"GENEVA, March 14, 2012 -- A U.N. report ridiculed worldwide for lavishing praise on the Qaddafi regime's human rights record was unanimously adopted today by the 47-nation UN Human Rights Council, with president Laura Dupuy Lasserre overruling the objection made in the plenary by UN Watch. After it was first exposed by UN Watch last year, the report card giving high marks to Qaddafi was mocked by the New York Times, The Economist and other major media worldwide, causing a red-faced UN to postpone the report's adoption repeatedly -- until today.Even ardent defenders of the council are slamming the report. Echoing UN Watch's recent protest, Suzanne Nosssel, the head of Amnesty USA and former top human rights official in the Obama Administration, described the Libya report as 'abhorrent,' and called for a complete 'redo.'" (lees hier)Zoals wij hier al eerder hebben beargumenteerd:.
"I. In de internationale context van de VN speelt de logica van macht een belangrijke rol. In het internationale systeem is er immers geen centrale overheid is, geen leviathan, die staten kan dwingen hun verplichtingen na te komen en de belangen van alle staten beschermt en afdwingt. Individuele staten moeten daarom hun belangen zelf zien te realiseren, te beschermen en af te dwingen en daarvoor is simpelweg macht (militaire, economische, politieke etc.) nodig. Om die reden laten staten hun gedrag in de internationale arena sterk door hun eigen machtsbelangen leiden en dat geldt ook voor hun gedrag in de context van de VN. De machtsbelangen van lidstaten zouden in concrete gevallen consistent kunnen zijn met de doelen van de VN, maar dat is lang niet altijd het geval.
II. De lidstaten van de VN vormen geen hechte uniforme samenleving, maar een zeer divers gezelschap waarin lang niet iedereen in de zelfde mate belang heeft bij vrede en kent lang niet iedereen de zelfde morele waarde toe aan de handhaving van de mensenrechten. Een belangrijk punt is dat juist dat soort staten of regeringen vaak veel onderhandelingsmacht hebben, precies omdat zij minder belang bij vrede hebben en/of minder om de mensenrechten geven (zij hebben immers minder te verliezen als interventies niet van de grond komen of mislukken en kunnen daarom hun eisen flink omhoog schroeven). Zulke staten of regeringen zijn dus in een goede positie om interventies te blokkeren en in eigen voordeel te beïnvloeden."Met andere woorden, de VN is een disfunctionele organisatie en dat zit 'm in haar ideologische en operationele DNA. Om de bovengenoemde redenen is de relatie tussen enerzijds het legalisme van de VN en anderzijds de doelstellingen van die organisatie op het gebied van de internationale vrede en veiligheid en de mensenrechten simpelweg toevallig. Zoals we inmiddels zo vaak hebben gezien, legale VN-resoluties en interventies kunnen volkomen in strijd zijn met de verheven doelen van die organisatie. De staat van dienst van die organisatie roept inmiddels de vraag op of we de VN wel nodig hebben.
De liefde van vele van onze politici en intellectuelen voor deze organisatie is daarom zeer moeilijk te begrijpen, maar misschien is het verkeerd of zelfs dom om liefde te willen begrijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten