevereiniteit naar een systeem van kunstmatige en immer betwistbare Europese soevereiniteit juist desintegratie en instabiliteit tot gevolg zou kunnen hebben.

Niemand kan met droge ogen beweren dat de EU een toonbeeld is van een goed-functionerende democratie. De disfunctionele instituties en de ongekozen apparatsjiks die de EU besturen, het zogenaamde democratisch tekort van de EU, zijn berucht. In de afgelopen jaren heeft de EU het vaak ook niet zo nauw genomen met de eigen officiële democratische waarden. De uitvinding van het referendum ad victoriam, overtredingen van de eigen verdragsbepaling, de achterkamertjespolitiek, de immer dubbelzinnige en dus oncontroleerbare afspraken, de overmacht van grote EU-landen, het passeren van de nationale parlementen en de dubieuze politieke en financiële steun aan anti-democratische krachten binnen en buiten Europa zijn een aantal voorbeelden van het bedenkelijke democratische gehalte van de EU.

Dit alles is overigens niet verrassend want het Europese project is nooit een democratisch project geweest, maar een elitair en bijna geheimzinnig project, dat zich al te vaak in Duitse en Franse achterkamers voltrok. Sterker nog, het project was van begin af aan, en niet altijd onbewust, anti-democratisch. Het einddoel van het project, de vorming van de Verenigde Staten van Europa door de ontmanteling van de nationale staten van Europa, staat immers op gespannen voet met de democratie. Zo'n supranationale Europese regering zou immers nooit democratisch kunnen zijn en het zou zeer waarschijnlijk ook niet met democratische middelen gerealiseerd kunnen worden.

Democratie is geen strak omlijnd idee, maar een geheel van politieke principes, die de neerslag vormen van verschillende historische processen en gebeurtenissen, culturele invloeden, socio-economische omstandigheden en politiek filosofische tradities. Grosso modo kan men twee groepen politieke principes onderscheiden, die democratieën in de praktijk karakteriseren en van andere politieke systemen onderscheiden. De eerste groep bestaat uit principes die tot doel hebben om te verhinderen dat de overheid personen en groepen onderwerpt en onderdrukt, noem ze politieke vrijheidsprincipes. De tweede groep bestaat uit principes die het personen en groepen mogelijk maken om deel te nemen aan de politiek en daarmee hun waarden en belangen realiseren, noem ze politieke zelfbeschikkingsprincipes.

Een democratie, zoals de naam het zegt, vraagt om een demos. Een demos is geen abstract en bedacht geheel van honderden miljoenen individuen met zeer uiteenlopende culturele, religieuze, etnische, nationale en institutionele achtergronden. Een demos bestaat bij de gratie van een gemeenschappelijke taal, cultuur en geschiedenis en van een sterk gedeeld realiteitsbesef en een gevoel van lotsverbondenheid, die kunnen ontstaan en bestaan als mensen werkelijk, langdurig en nauw met elkaar moeten samenleven. Een demos vormt als zodanig een politieke, culturele en morele eenheid, een collectief, die door politiek instituties over zichzelf kan beschikken en wiens vrijheid door politieke instituties gerespecteerd kan worden.

De 500 miljoen inwoners van de EU vormen geen demos. De simpele implicatie hiervan is dat een supranationale Europese regering deze zeer diverse mensenmassa nooit zou kunnen vertegenwoordigen. Deze mensenmassa zou door Europese instituties niet of nauwelijks over zichzelf kunnen beschikken, precies omdat het veronderstelde 'zelf' in zelfbeschikking, de nodige culturele morele eenheid, ontbreekt. Zulke Europese instituties zouden ook moeilijk de vrijheid van deze diverse mensenmassa kunnen respecteren, omdat dit impliceert een breed gedeeld vrijheidsbegrip. Zonder demos is er dus geen democratie, geen politieke vrijheid en zelfbeschikking.

De toekenning van de Nobelprijs voor de Vrede aan de EU is een beschamende klap in het gezicht van 500 miljoen Europeanen wier vrede, vrijheid en zelfbeschikking door de EU op het spel worden gezet. Nou ja, vooruit, 500 miljoen minus Pechtold.

