De EU Versus Israël En De Palestijnen

De EU over de nieuwste Israelische bouwplannen rond Jeruzalem:

"EU countries in the UN Security Council have condemned Israel's plan to build in the E1 area, while the EU foreign service has criticised plans for a new settlement in Givat Hamatos [...] It said the E1 plan "would risk cutting off East Jerusalem from the rest of the West Bank and could also entail the forced transfer of civilian population," [...] It also said they are "detrimental to any international efforts to ... secure a two-state solution" (lees hier)

Verschillende commentatoren hebben de afgelopen weken vaker opgemerkt dat deze vrij harde Europese veroordeling van de Israëlische plannen voor de bouw van nederzettingen in gebieden in en rond Jeruzalem niet overeenkomstig de feiten is en contraproductief:

"The criticism is appropriate [...] But the reaction is also counterproductive because it reinforces two mistaken but widely held notions: that the settlements are the principal obstacle to a deal and that further construction will make a Palestinian state impossible [...] 

"[Those who] “are really interested in progress toward Palestinian statehood…will press [Mahmud] Abbas to stop using settlements as an excuse for intransigence - and cool their own overheated rhetoric.” (lees hier)

"[...] if the Palestinian side wants an end to settlements that should be an incentive for reaching a peace agreement faster and thus getting rid of all settlements on the territory of the new state of Palestine. Notice that Israel—under Prime Minister Ariel Sharon no less—demolished all of the settlements in the Gaza Strip as, among other things, a sign of what could be gained by a peace deal." (lees hier)

Naar aanleiding van deze meest recente Europese veroordeling van de Israëlische bouwplannen zou men zich kunnen afvragen of de EU werkelijk geïnteresseerd is in de oplossing van het Israëlische-Palestijnse conflict. Ik wil hiermee niet suggereren dat de EU belang heeft bij de continuering van het conflict. Maar het lijkt er steeds meer op dat de EU nog weinig belangstelling heeft voor de feiten van dat conflict en voor de eventuele oplossingen waar deze feiten redelijkerwijze om vragen en toelaten. De kritiekloze acceptatie van  het radicale narratief van de 'illegale Israëlische bezetting' en het vertrouwen dat  "president" Abbas vredesregeling met Israël wil en kan realiseren zijn twee andere opvallende voorbeelden van deze denktrant: 

"4. Accordingly, claims by the UN, European capitals, organizations and individuals that Israeli settlement activity is in violation of international law therefore have no legal basis whatsoever. 5. Similarly, the oft-used term “occupied Palestinian territories” is totally inaccurate and false. The territories are neither occupied nor Palestinian. No legal instrument has ever determined that the Palestinians have sovereignty or that the territories belong to them 6. The territories of Judea and Samaria remain in dispute between Israel and the Palestinians, subject only to the outcome of permanent status negotiations between them." (lees hier)

"Far from “occupied,” the status of Judea and Samaria – if one is being generous with regard to Palestinian demands – can at best be described as sui generis. The territory enjoys a unique status in international law as land that has never been unequivocally set aside for a specific people by the international community." (lees hier).

"This, despite the fact that Abbas, Arafat and a few colleagues founded Fatah in 1959 to “liberate” Israel, not the West Bank (then occupied by Jordan) or the Gaza Strip (then held by Egypt); that Abbas continues to incite his people against Israel; that he refuses to even negotiate with Israel; and that Abbas published his doctoral thesis as a book, “The Other Side: The Secret Relationship between Nazism and the Zionist Movement,” which denied the severity of the Holocaust and claimed “a secret relationship between Nazism and the Zionist movement.” His PA TV and other media outlets continue to praise terrorist killers as “heroes” and describe Israeli cities as part of “Palestine.” (lees hier)

"Today, Abbas is not in a position that allows him to sell to most Palestinians any agreement he reaches with Israel. Even if he were to bring home an agreement that includes 100% of his demands, most Palestinians would still receive it with full skepticism because it would be coming from a leader who does not have a mandate to make even the slightest concession." (lees hier)

De EU lijkt daarentegen uit te gaan van een zelf-geconstrueerde ideologische voorstelling van het Israëlische-Palestijnse conflict, een voorstelling waarbij het machteloze en onderdrukte Palestijnse volk voor zijn onafhankelijkheid strijdt tegen de illegale en onrechtvaardige Israëlische bezetting. Het doel van de EU lijkt daarbij te zijn het opheffen of het herstellen van het onrecht dat volgens de eigen ideologie de Palestijnen is aangedaan. De EU is dan niet zozeer geïnteresseerd in het zoeken naar een realistische oplossing voor het Israëlische-Palestijnse conflict, maar in het realiseren van het eigen ideologische gelijk.

Deze ideologische stellingname van de EU wordt door Israël natuurlijk niet erg gewaardeerd,  maar het is ook zeer de vraag of die stellingname de belangen van gematigde en realistische Palestijnen dient. Onder andere bevestigt de stellingname van de EU juist de meest radicale Palestijnse krachten in hun destructieve logica en laat de werkelijk redelijke krachten in de Palestijnse samenleving volledig in de kou staan:

"This radicalization — to a point where they are not ready to hear about any concessions to Israel — is the direct result of decades of anti-Israel incitement and indoctrination, spearheaded, ironically, by the "moderate" Palestinian Authority leadership that is publicly talking about making peace with Israel." (lees hier)

Misschien moet men zich realiseren dat de EU geen neutrale, bemiddelende rol in het Israëlische-Palestijnse conflict heeft. In zekere zin is de EU een onderdeel van dat conflict geworden. De EU is immers een partij die het eigen ideologische gelijk nastreeft, soms ook ten koste van de belangen van zowel Israël als de Palestijnen. (Meer over dit punt in een volgende blog over het nieuwe Europese vredesinitiatief). Het is dan ook niet volslagen idioot om te stellen dat in dat conflict de EU in zeker zin tegenover Israël en de Palestijnen staat. Nogal een prestatie.