Psalm voor het Westen.

Paul Celan schreef zijn gedicht Psalm waarschijnlijk naar aanleiding van de Shoah. Met de culturele, wetenschappelijke en politieke achteruitgang van Europa en Amerika moest ik er weer aan denken.
Het gedicht van Paul Celan (de vertaling staat er onder) gaat als volgt:

PSALM

Niemand knetet uns wieder aus Erde und Lehm,
niemand bespricht unsern Staub.
Niemand.

Gelobt seist du, Niemand.
Dir zulieb wollen
wir blühn.
Dir
entgegen.

Ein Nichts
waren wir, sind wir, werden
wir bleiben, blühend:
die Nichts-, die
Niemandsrose.

Mit
dem Griffel seelenhell,
dem Staubfaden himmelswüst,
der Krone rot
vom Purpurwort, das wir sangen
über, o über
dem Dorn.

    PSALM

No one kneads us again out of earth and clay,
no one incants our dust.
No one.

Blessed art thou, No One.
In thy sight would
we bloom.
In thy
spite.

A Nothing
we were, are now, and ever
shall be, blooming:
the Nothing-, the
No-One's-Rose.

With
our pistil soul-bright,
our stamen heaven-waste,
our corona red
from the purpleword we sang
over, O over
the thorn.

Ludwig Kamphausen.

Een Hollandse Meesterzet

Elsevier, donderdag 25/09/2014:

"Nu Nederland definitief heeft besloten om deel te nemen aan de strijd tegen IS, is het risico op eventuele vergeldingsacties in ons land groter. Het ministerie van Defensie adviseert militairen daarom om voorlopig niet in uniform met het openbaar vervoer te reizen [...]

Een woordvoerder van Defensie zegt tegen de NOS dat er na de oproep dreigementen zijn geuit, die specifiek waren gericht op militairen. De dreigementen waren van dusdanige aard en ernst, dat is besloten om het advies over te brengen aan leidinggevenden van Defensie" (lees hier)

Mo: "Hey Al, heb je gehoord?"
Al: "Wat, Mo. Wat is er?"
Mo: "Nederlandse militairen mogen niet in uniform met het openbaar vervoer reizen"
Al: "Nou en?"
Mo: "Klote, man. We hebben dan geen doelen meer voor de geplande aanslagen"
Al: "Hoezo. Wat zit je nu defaitistisch te doen. Je klinkt als een kaaskop"
Mo: "Volgens het oorlogsrecht mogen we geen burgers doden". En door die maatregel van defensie kunnen we burgers en militairen niet meer uit elkaar halen"
Al: "Daar heb je inderdaad een punt"
Mo: "Afblazen dan maar, de polderjihad"
Al: "Klote man, maar er zit niets anders op"
Mo: "Een meesterzet van defensie"
Al: "Ja man, shitzooi"

De Heksenproef

Elsevier.nl, dinsdag 02/09/2014:

"DAMASCUS (ANP) - Strijders van het extremistische al-Nusrafront in Syrië eisen dat hun groepering van de internationale terrorismelijst wordt gehaald in ruil voor de vrijlating van de ontvoerde Fijische blauwhelmen. Ook willen ze een vergoeding voor drie strijders die zijn omgekomen in gevechten met de VN-militairen." (lees hier)

Briljant. Terreur plegen en vervolgens met nog meer terreur dreigen om zo jezelf van de internationale terrorismelijst af te krijgen. Logischerwijze zou al-Nusrafront spoedig een eigentijdse versie van de heksenproef gaan toepassen om zo met zekerheid te kunnen vaststellen, dat mensen ook werkelijk geloven dat al-Nusra geen terreurorganisatie is.

"I'll Bite Your Legs Off!"

The Times of Israel, dinsdag 26/08/20143:

"A Palestinian boy flashes the sign of victory as people gather in the streets of Rafah to celebrate after a deal was reached between Hamas and Israel over a long-term end to seven weeks of fighting, Tuesday, August 26, 2014 (photo credit: AFP/SAID KHATIB)"

Overwinningsfeesten in Gaza. Juist. Het laatste woord is zeker nog niet gezegd, misschien zouden ze nog gelijk krijgen. Het spijt me, ik schaam me zelfs een beetje voor, maar bij het zien van deze festiviteiten kan ik de gedachte aan dit beroemde fragment uit Monty Python and the Holy Grail echt niet bedwingen:  https://www.youtube.com/watch?v=0idLSOQZmRw

Groteske Pedanterie

Trouw.nl, zondag 24/08/2014:

"Kort daarop schreef de Israëlische premier Benjamin Netanjahoe op Twitter: 'Hamas is IS, en IS is Hamas'. De tweet leidde tot woedende reacties, waarop hij zijn bericht verwijderde. IS is ook beslist geen Hamas. Sterker, de meest beruchte islamistische organisaties hebben minder met elkaar gemeen dan op het eerste gezicht lijkt. Maar wat maakt IS zo uniek?" (lees hier)

Op 20 januari 1942 kwamen in de aan de Wannsee gelegen Villa Marlier 15 nazi-kopstukken bijeen. De discussie in die beruchte Wannseeconferentie  ging over de 'eindoplossing' voor het 'Jodenprobleem'. Heydrich, de stuwende kracht achter de conferentie, was vanaf het begin voor het uitroeien van de Joden. Maar daar was niet iedereen gelijk mee eens. Kritzinger pleitte in eerste instantie voor de opsluiting van de Joden, Stuckart wilde de Joden steriliseren in plaats van uitroeien en Bühler stond achter Heydrich, maar dacht dat het van een essentieel belang was om eerst de Joden van Warschau uit te roeien. De rest kon later wel. Uiteindelijk kreeg Heydrich zijn zin.

Een andere discussie die daarop volgde draaide om de vraag wie in het kader van de eindoplossing (Endlösung) als een Jood moest aangemerkt worden: het zogenaamde Mischlinge-probleem. Mischlinge waren personen die volgens de rassenwetten (de wetten van Neurenberg van 15 september 1935) wel Joods bloed hadden maar geen voljoden waren. Mischlinge in de eerste graad hadden twee Joodse grootouders, maar waren geen aanhangers van de Joodse religie en waren sinds 15 september 1935 niet getrouwd met een Jood. Mischlinge in de tweede graad hadden slechts één Joodse grootouder, maar ook ariërs die getrouwd waren met een Jood werden hiertoe gerekend (lees hier).Wat te doen dan met de Mischlinge?

Ook hier koos Heydrich voor de meest extreme koers. Wat hem betreft waren Mischlinge in de eerste graad, op enkele uitzonderingen na, gewoon Joden en moesten dus uitgeroeid worden. Mischlinge in de tweede graad werden, op enkele uitzondering na, als Duitsers beschouwd en mochten blijven leven. En ook hier was Heydrichs koers in eerste instantie niet door alle betrokkenen gesteund. Hofmann beschouwde Mischlinge niet als Joden en pleitte daarom ervoor om ze massaal te steriliseren. Mischlinge zouden dan zelf moeten kiezen of ze “geëvacueerd” (uitgeroeid) of gesteriliseerd wilden worden.

Nou, naar aanleiding van deze zeer summiere historische beschouwing zou men wellicht  kunnen claimen dat men de betreffende nazi-kopstukken niet allemaal op een hoop mag gooien.  Men zou bijvoorbeeld een onderscheid kunnen maken tussen gematigde en radicale deelnemers: tussen de nazi's die alle joden wilden uitroeien en nazi's die alle Joden wilden steriliseren, of tussen nazi's die alle Joden wilden uitroeien en nazi's die wel alle voljoden wilden uitroeien, maar niet die enkele tienduizenden met 50% Joods bloed of minder. De ene nazi is de andere niet!

Maar iedereen die met enig verstand behept is zou meteen doorhebben dat zo'n onderscheid tussen radicale en gematigde nazi's moreel gesproken een volslagen idioot onderscheid zou zijn, een groteske oefening in pedanterie, die het meest onmiskenbare gelijkenis tussen al deze nazi-kopstukken: hun radicaal ontspoorde ideologie en wandaden, geenszins teniet zou kunnen doen.

Artikel 7: “De dag des Oordeels komt niet totdat moslims alle Joden ter dood hebben gebracht, totdat de Jood zich achter stenen en bomen verstopt. De stenen en bomen zullen zeggen: “O, moslims, o, Abdoela, er is een Jood achter mij, kom, en doodt hem”. Alleen de Gharkadboom zegt dit niet – want het is een Joodse boom.” (Hamas Handvest)

Het is inderdaad te gemakkelijk, of wellicht zelfs ignorant om alle jihadistische groepen op een hoop te gooien. Maar om dit gegeven op te voeren als een bewijs voor het "immense" verschil tussen Hamas en IS is een geval van groteske pedanterie, die de onmiskenbare gelijkenissen tussen deze twee organisaties: hun ontspoorde islamistische ideologie en wandaden, geenszins teniet doet. Zoals iemand het treffend zei: Hamas en IS zijn twee totaal verschillende genocidale barbaren.

Academische Opleiding

De hoogopgeleide heer von der Dunk op de site van de Volkskrant, zondag 24/08/2014:

"Maar sinds het CIDI hem en 'mediapersoonlijkheid' Henk Bres als grote namen onder een petitie opvoert, ben ik nergens meer over verbaasd." (lees hier)

Inderdaad. De heer Henk Bres is niet omwille van zijn academische kwaliteiten beroemd geworden. Maar de heer Bres is kennelijk wel in staat om antisemitisme te herkennen als hij dat ziet. De heer Bres durft in ieder geval wel wat van te zeggen en de heer Bres heeft kennelijk ook door dat naast Joden en zionisten ook anderen - goedgebekte katholieken, bevlogen socialisten en hoogopgeleide leernichten - aan de beurt zijn.

Gezond verstand en een beetje burgerlijke moed vereisen kennelijk geen academische opleiding. Maar sommige hoogopgeleiden weten dit niet.

De Jodendodenindustrie

Elsevier, donderdag 21/08/2014:

"Villa's met fitnesscentra: zo rijk zijn de Hamas-leiders. De beelden uit Gaza: huizen in puin, verpauperde mensen. Intussen baadt de Hamas-top in weelde. De meest in het oog springende is Khaled Meshaal. De politieke leider van Hamas woont in Qatar en is werkelijk steenrijk. Tot twee jaar geleden had hij de beschikking over bijna 2 miljard euro, grotendeels Hamas-geld [...]

Er zouden zo'n 1.200 miljonairs zijn in het stukje Palestijnse land, berekende Ahmed Karima, professor aan de Al-Azhar-universiteit in het Egyptische Caïro. De meesten daarvan zijn leden van de terreurbeweging" (lees hier)

Op deze blog hebben wij het punt al vaker gemaakt:

"Ten slotte moet men ook erkennen dat deze radicale stelling name ook te maken heeft met de belangen van de huidige Palestijnse politieke elites. Deze elites hebben hun macht, aanzien en rijkdom bijna geheel te danken aan het Palestijnse-Israëlische conflict. Het opblazen van bussen en restaurants en het beschieten van Israëlische steden en dorpen is een miljardenbusiness geworden en een bron van internationale status en politieke macht."

'Free Gaza!' scandeerden de opgehitste betogers, die in de afgelopen weken regelmatig door de straten van onze steden raasden. Maar in Gaza willen de vermogende managers van de jodendodenindustrie helemaal niet vrij zijn. Voor hen zou het einde van de Israëlische "bezetting" een ongekende ramp zijn. Maar misschien waren die demonstraties tegen die managers gericht.

Gedichten

In transparent Petropolis we will leave only bone (Osip Mandelstam)

In transparent Petropolis we will leave only bone,

here where we are ruled by Proserpina.

We drink the air of death, each breath of the wind’s moan,

and every hour is our death-hour’s keeper.

Sea-goddess, thunderous Athena,

remove your vast carapace of stone.

In transparent Petropolis we will leave only bone:

Here Proserpine is our Tsarina.

People (Yevgeny Yevtushenko)

No people are uninteresting.
Their fate is like the chronicle of planets.

Nothing in them in not particular,
and planet is dissimilar from planet.

And if a man lived in obscurity
making his friends in that obscurity
obscurity is not uninteresting.

To each his world is private
and in that world one excellent minute.

And in that world one tragic minute
These are private.

In any man who dies there dies with him
his first snow and kiss and fight
it goes with him.

There are left books and bridges
and painted canvas and machinery
Whose fate is to survive.

But what has gone is also not nothing:
by the rule of the game something has gone.
Not people die but worlds die in them.

Whom we knew as faulty, the earth's creatures
Of whom, essentially, what did we know?

Brother of a brother? Friend of friends?
Lover of lover?

We who knew our fathers
in everything, in nothing.

They perish. They cannot be brought back.
The secret worlds are not regenerated.

And every time again and again
I make my lament against destruction.

De energiecrisis en landbouw

Gezien de fossiele brandstoffen opraken en alle andere manieren om energie te genereren die nu bekend en haalbaar zijn minder energie opleveren dan fossiele brandstoffen, zullen we naar een maatschappij toe moeten met minder energiegebruik en dus met minder, of geen, economische groei.[1] [2] De producten die gemaakt worden zullen steeds meer op gesloten productiecycli moeten berusten, want ook alle andere grondstoffen zijn eindig. Dit is een simpel natuurkundig feit. Dus, dit probleem kan grotendeels niet met nieuwe technologie worden opgelost. De planeet de aarde is qua omvang en qua hoeveelheid grondstoffen eindig. Dit betekent dat het onmogelijk is om telkens maar te groeien qua economie, want economische groei rust, uiteindelijk ook in de dienstensector, op het onttrekken van grondstoffen aan de aarde. Dit heeft als gevolg dat mensen niet meer steeds meer materiële goederen kunnen verkrijgen. En gezien heel veel grondstoffen op aan het raken zijn of op korte of middenlange termijn zullen opraken (denk aan de zeldzame metalen die in elektronica zitten, aan hout, aan alles waar aardgas of olie in zit), betekent dit dat iedereen genoegen zal moeten nemen met een kleinere hoeveelheid materieel bezit dan nu het geval is. En al de nieuwe goederen zullen moeten berusten op recycling. Dus, pas als ergens een materieel goedniet meer bruikbaar is als gebruiksgoed, kan van dat materiaal iets nieuws gemaakt moeten worden. Om te voorkomen dat producten te snel slijten, zullen de dingen weer repareerbaar moeten worden. En gezien er minder energie beschikbaar zal zijn voor transport, zullen deze goederen zoveel mogelijk lokaal geproduceerd en verkocht moeten worden.

Deze problematiek heeft ook grote gevolgen voor de voedselproductie. Gezien de landbouw zoals die nu is berust op grootschalig gebruik van kunstmest, fosfaat, pesticiden en herbiciden, en gezien de bronnen van deze middelen (te weten: olie, gas en fosfaaterts) opraken, zal de grote, industriële landbouw het niet overleven. De boerderijen zullen kleiner moeten worden en meer op ecosystemen moeten lijken dan op fabrieken. Dit heeft tot gevolg dat we in plaats van een klein aantal grote boerderijen, een groot aantal kleine boerderijen zullen moeten hebben. Met andere woorden, na dat het aantal boeren in de Westerse wereld decennia is gekrompen, zal het aantal weer moeten stijgen. En omdat ook hier geldt dat transport, omdat het vanwege een tekort aan energie, moeilijker en duurder zal worden, over zo kleine mogelijke afstanden zal moeten gaan. Dus, groenten, fruit en andere etenswaren zullen zoveel mogelijk lokaal geproduceerd en verkocht moeten worden. Natuurlijk moet er wel een back-up systeem zijn om misoogsten op te kunnen vangen. In de rest van dit stuk zal ik proberen dit verhaal, voor zover het de landbouw betreft, meer handen en voeten te geven.

Gezien we van de kunstmest en fosfaten af zullen moeten, zullen akkers en boomgaarden zo moeten worden dat de voedingsstoffen die de planten nodig hebben zoveel mogelijk in het systeem blijven. Als we kijken naar bossen en natuurlijke graslandschappen, dan zien we dat dit daar al het geval is. In bossen groeien en leven zeer grote hoeveelheden planten en dieren, maar er hoeft geen kunstmest of fosfaat, of pesticiden, of herbiciden te worden gebruikt. Dit komt omdat een bos, of aan natuurlijk graslandschap, een ecosysteem is met een humuslaag, dat water en voedingsstoffen vasthoudt.

Hoe zal een dergelijke boerderij er uit zien? Een deel van het antwoord is te vinden in agroforestry[3]. Door bomen, groeten en dieren samen in een systeem te hebben, schep je een klein ecosysteem. De bomen zorgen er voor dat meer water wordt vastgehouden en dus minder irrigatie nodig is. Ook is het van groot belang om een humuslaag te laten ontstaan. Onkruid moet niet worden weggegooid, maar na dat het geplukt is, moet het een deel van de humuslaag worden. Dit geldt ook voor dode bladeren. Hierdoor blijft er veel meet stikstof en fosfaat in het systeem. Als er ook dieren in het systeem zijn zorgen zij voor natuurlijke bemesting. Ook is het verstandig om bodembedekkende planten te zaaien, zoals klaver, die voor meer stikstof in de grond zorgen.

Het is ook verstandig om niet te ploegen, want de micro-organismen die er voor zorgend at planten voedingsstoffen kunnen opnemen zitten voornamelijk in de bovenste laag van de grond. Ook zal ploegen het netwerk van wortels en schimmels verstoren via welke planten elkaar waarschuwingssignalen voor insecten aanvallen sturen en water en voedingsstoffen delen. Het bestaan van dit netwerk is in de jaren ’90 door ecologen aangetoond.

Van de fruitbomen kunnen dan vruchten worden geoogst en tussen de fruitbomen staan allerlei groenten. En in telkens wisselende, afgeschermde, gedeelten kunnen kippen gehouden worden. Zij eten insecten en slakken en ze zorgen voor bemesting. Bovendien levert dit eieren en kippenvlees op. Het is wel van belang om pas een kip te slachten als er een kuiken bij is, want anders moeten er telkens kippen worden ingevoerd. Er kan dus minder vlees gegeten worden, maar het vlees zal wel van zeer goede kwaliteit zijn.

In typische natuurlijke graslandschappen zijn runderen en vogelsoorten met elkaar verbonden in een ecologische relatie. Dit kan worden nagebootst door een graslandschap te houden met een gedeelte met koeien en een gedeelte met kippen. De boer laat de koeien op een deel grazen na dat de koeien dat een aantal maanden hebben gedaan, gaan de koeien naar een aangrenzende wei met vers gras. Dan gaan de kippen naar de eerste wei toe. De kippen eten dan de maden die afkomen op de koeienmest. Zo worden insectenplagen in toom gehouden en wordt het grasland bemest en hoeft er geen kunst mest te worden toegevoegd. Als dit naast een akker/bos combinatie zoals hierboven beschreven, is zal de beschikbare hoeveelheid zoetwater ook stabiel zijn. Nadat deze systemen een aantal jaar gegroeid zijn zullen ze zo stabiel zijn dat er nauwelijks water of iets anders aan hoeft worden toegevoegd. [4]

Ik realiseer me dat dit hele verhaal zeer idealistisch over zal komen. Maar het alternatief is dat we zo door gaan als nu. En dat zal leiden tot een tekort aan energie, metalen (voor o.a. computers, want die metalen raken op), kunstmest en fosfaten. En dit zal leiden tot zeer grote hongersnood in het hele Westen en in veel andere delen van de wereld.

