Elsevier, 20/03/2012:
"Universiteiten komen met strengere regels om wetenschapsfraude tegen te gaan. Er wordt vastgelegd wat schendingen van wetenschappelijke integriteit zijn en hoe universiteiten die aanpakken. Ook moeten de instellingen integriteitschendingen openbaar maken [...] Het moet voor wetenschappers, promovendi en studenten duidelijk zijn waaraan een integere wetenschapsbeoefening moet voldoen. Onderzoekers moeten voortaan beloven dat zij zich aan de regels van de 'code wetenschapsbeoefening' houden. Reden voor de scherpere regels is de omvangrijke fraudezaak vorig jaar waarbij de Tilburgse hoogleraar Diederik Stapel was betrokken."
Deze ontwikkeling hebben wij op
deze blog al een tijdje geleden voorspeld:
"Met dank aan de spectaculaire fraudegevallen van de afgelopen tijd, denk bijvoorbeeld aan de heren Stapel en Poldermans, zou de roep om meer bureaucratische controle op de subsidieverstrekking in de wetenschap alleen maar toenemen."
Er is op zich geen probleem met het voornemen om wetenschappelijke fraude a la Stapel tegen te gaan. Het is wel een probleem in een anti-wetenschappelijk systeem zoals het onze. In dat systeem kunnen goede wetenschappers vaak alleen overleven door allerlei vormen van wetenschappelijk verantwoorde fraude te plegen. Maar door de nieuwe regels zou de ruimte voor dat soort verantwoorde fraude waarschijnlijk steeds kleiner worden en daarmee ook de ruimte voor goed wetenschappelijk onderzoek. Het is ook deprimerend om te zien dat deze nieuwe regels zijn bedoeld voor wetenschappers, promovendi en studenten, maar niet voor politici en universitaire managers en bestuurders die het huidige anti-wetenschappelijke systeem steeds verder uitbouwen en opleggen. Die mogen hun gang gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten