Jouw Medewerking Of Jouw Baan

De onderwijskwaliteit is een hot issue, om een goede Nederlandse uitdrukking te gebruiken. Er gaat nauwelijks een dag voorbij zonder dat ergens in de media aan deze kwestie aandacht wordt besteed. De populariteit van deze kwestie heeft veel te maken met een aantal gevallen, met name in het HBO, waarin de onderwijskwaliteit bedroevend laag bleek te zijn. Gek genoeg leiden dat soort gevallen tot een steeds hardere roep om overheidsbemoeienis met het onderwijs. De simpele gedachte is dat als de overheid meer regels zou instellen en meer onderwijsinspecteurs, visitaties en accreditaties op het onderwijs zou los laten, dat de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs vanzelfsprekend ook beter zou worden. 'Gek genoeg' zeg ik want, naast veel andere bezwaren, er zijn in feite geen empirische onderzoeken die deze gedachte ondersteunen. Het geloof in de therapeutische effecten van overheidsbemoeienis met het onderwijs is een vorm van kwakzalverij. Dat dacht ik althans.

Vandaag ontving ik van een vriend een bericht over een Europees onderzoek naar de effectiviteit van dat soort overheidsbemoeienis met het onderwijs, waaraan ook onderzoekers van de Universiteit Twente hebben meegewerkt. De voorlopige resultaten van dat onderzoek luiden als volgt:

"Scholen die het afgelopen jaar bezoek ontvingen van de onderwijsinspectie blijken volgens schoolleiders meer verbeteractiviteiten door te voeren en meer opbrengstgericht te werken dan niet bezochte scholen. Ook hebben de bezochte scholen, volgens docenten, het afgelopen jaar wijzigingen aangebracht in de kwaliteitszorg en meer zelfevaluatie-activiteiten in de school georganiseerd. Dr. Melanie Ehren, onderzoeker aan de Universiteit Twente: “De vraag of inspectiebezoeken daadwerkelijk leiden tot concrete verbeteractiviteiten kunnen we al voorzichtig met ‘Ja’ beantwoorden.” 

"Scholen die veel contact hebben met de onderwijsinspectie nemen de standaarden zelfs dagelijks mee in hun werk. Ze brengen meer verbeteringen aan in hun zelfevaluatie en verbeteren de samenwerking tussen leerkrachten en het leiderschap in de school. Dr. Melanie Ehren: “Deze voorlopige resultaten zijn nog indicatief, over drie jaar kunnen we vaststellen of scholen daadwerkelijk verbeteringen in hun onderwijskwaliteit doorvoeren. Máár een eerste signaal is hiermee gegeven.”

Wat dit onderzoek werkelijk laat zien is, dat als leraren en docenten voor de keuze komen te staan om mee te werken aan zulke "onderwijsverbeteringen" of anders hun baan kwijtraken, dat ze vaak voor het eerste alternatief kiezen. Dit onderzoek bewijst dus, voorlopig althans, dat leraren en docenten ook maar mensen zijn. Of zulke "verbeteringen" de onderwijskwaliteit daadwerkelijk verbeteren is natuurlijk een vraag van een geheel andere orde en die is in dit onderzoek geheel buiten beeld gebleven. Dit onderzoek laat daarom ook zien dat universiteiten en onderzoekers die in dat soort "onderwijsverbeteringen" geloven en doorvoeren, vroeger of later niet meer in staat zijn om verantwoord onderzoek te verrichten.

Academische mode

In mijn  mailbox ontving ik laatst de volgende tekst over de studie filosofie van de wetenschap en technologie aan de universiteit Twente:

 “De studie is niet gericht op de klassieke filosofie, maar juist op het toepassen van filosofie. Vertrekpunt is altijd wetenschappelijke ontwikkelingen en hedendaagse en nieuwe technieken. De wijze waarop wij filosoferen is empirisch en multidisciplinair geïnformeerd. We spreken graag studenten aan met een brede belangstelling in maatschappelijke thema’s.” Dat maakt deze studie uniek, niet alleen in Nederland, maar wereldwijd. Wij trekken dan ook uit alle werelddelen studenten aan.”

Het grote probleem met deze aanpak is nu dat je filosofie helemaal niet kunt toepassen als je niet eerst goed nadenkt over filosofie zelf. Je kunt, met andere woorden, helemaal niet aan goede toegepaste filosofie doen, als je niet eerst aan goede klassieke filosofie doet. Want je weet dan nog niet wat je precies moet toepassen.

Bovendien is ook het idee dat er zo iets is als empirische filosofie op zich al problematisch. Neem bijvoorbeeld empirische logica. Hegel en Husserl  hebben er op gewezen dat een logica over hoe mensen feitelijk, in de ervaring, redeneren als wetenschappelijke discipline altijd al een wetenschappelijke logica nodig heeft.

De bewering dat empirische en multidisciplinaire filosofie uniek is voor deze universiteit is ook helaas (want de aanpak is verkeerd) niet waar. Neem bijvoorbeeld http://www.philosophy.uconn.edu/department/millikan/romanell.pdf of denk aan empirische kenleer, hetgeen al jaren in New York bestudeerd wordt. Bovendien is het aantal univerisiteiten dat aan empirische filosofie wil doen alleen maar aan het groeien. Het is hierbij opvallend dat er aan al deze univiersiteiten bijzonder weinig aandacht wordt besteed aan bezwaren tegen empirische filosofie.

Maar volgens mij is de werkelijke reden waarom steeds meer universiteiten  zich met deze tak van sport bezig houden ook helemaal niet ingegeven door een streven naar waarheid. Misschien geeft het volgende citaat ons een inkijk op de werkelijke motieven:

''Vanuit de markt is er grote behoefte aan academici en professionals die in staat zijn vraagstukken over de rol van wetenschap en techniek in de samenleving aan te pakken.  Alumni van PSTS vinden werk bij o.a. technische bedrijven en organisaties, ingenieursbureaus, adviesbureaus, kenniscentra, beleidsorganen, researchafdelingen en universiteiten, veelal in functies op het snijvlak van wetenschap, techniek en samenleving.''

En, oh ja, bovendien is dit soort filosofie ook bijzonder populair bij het NWO.

Ludwig Kamphausen

NOS.nl: Selectieve Journalistieke Onpartijdigheid

Daar gaan we weer:

"Bij twee Israëlische luchtaanvallen op de Gazastrook zijn zeker tien Palestijnen om het leven gekomen. De aanvallen waren een vergelding voor raketaanvallen op Israël. Het is de grootste uitbraak van geweld tussen Israël en de Palestijnen in maanden." (lees hier)

Op het eerste gezicht een onpartijdig bericht waarin de harde feiten van de afgelopen dagen opgesomd worden zonder verdere positieve of negatieve kwalificaties en insinuaties, die een bepaalde vooringenomenheid in deze kwestie laten doorschemeren, laat staan opdringen. Zoals ze bij de NOS zo trots zeggen: "Wij vinden zelf niks; wij proberen daarentegen u te helpen iets te vinden."

1. 

Wie zijn de zogenaamde 'Palestijnen' en 'Palestijnse militanten' die verantwoordelijke zijn voor deze meest recente raketaanvallen? De hoofdrol werd deze keer door de Islamitische Jihad en de PRC opgeëist (hoewel andere terreurorganisaties ook hun steentje Qassampje hebben bijgedragen). De PRC wordt in het bewuste bericht genoemd, maar uit dat bericht zou men niet kunnen opmaken dat de PRC bij deze beschietingen enige rol van betekenis hadden, laat staan de hoofdrol. De Islamitische Jihad en andere terreurorganisaties komen niet in dit bericht voor, niet met naam en toenaam.

De Islamitische jihad is een moslim fundamentalistische organisatie, die o.a. de vernietiging van Israël nastreeft en die daarbij het gebruik van geweld tegen burgers niet schuwt. De islamitische jihad is om deze redenen o.a. door de EU, de VS en Canada als een terreurorganisatie bestempeld. Deze organisatie is in de jaren zeventig in Egypte opgericht, maar zetelt tegenwoordig in Gaza, Syrië, Iran en Libanon. De activiteiten van deze organisatie zijn daarom vaak beïnvloed of direct ingegeven door de belangen van haar gastlanden.

De PRC, ook bekend als de Volksverzetcomités, is opgericht in 2000 en is een samenwerkingsverband van meerdere gewapende Palestijnse fracties, met name uit radicale Fatah-kringen, die toen tegen het vredesproces met Israël waren en voor het voortzetten van de gewapende strijd met het doel om de Joodse staat te vernietigen. De PRC is sinds haar oprichting bij talloze aanslagen op Israëlische burgers en militairen betrokken geweest, waaronder een dodelijke aanslag op een schoolbus in Kfar Darom in 2000, het afslachten van een zwangere Joodse vrouw en haar vier dochters in 2004 en de wereldberoemde ontvoering van Gilad Shalit in 2006. De PRC staat op de officiële Israëlische en Amerikaanse lijsten van terreurorganisaties en wordt tegenwoordig door de pro-Iraanse en pro-Syrische Hezbollahbeweging uit Libanon gesteund.

2.

Wat zijn de motieven achter deze herhaaldelijke beschietingen van Israëlische dorpen en steden vanuit de Gazastrook? Israël is al een aantal jaren weg uit de Gazastrook, er is dus geen sprake van Israëlische bezetting die door dat geweld beëindigd zou moeten worden. Deze beschietingen hebben ook niets te maken met de gedeeltelijke Israëlische blokkade van de Gazastrook of met de bescherming van die bewoners tegen Israëlische agressie. De gedeeltelijke blokkade van Gaza is juist het resultaat van deze beschietingen, niet de oorzaak ervan. En als deze blokkade de reden zou zijn voor deze beschietingen, dan moet men zich afvragen waarom Egypte niet beschoten wordt. Egypte houdt de grens met Gaza al jaren lang potdicht. Israëlische aanvallen op de Gazastrook zijn ook niet bedoeld om dat gebied te veroveren of Palestijnen te vermoorden, maar om het geweld tegen haar eigen burgers te doen stoppen. Dit recht op zelfverdediging wordt o.a. door artikel 51 van de VN-Handvest erkend.


De Palestijnse onafhankelijkheidsstrijd is vaak een excuus voor dit soort geweld tegen Israëlische burgers, maar zelden het echte, laat staan het enige motief. Het motief voor dat geweld moet in ieder geval ook gezocht worden in (i) de religieuze en/of ideologische extremisme van de betrokkene Palestijnse organisaties en bewegingen. (ii) De interne dynamiek van de politieke machtsstrijd tussen Palestijnse groeperingen onderling, waarin aanvallen op Israël een bron van populaire steun en politieke macht is. (iii) Het dienen van de belangen van gast-en sponsorlanden zoals Syrië en Iran en van verwante organisaties zoals Hezbollah. Er zijn sterke aanwijzingen dat deze meest recente raketaanvallen in opdracht van Iran zijn uitgevoerd. En (iv) het genereren van internationale steun waarvoor het voortzetten van het conflict met Israël een noodzakelijke voorwaarde is. 

Dit terugkerende geweld, dat willekeurig dood zaait onder burgers en het leven van honderdduizenden Israëlische burgers ontwricht louter en alleen omdat ze Israëliërs zijn, is geheel in strijd met alle relevante conventies, verdragen en regels van het internationale recht. Dat geweld kan zonder enig twijfel als illegaal gekwalificeerd worden. De korte termijn motieven van dit geweld, die hierboven zijn genoemd, getuigen vaak van cynisme en van minachting voor de meest fundamentele universele morele beginselen. Het lange termijn doel van dit geweld is de vernietiging van de staat Israël en het oprichten van een Jodenvrije Palestijnse staat. Dit geweld is dus genocidaal en racistisch. 

3.

In het bovengenoemde bericht van NOS.nl worden we direct ingelicht over Palestijnse doden, maar hoe zit het met de Israëlische burgers die dit al jaren lang ondergaan? Een korte impressie (met dank aan Israël in de media):

"Als het alarm afgaat hebben we acht seconden om dekking te zoeken, je kunt het beste hier onder de tafel gaan liggen," legt Odelia Ben-Porat uit. Samen tellen we acht seconden, en nog een keer. „Ben je onderweg en het alarm gaat af dan wordt geadviseerd om je auto uit te gaan en ernaast te gaan liggen. Met onze vijf jonge kinderen lukt dat niet in acht seconden. Zijn we met zijn allen dan zet ik de radio hard aan zodat de kinderen het alarm niet horen en bid ik dat er niets gebeurt." ." Als manager van Reut, een non-profitorganisatie die zich bezighoudt met opvang van en hulp aan slachtoffers van de dagelijkse beschietingen vanuit de Gazastrook, heeft Odelia dagelijks met de problematiek van het leven in Sderot te maken. „Door de stress heeft iedereen hier een trauma. Onze realiteit is acht seconden. Weet je dat er in 2011 680 raketten op ons zijn afgeschoten? Dat is gemiddeld twee op een dag. Kun je je voorstellen wat dat met je doet?"

4.

In de berichtgeving van NOS.nl wordt het ware verhaal van dit terugkerende geweld tegen Israëlische burgers wordt in feite niet verteld. De ware motieven van dat geweld, de strijdigheid ervan met het internationale recht, de grote impact van dat geweld op het leven van miljoenen Israëlische burgers en de genocidale en racistische aard van dat geweld blijven geheel buiten beeld. Bij de NOS roepen ze trots: "Wij vinden zelf niks; wij proberen daarentegen u te helpen iets te vinden." Maar hoe moet het Nederlandse publiek iets vinden en wat kan het vinden, als het niet geïnformeerd wordt?

Is het niet te veel gevraagd van NOS.nl? Is het niet het verkeerde medium voor zulke contextgegevens en achtergrondinformatie? Zouden we daarvoor niet bij de kranten en de televisie moeten zijn? Misschien wel. Maar het valt wel op dat ze bij NOS.nl niet altijd zo terughoudend en zuinig zijn met informatie. Met andere woorden, de onpartijdigheid van de NOS is een selectieve onpartijdigheid. Om een voorbeeld te geven, de zoekterm 'bezette gebieden', een inhoudelijk omstreden en historisch beladen begrip, levert 54 treffers op. De zoekterm 'Israëlische bezetting' die dezelfde negatieve morele en internationaalrechtelijke lading heeft levert 39 treffers. De zoekterm 'Joodse kolonisten', ook zo'n voorbeeld van neutraal taalgebruik, levert 27 treffers op. En wat dacht men van het volgende bericht:

"Israël heeft vorig jaar toestemming gegeven voor de bouw van 3690 huizen in Oost-Jeruzalem: het hoogste aantal in tien jaar. Dat zegt de Israëlische beweging Vrede Nu.Oost-Jeruzalem is voor de Palestijnen de hoofdstad van hun toekomstige staat. Ze verzetten zich dan ook fel tegen de Israëlische nieuwbouw. Israël heeft in 2011 ook op de Westelijke Jordaanoever meer huizen gebouwd.De bouw in de bezette gebieden is onder meer toegenomen omdat de Israëlische regering zich wat minder aantrekt van de VS. President Obama is momenteel druk met de komende presidentsverkiezingen." (zie hier)

5.

Maar het probleem met de onpartijdigheid van NOS.nl is misschien ernstiger. Door het weglaten van deze achtergrondinformatie wordt dit geweld gemakkelijk in de context geplaatst van de Palestijnse strijd voor een eigen staat. Daarmee komt men bij NOS.nl gevaarlijk in de buurt van de suggestie dat dit geweld andere motieven en doelen heeft dan het werkelijk heeft. Deze gevaarlijke suggestie wordt mede gecreëerd door de eigen berichtgeving, waarin Israël keer op keer als illegale bezetter en agressor wordt afgeschilderd en waar de ontwrichting van het leven van een miljoen Israëliërs goeddeels buiten beeld blijft. De Palestijnen worden daarentegen vrijwel nooit in negatieve termen, zoals terroristen etc., aangeduid. Raketaanvallen op Israëlische burgers, die vaak door mannen van Palestijnse afkomst worden uitgevoerd, worden nooit als illegaal, genocidaal of racistisch gekwalificeerd en regelmatig worden Palestijnen op twijfelachtige gronden als slachtoffers van Israëlische agressie geportretteerd (zie bijv. bericht van hierboven).

Op NOS.nl leveren de zoektermen 'Palestijnse terreur', 'Palestijnse terreurorganisaties', 'Palestijnse terroristen' en 'Palestijnse agressie' bij elkaar slechts 3 relevante treffers op! Nogal weinig in vergelijking met de tientallen negatieve kwalificaties waar Israël zich op mag "verheugen". In een van die drie berichten wordt de kwalificatie 'terroristen' aan Israël toegeschreven, de Palestijnen in dat bericht worden dus niet door de NOS zelf als zodanig gekwalificeerd. Een tweede bericht waarin de aanduiding 'Palestijnse terroristen' wordt gebruikt is een jaaroverzicht uit 1975, dus van een lang vervlogen tijd waarin beestjes nog bij de naam werden genoemd.

De zoekterm 'Palestijnse militanten' levert 28 treffers op. Deze term heeft misschien wel een negatieve bijklank, maar gezien de genocidale en racistische motieven van vele 'Palestijnse militanten' dekt die bijklank de lading niet: die is nogal verhullend. Om een voorbeeld te geven, de Nazi's 'militante Duitsers' noemen dekt de lading niet, precies omdat de aanduiding militante Duitsers bijna alles wat belangrijk is aan de Nazi's, bijna alles wat Nazi's tot Nazi's maakt, weglaat. De negatieve bijklank van 'Palestijnse militanten' is ook niet te vergelijken met de sterk negatieve betekenis en historische connotaties van begrippen zoals 'bezette gebieden', 'bezetting' en 'kolonisten'. Ten slotte, deze licht negatieve aanduiding komt veel minder voor op NOS.nl dan de negatieve kwalificaties van Israël.

6.

Selectieve journalistieke onpartijdigheid is ook een vorm van partijdigheid, maar dat weten ze wel bij de NOS. 

EU en Natuur I

De EU heeft een interessant natuurbeleid. Het concept van (levende) natuur dat er gebruikt wordt is namelijk intern inconsistent. Enerzijds wil men authentieke, echt wilde natuur, maar anderzijds wil men dat de natuur wel aan het bestemmingsplan voldoet. Natuur moet wel beheersbaar zijn. Dit heeft soms vreemde gevolgen.

Neem bijvoorbeeld het natuurgebied Alde feanen. Op een website  over dit gebied staat de volgende passage:

‘ De herinrichting Alde Feanen is op dit moment volop in gang met het inrichten van het gebied ten noorden van Earnewâld. Hierbij gaat het deels om verbetering van de bestaande natuurterreinen, maar de oppervlakte natuur wordt ook verder uitgebreid.’ (Bron: http://www.np-aldefeanen.nl/documents/beheer/herinrichting.xml?lang=nl 23—03-2012)

Laten we eens kijken wat er nu staat: Het gaat hier om een natuurgebied dat opnieuw moet worden ingericht.

Maar wat voor een conceptie van levende natuur zit hier achter? Hoe kan je nou iets dat wild moet zijn herinrichten? En wat wil het verbeteren van natuur eigenlijk zeggen? Klaarblijkelijk is de natuur zoals deze van nature is toch niet echt de bedoeling.

Maar het gaat nog verder. De herinrichting van Alde feanen bestaat uit twee modules. De eerste stap van de eerste module is:

‘De meest in het oog springende maatregel is de aanleg van nieuwe petgaten. Percelen grasland worden daarbij omgevormd naar moerasgebied waardoor de bestaande kwetsbare natuurgebieden beter beschermd worden. Ook het watersysteem in het gebied wordt sterk verbeterd. Hierdoor is het straks beter mogelijk om de natuurgebieden in droge perioden van voldoende water te voorzien.’(zelfde bron)

En de tweede stap van de eerste module is:

 ‘Behalve natuurinrichting worden er ook veel recreatieve voorzieningen aangelegd. Wandelpaden worden opgeknapt en er worden nieuwe routes aangelegd. Midden in het gebied is een robuuste uitkijktoren gebouwd. Vanaf deze toren is er een mooi uitzicht over het omliggende natuurterrein.’ (Zelfde bron)

Een natuurgebied moet dus behalve uit geplande natuur ook nog uit een recreatief gedeelte bestaan.
De tweede module heeft vooral betrekking op een ander, vlak bij gelegen, stuk natuur. Ook hier worden soortgelijke maatregelen genomen:

‘ De werkzaamheden hebben vooral betrekking op een verbetering van het watersysteem. Hierdoor kunnen de bestaande kwetsbare natuurgebieden beter beschermd worden. Aan de randen van het gebied worden op graslandpercelen petgatstructuren aangelegd. Dit is bijvoorbeeld gebeurd in het gebied ten westen van de Bolderen. Met deze inrichting wordt er een bufferzone aangebracht rondom de bestaande kwetsbare natuurgebieden. Die natuurgebieden bestaan bijvoorbeeld uit hoogveenbos of veenmosrietland.’ (Bron: idem)

En ook hier is er sprake van een indeling van natuur in geplande natuur plus een recreatief gedeelte. Het recreatieve gedeelte komt er als volgt uit te zien:

‘Voor de recreatie wordt er door het gebied een kanoroute aangelegd. Deze kanoroute begint bij het dorp Earnewâld en eindigt in de visvijver aan de Feantersdyk bij de zandwinput. Verder worden de bestaande wandelpaden in het gebied opgeknapt en zullen er een aantal nieuwe routes worden aangelegd.’ (Bron: idem)

U zult inmiddels wel onder de indruk zijn van de wildheid en authenticiteit van dit stukje natuur.

Ludwig Kamphausen

Ashton in Lalaland

Zo sprak mevrouw Catherine Ashton, de 'minister' van buitenlandse zaken van de EU:

"We are gathered here because we have recognised the potential of the youth of Palestine. Against all the odds, they continue to learn, to work, to dream and aspire to a better future. And the days when we remember young people who have been killed in all sorts of terrible circumstances - the Belgian children having lost their lives in a terrible tragedy and when we think of what happened in Toulouse today, when we remember what happened in Norway a year ago, when we know what is happening in Syria, when we see what is happening in Gaza and Sderot and in different parts of the world - we remember young people and children who lose their lives. Here are young people who are asking not to be leaders of the future, but to be taken seriously as leaders of today. And it is to them that we should look and to them we should listen and it is to them that I pay tribute." (lees hier)

Soms zegt een beeld meer dan duizend analyses en argumenten:

Zo Voorspelbaar!

Elsevier, 20/03/2012:

"Universiteiten komen met strengere regels om wetenschapsfraude tegen te gaan. Er wordt vastgelegd wat schendingen van wetenschappelijke integriteit zijn en hoe universiteiten die aanpakken. Ook moeten de instellingen integriteitschendingen openbaar maken [...] Het moet voor wetenschappers, promovendi en studenten duidelijk zijn waaraan een integere wetenschapsbeoefening moet voldoen. Onderzoekers moeten voortaan beloven dat zij zich aan de regels van de 'code wetenschapsbeoefening' houden. Reden voor de scherpere regels is de omvangrijke fraudezaak vorig jaar waarbij de Tilburgse hoogleraar Diederik Stapel was betrokken." 

Deze ontwikkeling hebben wij op deze blog al een tijdje geleden voorspeld:

"Met dank aan de spectaculaire fraudegevallen van de afgelopen tijd, denk bijvoorbeeld aan de heren Stapel en Poldermans, zou de roep om meer bureaucratische controle op de subsidieverstrekking in de wetenschap alleen maar toenemen."

Er is op zich geen probleem met het voornemen om wetenschappelijke fraude a la Stapel tegen te gaan. Het is wel een probleem in een anti-wetenschappelijk systeem zoals het onze. In dat systeem kunnen goede wetenschappers vaak alleen overleven door allerlei vormen van wetenschappelijk verantwoorde fraude te plegen. Maar door de nieuwe regels zou de ruimte voor dat soort verantwoorde fraude waarschijnlijk steeds kleiner worden en daarmee ook de ruimte voor goed wetenschappelijk onderzoek. Het is ook deprimerend om te zien dat deze nieuwe regels zijn bedoeld voor wetenschappers, promovendi en studenten, maar niet voor politici en universitaire managers en bestuurders die het huidige anti-wetenschappelijke systeem steeds verder uitbouwen en opleggen. Die mogen hun gang gaan.

Een Onbegrijpelijke Liefde (II)

UN Watch, 14/03/2012:

"GENEVA, March 14, 2012 --  A U.N. report ridiculed worldwide for lavishing praise on the Qaddafi regime's human rights record was unanimously adopted today by the 47-nation UN Human Rights Council, with president Laura Dupuy Lasserre overruling the objection made in the plenary by UN Watch. After it was first exposed by UN Watch last year, the report card giving high marks to Qaddafi was mocked by the New York Times, The Economist and other major media worldwide, causing a red-faced UN to postpone the report's adoption repeatedly -- until today.Even ardent defenders of the council are slamming the report. Echoing UN Watch's recent protest, Suzanne Nosssel, the head of Amnesty USA and former top human rights official in the Obama Administration, described the Libya report as 'abhorrent,' and called for a complete 'redo.'" (lees hier)

Zoals wij hier al eerder hebben beargumenteerd:.

"I. In de internationale context van de VN speelt de logica van macht een belangrijke rol. In het internationale systeem is er immers geen centrale overheid is, geen leviathan, die staten kan dwingen hun verplichtingen na te komen en de belangen van alle staten beschermt en afdwingt. Individuele staten moeten daarom hun belangen zelf zien te realiseren, te beschermen en af te dwingen en daarvoor is simpelweg macht (militaire, economische, politieke etc.) nodig. Om die reden laten staten hun gedrag in de internationale arena sterk door hun eigen machtsbelangen leiden en dat geldt ook voor hun gedrag in de context van de VN. De machtsbelangen van lidstaten zouden in concrete gevallen consistent kunnen zijn met de doelen van de VN, maar dat is lang niet altijd het geval.

II. De lidstaten van de VN vormen geen hechte uniforme samenleving, maar een zeer divers gezelschap waarin lang niet iedereen in de zelfde mate belang heeft bij vrede en kent lang niet iedereen de zelfde morele waarde toe aan de handhaving van de mensenrechten. Een belangrijk punt is dat juist dat soort staten of regeringen vaak veel onderhandelingsmacht hebben, precies omdat zij minder belang bij vrede hebben en/of minder om de mensenrechten geven (zij hebben immers minder te verliezen als interventies niet van de grond komen of mislukken en kunnen daarom hun eisen flink omhoog schroeven). Zulke staten of regeringen zijn dus in een goede positie om interventies te blokkeren en in eigen voordeel te beïnvloeden." 