Dus, ik ben van mening dat iedere politicus met ook maar een greintje verantwoordelijkheidsgevoel de zeer moeilijke taak op zich te nemen om de wereld te veranderen langs de lijnen die her beschreven staan. Het praktisch realiseren hiervan is uitermate complex en zal tijd vergen. Gezien we niet veel tijd meer hebben, hoogsteen een jaar of 30-40, zullen

Ludwig Kamphausen

---

[1] De enige uitzondering hierop is kernfusie, maar stabiele, koude, kernfusie is tot nog toe nog niet gelukt. Als dat zou lukken, dan hebben we genoeg energie. Maar, dit betekent nog niet dat dan op alle vlakken van de economie door kunnen blijven groeien. Want, veel beschikbare energie lost het probleem van de oprakende grondstoffen niet op. Ook zal het de veel van de problemen in de landbouw sector niet verhelpen. Want de fosfaten raken op en kunstmest, herbiciden en pesticiden worden van olie en gas gemaakt.

alle vlakken van de economie door kunnen blijven groeien. Want, veel beschikbare energie lost het probleem van de oprakende grondstoffen niet op. Ook zal het de veel van de problemen in de landbouw sector niet verhelpen. Want de fosfaten raken op en kunstmest, herbiciden en pesticiden worden van olie en gas gemaakt.

[3] Zie: http://outputs.worldagroforestry.org/

[4] In deze film wordt het idee van een graslandschap met koeien en kippen uitgelegd. In deze documentaire wordt de boer Joel Salantin geïnterviewd. Hij heeft dit systeem bedacht en uitgevoerd. http://www.moviefone.com/movie/food,-inc./36560/main?flv

Het Einde Van Het Palestijnisme?

NOS.nl, dinsdag 03/06/2014:

"Na de VS heeft ook de EU zijn steun uitgesproken voor de nieuwe Palestijnse eenheidsregering, die Fatah en Hamas gisteren presenteerde. De EU spreekt van een belangrijke stap in het proces van Palestijnse verzoening. Een positieve reactie uit de VS leidde eerder tot getergde reacties uit Israël. De EU benadrukt dat de Palestijnse regering zich committeert aan het doel van een tweestatenoplossing, volgens de grenzen van 1967. Ook erkent de Palestijnse regering het bestaansrecht van Israël en respecteert ze gesloten verdragen, aldus de EU-verklaring." (lees hier)

De EU en de VS lijken uit te gaan van de aanname dat de nieuwe Palestijnse eenheidsregering in de kern een goede politieke ontwikkeling is. Met die eenheidsregering, zo gaat de redenering, wordt de extremistische Hamas politiek ingekapseld door de gematigde president Abbas en zijn Fatah-beweging. Het is echter zeer de vraag of dit wel de meest reële aanname is:

"The move represents the fruit of a long internal debate within the group’s higher echelons regarding its future course. Rather than adhering to the seven-year-old strategy of prioritizing exclusive control of “Fortress Gaza” with no serious effort to heal the rift with Fatah in the West Bank, Hamas leaders have now changed tack toward a different program: transplanting the Hezbollah model from Lebanon to Palestine [...] Western countries quick to endorse the Hamas-Fatah reconciliation should be aware of what is really happening here: Instead of the PA regaining its “southern provinces” in Gaza, it is in fact Hamas reentering the “northern provinces” in the West Bank." (lees hier)

Met andere worden, de nieuwe en bejubelde Palestijnse eenheidsregering zou ook eens het begin kunnen zijn van de definitieve islamisering van de Palestijnse politiek en samenleving. Die islamisten van Hamas, en hun soortgenoten, hebben natuurlijk geen boodschap aan nationale identiteiten en grenzen, ze strijden dus niet voor de Palestijnse zaak, en zijn geenszins van plan het bestaansrecht van de staat Israël te erkennen, laat staan zich aan het doel van een tweestatenoplossing te committeren. De eerste beschieting van Israëlisch grondgebied onder het toeziende oog van die befaamde eenheidsregering is inmiddels een feit.

De verantwoordelijke politici in de VS en de EU kennen deze feiten, ze hebben het Handvest van Hamas zeer waarschijnlijk gelezen (zo lang is die ook weer niet) en ze zijn ook zeker bekend met de religieuze achtergrond en de werkmethoden van deze organisatie. Het is niet voor niets dat die organisatie bij de VS en de EU op lijst van terreurorganisaties staat. Men zou zich daarom met enige verbazing kunnen afvragen waar de steun van de EU en de VS voor de nieuwe Palestijnse eenheidsregering vandaan komt?

"Does anyone in Washington or Brussels seriously believe that all this can be swept under the carpet by accepting make-believe “pledges” from this terror- tainted government?" (lees hier)

Israël heeft zich de afgelopen weken heftig verzet tegen de komst van de Palestijnse eenheidsregering. Inderdaad, Israël heeft zeker wat te vrezen. Het boven geschetste scenario waarin Hamas, via de achterdeur van de eenheidsregering, ook de Westelijke Jordaanoever onder controle zou weten te brengen zou voor Israël een ware veiligheidsnachtmerrie kunnen zijn. Maar ook het minder extreme scenario van een mogelijke verzwakking van de veiligheidssamenwerking met de Palestijnse Autoriteit van Abbas, baart Israël al voldoende kopzorgen.

Echter, aan deze reële veiligheidsrisico's zitten ook mogelijke politieke en diplomatieke voordelen vast.  De vorming van die eenheidsregering was voor de regering Netanjahoe een welkom excuus om de vredesbesprekingen met "president" Abbas, waar die regering heel graag vanaf wilde, af te breken. Maar niet minder belangrijk in deze is de diplomatieke en ideologische strijd tegen het Palestijnisme: het wijdverspreide geloof dat de Palestijnse strijd tegen Israël in de kern een legitieme onafhankelijkheidsstrijd is, die tot een einde zou komen als de Palestijnen een eigen onafhankelijke en leefbare staat zouden hebben. Die eenheidsregering met Hamas zou het Palestijnisme in ieder geval geen dienst bewijzen en de islamisering van de Palestijnse politiek zou zelfs het einde van het Palestijnisme kunnen inluiden.

"Many in Israel are concerned about the ramifications of a Hamas victory. The Prime Minister’s Office issued a statement last week saying the government would oppose Hamas’s participation in any future presidential or parliamentary elections. But perhaps a better strategy would be to allow free and open elections in Gaza and the West Bank [...] The only way to find out what Palestinians really want is by holding elections. If Palestinians choose Hamas, so be it. Israel and the world would then be forced to act accordingly and cut off diplomatic ties." (lees hier)

De problematische erkenning van de Palestijnse eenheidsregering door de VS en de EU moet in de context geplaatst worden van hun poging om het zogenaamde vredesproces tussen Israël en de Palestijnen te redden. Door die erkenning wordt de regering Netanjahoe een makkelijke weg van de onderhandelingstafel geblokkeerd. En tegelijkertijd is die erkenning ook een duidelijke afwijzing van de bredere ideologische Israëlische agenda. De verklaring van de EU van hierboven spreekt boekdelen.

Het Palestijnisme wordt mede door politieke en economische belangen, ideologische blindheid en antisemitisme kunstmatig in leven gehouden en is daarom nogal ongevoelig voor feiten en argumenten. De snelle erkenning van de nieuwe Palestijnse eenheidsregering is daar het zoveelste voorbeeld van. De gedachte dat die eenheidsregering het einde van het Palestijnisme zou inluiden is daarom twijfelachtig.

"My impression is that there will be the usual declarations from all government against kidnappings and terrorism, but they will certainly not connect it with the unity government,” said Avi Primor, a former Israeli ambassador in Europe and currently the president of the Israel Council on Foreign Relations. “Principally, all of them are in favor of the unity government as they see it as a positive development'." (lees hier)

Die regering zou eerder de islamisering van de Palestijnse politieke inluiden, met alle gevolgen van dien voor zowel Israël als de Palestijnen. De voorbeelden zijn overal in het Midden-Oosten te vinden.

Dit Hadden We Niet Verwacht (Wel Dus)

Volkskrant.nl, donderdag 12/06/2014:

"De oprichting van een Europees leger komt dichterbij. Het Nederlandse ministerie van Defensie integreert vandaag voor het eerst in de geschiedenis een eigen krijgsmachtsonderdeel met een Duitse legereenheid. Circa tweeduizend Nederlandse militairen van de Luchtmobiele Brigade uit Schaarsbergen en Assen vallen vanaf nu onder een Duitse commandant. Zijn plaatsvervanger is een Nederlandse brigadegeneraal.