Vijftig Tinten PVDA

Elsevier.nl, zaterdag 06/10/2012:

"GroenLinks moet een fundamentele discussie over de partij beginnen en bij voorbaat niets uitsluiten. Dat zegt Maarten van Poelgeest, wethouder van GroenLinks in Amsterdam, zaterdag op de partijraad in Utrecht.'We moeten praten over wie we zijn, wat zijn onze idealen en hoe geven wij die vorm,' aldus Van Poelgeest. Hij opperde dat er misschien wel moet worden nagedacht over een andere naam of samenwerking met een andere partij. 'We moeten niets uitsluiten.' Eerder deze week pleitten onder anderen oud-Kamerlid Ineke van Gent en voormalig europarlementariër Joost Lagendijk al voor een dergelijke discussie. Zelfs op het opheffen van de partij moet volgens Van Gent 'geen taboe' rusten" (lees hier)

"Sinds vrijdag het vertrek van partijleider Jolande Sap bekend werd, hebben honderden leden van GroenLinks laten weten het lidmaatschap op te willen zeggen of dat serieus overwegen."(lees hier)

Europa, de euro, het Midden-Oosten, het Israëlische Palestijnse conflict, het milieu, de VN, de Kunduz-missie, de multiculturele samenleving, het lente-akkoord, ontwikkelingshulp, het arrogante moralisme, de politiek van goede bedoelingen, het slachtofferschapscultus. Inhoudelijk ben ik heel vaak volstrekt oneens met de politieke stellingname van GroenLinks. En toch ben ik bepaald niet blij met de dreigende ondergang van die partij.

GroenLinks is de enige echte progressieve partij van Nederland. De ondergang van GroenLinks zou wellicht ook iets te maken hebben met het progressieve gedachtegoed, met de ervaren relevantie en tanende aantrekkingskracht van dat gedachtegoed. Maar de houdbaarheidsdatum van dat gedachtegoed is zeker niet verstreken. Onderwerpen zoals Europa, het milieu, immigratie en integratie en de positie van homoseksuelen staan nog stevig op de maatschappelijke en politieke agenda en in het debat over deze (en vele andere) onderwerpen laat GroenLinks een helder politiek geluid horen, dat niet gemist mag worden.

GroenLinks staat voor progressieve ideeën die in de Nederlandse samenleving nog altijd sterk leven en daarom vertegenwoordigd moeten worden. Het gedachtegoed van die partij heeft ook een kritisch potentieel waarmee de vooronderstellingen van de politieke status quo op een intelligente en pakkende wijze bevraagd kunnen worden en nieuwe alternatieven bedacht worden. GroenLinks kan belangrijk zijn voor de vitaliteit van de Nederlandse politiek.

De ondergang van GroenLinks is niet de ondergang van het progressieve gedachtegoed, maar van de politieke partij en personen die dat gedachtegoed moeten vertegenwoordigen en uitdragen. De ondergang van die partij heeft in sterke mate te maken met het verlaten of in ieder geval verwaarlozen van haar oorspronkelijke progressieve gedachtegoed ten gunste van het politieke midden. De steun aan de Kunduz-missie en het lente-akkoord zijn twee duidelijke voorbeelden hiervan. GroenLinks wilde de afgelopen jaren vooral meedoen met de grote jongens, regeringsverantwoordelijkheid dragen zoals het in het politieke jargon heet, in plaats van het eigen authentieke en belangrijke politieke geluid te laten horen.

Hoezeer ik tegen het gedachtegoed van GroenLinks ook ben, ik vrees dat de Nederlandse politiek een markante partij dreigt te verliezen. Onze traditionele politieke partijen gaan weer iets dichter bij elkaar op een ideologisch kluitje zitten. Nederland als het land van vijftig tinten PVDA. Niets ten nadele van de PVDA, maar wie zich druk maakt om de eerlijke politieke vertegenwoordiging van de ideeën die in onze samenleving leven en de geestelijke vitaliteit van de Nederlandse politiek, ziet hier zeker niet op te wachten. 

De EUlifant In De Onderwijskamer (II)

EUlifant

Rinooy Kan, Elsevier, zaterdag 09/06/2012:

"Op essentiële terreinen als onderwijs, gezondheidszorg en sociale zekerheid is onze nationale ruimte nog volledig intact." (lees hier)

Nederlandse universiteiten en HBO's worden grotendeels door de overheid bekostigt. Zonder die overheidsbijdrage zou zeer waarschijnlijk een groot deel van onze universiteiten en HBO's de deuren moeten sluiten. In de 'Wet op het Hoger Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek', die sinds 1 september 2002 van kracht is, is bepaald dat alleen geaccrediteerde opleidingen mogen door de overheid erkende diploma's uitreiken en kunnen op overheidsfinanciering rekenen. Ook het recht van studenten op studiefinanciering hangt af van het studeren aan een geaccrediteerde opleiding (lees hier).