Met andere woorden, de VN is een disfunctionele organisatie en dat zit 'm in haar ideologische en operationele DNA. Om de bovengenoemde redenen is de relatie tussen enerzijds het legalisme van de VN en anderzijds de doelstellingen van die organisatie op het gebied van de internationale vrede en veiligheid en de mensenrechten simpelweg toevallig. Zoals we inmiddels zo vaak hebben gezien, legale VN-resoluties en interventies kunnen volkomen in strijd zijn met de verheven doelen van die organisatie. De staat van dienst van die organisatie roept inmiddels de vraag op of we de VN wel nodig hebben.

De liefde van vele van onze politici en intellectuelen voor deze organisatie is daarom zeer moeilijk te begrijpen, maar misschien is het verkeerd of zelfs dom om liefde te willen begrijpen.

EUlogica

We zijn vandaag in de business van bijzondere logicasoorten:

"The somewhat amusing part of this entire transaction is that the debt of Greece has been INCREASED. Greece and the EU handed private holders $138Bn in write-offs but with the addition of the new loan, $171Bn, the gross debt for Greece increased by $33Bn and this is if all of the legal challenges favor Greece. The total debt of Greece (sovereign, municipal, corporate and bank) has just increased from $1.20 Trillion to $1.233 Trillion and all accomplished by this brilliant plan that did nothing except to tag investors and ramp up the debt load for the country." (lees hier)

Deze bijzondere vorm van schuldsanering is uit dezelfde logica ontsproten waaruit de afgelopen jaren meerdere innovatieve ideeën zijn voortgekomen. Denk bijvoorbeeld aan het niet-grondwettelijke Europese Grondwet (het verdrag van Lissabon), het referendum ad victoriam, de Euro (oftewel de munteenheid zonder politieke eenheid), de niet-verplichtende verplichtingen en de democratie zonder demos. In die zin is deze nieuwste innovatie niet geheel uit de lucht komen vallen, maar toch... Alexander Pechtold van D66 schijnt overigens dit wel allemaal goed te kunnen volgen. Gelukkig komt binnen kort op de markt zijn langverwachte boek Principia EUlogica.

Professorenlogica

Uit de Volkskrant van 25/02/2012:

"Drie jonge professoren pleiten voor het invoeren van een eed voor alle aanstaande wetenschappers, om onderzoeksfraude tegen te gaan. De drie leden van De Jonge Akademie, een platform voor jonge topwetenschappers, opperen vandaag in NRC Handelsblad alle promovendi bij hun promotie een eed te laten afleggen waarmee de onderzoekers zich verbinden aan de regels van de wetenschap. 'Zoals de eed van Hippocrates bij artsen. In zo'n eed zouden ze dan moeten beloven de waarden van de wetenschap in het oog te houden' [...]" (lees hier)

Maar wat zijn volgens de hierboven genoemde professoren de oorzaken van wetenschappelijke fraude? Corrupte mensen zijn er overal en altijd, wetenschappelijke fraude zou altijd een probleem blijven, maar zijn er bepaalde krachten en verleidingen die juist wetenschappers over de streep helpen en wat kan ertegen gedaan worden? Een aantal citaten uit het artikel in het NRC Handelsblad van 25/02/2012 waarin onze professoren het idee van een eed voor promovendi hebben geopperd:

"De werkdruk heeft in ieder geval dit effect, zeggen zij: dat onderzoeksleiders zo druk zijn met geld binnenslepen en onderzoeksvoorstellen schrijven, dat de begeleiding van van promovendi erbij inschiet [...] duscussies over de ethische kanten van het onderzoek schieten erbij in." 

"Er wordt veel te veel nadruk gelegd op publicatie in high impact wetenschapsbladen [...]  'je wordt wel op die high impact-publicaties afgerekend, want ze bepalen jouw plek op de ranglijsten.' En daarmee hoeveel subsidie je kunt binnenhalen, en wat voor baan je krijgt. En dus spelen onderzoekers mee. Ze proberen zoveel mogelijk te publiceren in high impact-bladen, zelfs al 'hypen' die vaak hun onderzoek. Ze verzamelen zoveel mogelijk publicaties.En geregeld worden er afspraken gemaakt over wie hun naam allemaal boven een publicatie mogen zetten. Soms verschijnen er papers met de namen van wel honderd onderzoeksleiders erop." 

