Een (Palestijnse) Lente in September?

“President” Abbas heeft het druk, lezen we:

“De Palestijnse president Mahmoud Abbas wil in september aan de Verenigde Naties om erkenning vragen van de Palestijnse staat [...] “De Palestijnse zaakwaarnemer Riyad Mansour laat weten dat de Palestijnen hun plannen voor erkenning willen doorzetten. 'Het erkennen van Palestina als soevereine staat in een ondubbelzinnige resolutie zal ervoor zorgen dat de tweestatenoplossing onvermijdelijk wordt,' aldus Mansour”.

De tweestatenoplossing doet zeker recht aan het Palestijnse streven naar onafhankelijkheid als we met het begrip onafhankelijkheid het einde van de zogenaamde Israëlische bezetting bedoelen. Het is echter zeer de vraag of de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat de Palestijnen ook daadwerkelijke politieke vrijheid en waardigheid zal brengen. Om dat te realiseren zou het streven naar een eigen staat aangevuld moeten worden met een streven naar een Palestijnse democratie, of iets dat daarop lijkt.

“The Palestinians want a political system that resembles the one in Israel and other Western democracies. They do not want regimes like the ones in Syria, Libya, and many other Arab countries. The last thing the Palestinians want is a repressive regime that harasses political opponents and journalists, and throws people into prison without trial -- especially not at a time when Arab masses are demanding an end to dictatorships. The Palestinians want their own Knesset, where any member of parliament could express his opinion without fear. They want a free media like the one in Israel, where journalists, columnists and editors feel free to write anything they want. They also want an independent judiciary system where judges do not receive intimidating phone calls in the middle of the night from the "president's office" or senior security officials”.

De realisering van een Palestijnse democratie is echter geen vanzelfsprekendheid. Palestina, het gebied waarvoor “president” Abbas om erkenning bij de VN gaat vragen (een president die om een staat vraagt is zoiets als een vrijgezel die om echtscheiding vraagt), bestaat in feite uit twee gescheiden gebieden met twee verschillende regeringen: de Westelijke Jordaanoever die door  Abbas en zijn Fatah-beweging geregeerd wordt en de Gazastrook die door Hamas geregeerd wordt.  Het Hamasregime in Gaza biedt zeker weinig hoop voor die Palestijnen die burgers en geen onderdanen van hun staat willen zijn. Een aantal voorbeelden:

“De arme bevolking in Gaza voelt zich gebruikt door de radicaal-islamitische Hamas-regering. Leden van de terreurgroep, ambtenaren en prominente supporters hebben sinds het aantreden van het Hamas-bestuur in 2007 aanzienlijke rijkdom verworven, terwijl er voor de onderklasse niets verandert”.

“In 2010, the Hamas regime in Gaza conducted a literal witchhunt in which they arrested 150 women. According to news reports, women arrested as witches are forced to sign confessions and statements renouncing witchcraft. In connection with the witchhunt, the regime has placed large anti-witchcraft posters at mosques, universities and at government offices. These posters warn women against occult practices and give helpful information to Gaza residents wishing to accuse their neighbors of the crime”

“On Monday, June 28, masked gunmen destroyed a U.N. summer camp facility in the Palestinian Gaza Strip. A U.N. official called it another example of the growing levels of extremism in Gaza. […] ‘The attack is one more sign that Gaza under Hamas is becoming a Taliban-like regime’. ‘Hamas is forcing people to live within the confines of a harsh moral code and punishing those who try to exercise their few remaining rights,’ said in a statement by Human Rights Watch, a group who opposes Israel's current policy toward Gaza. Since Hamas overthrew Fatah in a bloody 2007 coup, many Christians have also fled Gaza. Several Christian stores and schools have been vandalized and a prominent Christian, Rami Ayad, was murdered by Islamic radicals.

“The main near-term objectives of the Hamas movement focus on completing the takeover of the Palestinian Authority […] The struggle to depose Abu Mazen (Mahmoud Abbas) on the West Bank is at this stage more important to Hamas than even the military battle against Israel, because such a victory would enable Hamas to achieve exclusivity in representing the Palestinian people […]”

De Palestijnse Autoriteit (PA), die door de “gematigde” “president” Abbas wordt geleid en die op moment het enige politieke alternatief voor de Hamas is, biedt ook weinig hoop op een goedfunctionerende Palestijnse democratie. Hier is de Palestijnse journalist Khaled Abu Toameh over het democratische gehalte van de PA:

 “In the West Bank, the Western-funded government of Mahmoud Abbas and Salam Fayyad has been waging a campaign aimed at silencing the opposition and intimidating journalists. The Palestinian Authority claims that the crackdown is necessary to thwart any attempt by Hamas to extend its control to the West Bank. As a result of this campaign, hundreds -- some says thousands -- of Palestinians are being held without trial in Palestinian Authority prisons in the West Bank. Among the detainees are university students and lecturers, journalists and political activists suspected of being affiliated with Hamas and other Palestinian opposition groups. Even Palestinian government employees are now complaining about the iron-fist policy of Abbas and Fayyad. In recent weeks, several employees said they received warnings from the Palestinian security services and senior Palestinian Authority officials in Ramallah not to meet with "Jewish correspondents" or any other foreign journalist suspected of being "pro-Israel." Only a quarter of the Palestinians living in the West Bank believe they can criticize the Palestinian Authority”.

“[…] Members of the Palestinian parliament who are supposed to enjoy immunity have been intimidated by the Palestinian Authority, and journalists are afraid to report anything that might anger their leaders in Ramallah. Atlthough the judiciary system in the Palestinian Territories has indeed improved in recent years, it is still far from being independent. The political science professor, Abdel Sattar Qassem, was arrested after he wrote an article criticizing the administration of An-Najah University where he works. He was released a few days later following strong protests. Such practices are not uncommon in the Palestinian Authority-run territories. Several journalists, because of their work, have also been targeted in recent months by various branches of the Palestinian security forces. The most recent case was that of Majdoleen Hassouneh, a female reporter from Nablus, who was summoned for interrogation for reporting about a sit-in protest in her city. When she refused to report for interrogation, the Palestinian Authority security services arrested her two brothers, forcing her to go into hiding.”

Deze gegevenheden van het Palestijnse politieke realiteit bewijzen natuurlijk niet dat een eventuele Palestijnse staat, die in september zeer waarschijnlijk op de steun van de Algemene Vergadering van de VN kan rekenen (wat nog niet betekent dat de Palestijnse staat door de VN erkend is, want daarvoor is ook een erkenning van de Veiligheidsraad nodig), nooit een democratie zou kunnen zijn. Misschien zouden de verlichte krachten in de Palestijnse samenleving overwinnen. Maar gelet op de bovengenoemde obstakels is het bepaald niet ondenkbaar, dat die staat geen democratie zou zijn, maar een nieuwe versie van Libië, Syrië, Iran, Jemen, Irak of Afghanistan.

“The122 countries that have promised to vote in favor of a Palestinian state at the United Nations need to ask the Palestinian leadership whether the new state would be free and democratic and respect human rights and freedom of expression [….].The fact that hundreds of Palestinians are being held in Palestinian-controlled jails without trial and are being subjected to various methods of torture shows that democracy and respect for human rights do not exist in the Palestinian Authority's lexicon […] Unfortunately, the way things look now the new state of Palestine will not be a democratic one”.

Een lente in september blijft lastig