Accreditatie is een soort keuring waarbij de kwaliteit van het onderwijs bij instellingen voor hoger onderwijs onderzocht wordt door een onafhankelijke accreditatieorganisatie. Deze accreditatie wordt uitgevoerd door de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO). Het beoordelingskader en de criteria die de NVAO bij de accreditatie van hoger onderwijsinstellingen in Nederland gebruikt, en waarvan hun bestaan en kwaliteit sterk afhangt, worden niet in Den Haag bepaald, maar diep in de krochten van de Brusselse bureaucratie. Zo verantwoordt de NVAO haar eigen beoordelingskaders:

"Bij het opstellen van de kaders zijn de Europese richtlijnen voor de interne kwaliteitszorg van instellingen richtinggevend geweest. Deze zijn te vinden in [...] in the European Higher Education Area’ (‘European Standards and Guidelines’; ESG) van het Europese netwerk voor kwaliteitszorgagentschappen, de European Association for Quality Assurance (ENQA)." (lees hier). 

Een organisatie zoals de bovengenoemde ENQA is opgericht in het kader van het Bolognaproces en werkt binnen de doelstellingen van de Bolognaverklaring. In die organisatie hebben lidstaten als zodanig geen enkele rol. Nederland, zoals andere lidstaten, heeft dus geen invloed op de activiteiten van deze organisatie die onze onderwijskwaliteit beïnvloedt. Die organisatie wordt deels door de EU gefinancierd (the Lifelong Learning Programme of the European Union) en zetelt in Brussel.

Artikel 5a.2a.van de 'Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek' bepaalt dat het accreditatiekader de goedkeuring van de minister nodig heeft. In die zin heeft de Nederlandse staat enige invloed op dat kader, er is sprake van enige nationale ruimte. De minister bemoeit zich echter niet met de inhoud daarvan en zijn goedkeuring heeft niets te maken met onderwijs-inhoudelijke zaken, maar met de extreme mogelijkheid dat het kader in strijd zou zijn met het recht en/of met het algemeen belang. Met andere woorden, de Nederlandse staat heeft wel formele invloed op de inhoud van de accreditatiekaders, maar weinig inhoudelijke invloed. Als het gaat om de relatie tussen de EU en de lidstaten is dit een cruciaal onderscheid, dat we in dit verband niet uit het oog mogen verliezen.

Uitspraken zoals de hierboven geciteerde uitspraak van Rinooy Kan zijn niet pertinent onwaar, maar vaak maar half waar. Ze zijn vaak gebaseerd op het feit dat in EU-verband hebben nationale staten vaak formele macht. Ze kunnen zich immers uit Europese verdragen en samenwerkingsverbanden, zoals het genoemde Bolognaproces, vaak terug trekken en in die zin hebben zij het laatste woord. Maar zolang zij het niet doen, hebben ze vaak vrij weinig inhoudelijke macht, dan zit de eurocratie achter het stuur. 

A Ship Of Fools

Jheronimus Bosch (c. 1490-1500)

Het wordt weer koud in Europa en de werkloosheid stijgt, redenen te over voor Europese "activisten" om weer richting het beloofde land te varen:

The Navy is preparing to intercept the latest Gaza-bound ship carrying European pro-Palestinian activists seeking to break the security naval blockade around the Strip [...] The Estelle, sailing under a Swedish flag, set sail in June and has stopped at numerous European ports trying to drum up support and publicity."(lees hier)

En dit zijn de menslievende onderdrukten die deze Europese activisten zo graag een hart onder de riem willen steken:

"Human Rights Watch says Hamas' security forces in Gaza are committing severe abuses, including torture of detainees, arrests without warrants, forced confessions, unfair trials and mock executions. The leading international rights group released a 43-page report on Wednesday and called on the militant Hamas group to reform its various security forces." (lees hier)

Vreemd eigenlijk, een Zweeds schip dat in de naam van de mensenrechten, rechtvaardigheid en andere grote woorden naar Gaza vaart. Alsof ze daar in Zweden, in Malmö bijvoorbeeld, werkelijk niets te doen hebben op dat gebied:

"An explosion struck a Jewish community building in the southern Swedish city of Malmö early Friday morning, Swedish media reported. The blast caused no injuries. “There has been an explosion. Something has detonated – we are certain of that,” police officer Erik Liljenström said to local paper Sydsvenskan [...] Malmö’s Jewish community was previously the target of anti-Semitic attacks [...] “For a number of years now, Malmö has been a hotspot for anti-Jewish activities,” Lauder said.“There is real fear among the Jewish population of Malmö, and it is growing – not least because not a lot has been done to address the issue,” he added." (lees hier) 

Wonderlijk dat deze schepen steeds weer de territoriale wateren van Israël weten te vinden. Maar misschien zijn de kapiteins geen "activisten".