"Wat ik zorgelijker vind [...] is dat de overheid universiteiten steeds minder rechtstreeks financiert en onderzoekers steeds vaker dwingt geld bij bedrijven te zoeken. Dat werkt kleinere, maar eveneens kwalijke ethische misstappen in de hand [...] 'Wie geld krijgt van een bedrijf [...] die komt in de verleiding te buigen voor de wensen van de opdrachtgever.' 'Als je geld krijgt van iemand, doe je sowieso aan zelfcensuur' [...] En dat voert ons terug naar Den Haag [...] 'Want waarom wil het universiteitsbestuur dit? Omdat Den Haag alsmaar bezuinigt.' Het topsectorenbeleid stelt samenwerking met bedrijven zelfs als een voorwaarde voor overheidsfinanciering [...] 'We zijn het product kennis in rap tempo om zeep aan het helpen'." 

Hoezo dan promovendi een eed laten afleggen en ethieklessen volgen? Zou het niet effectiever en eerlijker zijn om onze onderwijspolitici en de managers en bestuurders van onze universiteiten een eed te laten afleggen waarin ze zouden beloven de waarden van de wetenschap in het oog te houden? Maar misschien komt de gedachte om promovendi bij hun promotie een eed te laten afleggen uit een soort speciale professorenlogica die wij gewone stervelingen niet kunnen volgen.

De VN-waarnemers Zijn Al Onderweg

De baas van Nederland heeft gesproken:

"Van Rompuy: Nederland moet begrotingsregels naleven: landen als Nederland moeten zich houden aan de Europese regels voor begrotingen. Zij moeten op een geloofwaardige manier hun doelstellingen behouden, anders zullen de financiële markten dat afstraffen." (lees hier)

Voor wie niet weet, de heer Van Rompuy is de ongekozen "president" van de Europese Unie: 

"De Belg Herman Van Rompuy heeft donderdag een tweede termijn gekregen als voorzitter van de Europese Raad. Hij behoudt die functie tot december 2014.Van Rompuy werd donderdagavond op de Europese top in Brussel herbenoemd. [...] Hij zegt zichzelf te zien als de 'bewaker van vertrouwen'. Zijn eerste taak is de Europese economie. [...] Hij wijst erop dat een sterke economie essentieel is voor de Europese welvaartsstaten.Van Rompuy is sinds december 2009 de eerste voorzitter van de Europese Raad, door sommigen ook wel de 'president van de Europese Unie' genoemd. Toen hij aantrad, wist slechts 12 procent van de Europeanen wie hij was. Nog minder (5 procent) vond hem de ideale kandidaat." (lees hier)

Zoals het bericht heel keurig vermeldt, de heer Van Rompuy is niet door de Europese burgers gekozen voor deze functie, hij heeft die functie gekregen van zijn collegae in Brussel. Deze ongekozen president een zijn collegae in Brussel hebben inmiddels (mede door de Griekse crisis) meer te vertellen over het doen en laten van de (deels voormalige) Nederlandse staat dan onze eigen politici, die door ons Nederlanders wel gekozen zijn.

"Voor minister Jan Kees de Jager (CDA, Financiën) is het geen optie dat Nederland zich niet houdt aan Europese regels voor begrotingen. Nederland moet en zal zich aan de regels houden. Dat is 'een absolute vereiste.' [...] De minister benadrukt dat het uiteindelijk aan de Europese Commissie is om te beoordelen of de regels zijn gehandhaafd. Er is volgens De Jager altijd enige ruimte om af te wijken, maar die zal erg beperkt zijn, verwacht de CDA-minister" (lees hier)

"Gidsland Nederland zit klem in Brussel. Hoezeer Europese politiek en binnenlandse politiek met elkaar verweven zijn, bleek op de eerste dag van de Europese lentetop.Dit keer geen spectaculaire besluiten over de redding van de euro en ‘allesomvattende’ oplossingen, maar een agenda met een breed palet aan onderwerpen - variërend van de toekenning van de status van kandidaat-lidstaat aan Servië, tot de vraag hoe groei kan worden gestimuleerd en de toelating van Bulgarije en Roemenië tot Schengen." (lees hier) 

Het zal niet lang meer duren voor dat de VN een waarnemingsmissie naar Europa gaat sturen om het naleven van de democratische spelregels in Europa te monitoren en daarover te rapporteren. (De veteranen van de Arabische lente staan overigens te popelen om ook elders in de wereld democratie te brengen, misschien kunnen zij voor deze missie door de VN gerecruteerd worden).