Journalistiek Op Glad Ijs

De afgelopen weken werden we bestookt met verontrustende berichten over het wegsmelten van het ijs op de noordpool. Wanhopig ronddolende ijsberen en bibberende poolonderzoekers waren van het televisiescherm niet af te slaan:

"Het ijs op de Noordpool is geslonken tot het minimum van 2007 en zal deze zomer nog verder afnemen. Daarmee stevent het noordpoolijs af op een nieuw minimumrecord, meldt het KNMI. Het noordpoolijs is de laatste 30 jaar elke zomer met een oppervlak van ongeveer twee keer Nederland afgenomen. Het ijsvolume krimpt door de opwarming van de aarde. [...] Rond 1990 was dat nog gemiddeld acht miljoen vierkante kilometer. Mogelijk kan de Noordpool al voor het midden van deze eeuw ijsvrij worden tijdens de zomer. Eerder gingen onderzoekers ervan uit dat dat rond 2100 zou gebeuren." (lees hier)

"Deze zomer is het zeeijs op de Noordpool verder weggesmolten dan ooit eerder is geregistreerd.Uit satellietinformatie blijkt dat er op 16 september 3,41 miljoen vierkante kilometer zeeijs was overgebleven. In de zomer van 2000 lag er nog twee keer zoveel ijs op de Noordpool. De afgelopen 30 jaar is het oppervlak aan poolijs sterk afgenomen als gevolg van de opwarming van de aarde. Volgens wetenschappers gaat het smelten steeds sneller." (lees hier)

Een aantal wetenswaardigheden:

1. De systematische meting van het noordpoolijs is een relatief jonge wetenschappelijke bezigheid, die pas vanaf 1972 aan de gang is. Het gebruik van satellietbeelden bij deze activiteit is pas in 1979 begonnen. De nogal stellige en alarmistische berichten in de media zijn dus gebaseerd op maar 40 jaar onderzoek. In het licht van de lange en veranderlijke klimaatgeschiedenis van de aarde zou men moeten toegeven dat deze berichtgeving misschien wel een tikkeltje overtrokken is, te meer omdat verschillende historische bronnen erop wijzen dat de huidige afname van het poolijsoppervlak niet uniek is.

2. Naast de vermeende opwarming van de aarde (AGW), zijn er ook andere natuurverschijnselen die naar alle waarschijnlijkheid van grote invloed zijn op het poolijsoppervlak. Om even twee alternatieve verklaringen te noemen:

"Nasa itself put up a video showing how a severe cyclone in early August had "wreaked havoc on the ice cover", pushing vast amounts of it into warmer waters further south where it melted. (Reuters headlined its report: "Nasa says Arctic cyclone played 'key role' in record ice melt".)" (lees hier)

"Since there is no evidence of a manmade component in the warming of the global oceans over the past 30 years, the natural additional warming of the sea surface temperature anomalies of the North Atlantic—above the natural warming of the sea surface temperatures for the rest of the global oceans—has been a major contributor to the natural loss of Arctic sea ice over the satellite era. Add to that the weather events that happen every couple of years and we can pretty much dismiss the hubbub over this year’s record low sea ice in the Arctic basin." (lees hier)

3. Gegevens over de ontwikkeling van het ijsoppervlak van de zuidpool, die overigens al langer bekend zijn en voor iedereen toegankelijk zijn, lijken de stelligheid waarmee onze media de smelting van het noordpoolijs aan de opwarming van de aarde (AGW) toeschrijven enigszins in verlegenheid te brengen:

"While the Arctic recently set a new record low, lower than that of 2007, the Antarctic is at near record highs similar to that of 2007 according to University of Illinois Cryosphere." (lees hier) 

En dit is de preambule van de code voor de journalistiek:

"Een betrouwbare en pluriforme journalistiek is van het grootste belang voor de democratische samenleving, die niet goed kan functioneren zonder geïnformeerde burgers en een vrije uitwisseling van ideeën. In die open samenleving komt de journalist het recht op vrije nieuwsgaring toe, én de verantwoordelijkheid het nieuws waarheidsgetrouw, onafhankelijk, fair en met open vizier te brengen." (lees hier)

Het gaat misschien te ver om hieruit te concluderen dat onze media, of delen daarvan waaronder de NOS en RTL, de democratische samenleving in gevaar brengen. Maar hun berichtgeving over dit thema is in strijd met de eigen doelstellingen en professionele normen en in die zin begeven zij zich op glad ijs.