'Dit is een grote stap. Het gaat in essentie om een stap in de richting een Europees leger, al is dat nog heel ver weg', stellen defensiedeskundigen als directeur Rob de Wijk van het Haags Centrum voor Strategische Studies. Oud-defensieminister Hans Hillen kwalificeert het net zo: 'Dit proces zou je kunnen interpreteren als een eerste stap naar een Europese strijdmacht, ja.'" (lees hier)

Wij zijn echt enorm verbaasd over deze ontwikkeling! We willen wel graag horen hoe het zit met de democratische controle over dat leger en we zijn ook erg benieuwd naar de meerwaarde van zo'n Europees leger. Gaat dat ook zo effectief worden als het Europese monetaire beleid, asielbeleid, voedselveiligheidsbeleid, energiebeleid, buitenlandbeleid en milieubeleid?

We wachten onrustig af.

Een ernstige crisis voor de mensheid: de energiecrisis

Zelfs binnen de olie-industrie gaan er steeds meer stemmen op dat de piek in de productie van ruwe olie bereikt is. Een geoloog van BP heeft toegegeven dat de productie piek is bereikt en ook Shell ziet problemen. Zie: http://royaldutchshellplc.com/wp-content/uploads/2008/01/Screen-Shot-2013-10-24-at-13.23.34.jpg

En Exxon Mobil reageert de ene keer anders dan de andere keer. Soms zeggen dat de olie piek bereikt is en d e andere keer zeggen ze dat dat pas over 40, of nog verder in de toekomst, bereikt wordt. Maar, zelfs de positiefste schattingen hebben ver gaande implicaties. Als er over 40 jaar een ernstig tekort aan olie is, dan moet nu alles op alles gezet worden om er voor te zorgen dat we tegen die tijd nog een functionerende economie hebben. Want, zonder in de economie beschikbare energie zijn de problemen van de orde dat er dan niet eens meer eten beschikbaar is. Maar, waarschijnlijk hebben we veel minder tijd. De universiteit van Cornell weet te melden dat van volgens de waarschijnlijktste scenario’s ergens tussen 2010 en 2040 de piek in de productie vna ruwe olie bereikt zal worden (of dus als is).

Dit probleem is waarschijnlijk niet te ondervangen met schalieolie of schaliegas. Shell trekt zich steeds verder terug uit de V.S. op dit terein, omdat ze wel moeten toegeven dat de reserves van schalieolie en schaliegas schromelijk overschat zijn. De piek in de productie van schalieolie en schaliegas is ook niet ver weg meer. De Energy Information Administration van de Amerikaanse overheidschat de beschikbare hoeveelheden gas nog erg hoog in. Zie: http://www.eia.gov/

Maar dit wordt dus tegengesproken door het gedrag van Shell. Bovendien schrijft de LA Times: “Federal energy authorities have slashed by 96% the estimated amount of recoverable oil buried in California’s vast Monterey Shale deposits, deflating its potential as a national “black gold mine” of petroleum.” De verwachting is dat de uitkomst zal zijn dat er veel minder olie en gas uit schaliebronnen beschikbaar is dan eerst gedacht wordt. En in Europa zijn de voorraden sowieso erg klein. Bovendien blijft de vraag naar olie en gas maar steeds stijgen. Dus, de vraag stijgt en de beschikbare hoeveelheid daalt, of gaat dalen.

Leggett, een geoloog die eerst voor de olie industrie heeft gewerkt, waarschuwt zelfs, net als een aantal stemmen binnen het Amerikaanse leger, dat de totale beschikbare energie uit fossiele brandstoffen tussen 2015 en 2020 in zal storten. Zie: http://www.jeremyleggett.net/tag/oil-peak/

Als dit plaats zal vinden stort de gehele maatschappij in. Het is daarom niet minder dan schandalig dat er niet veel meer gedaan wordt om voor andere vormen van energie te zorgen. Want, in vergelijking met de aankomende energiecrisis zijn de economische crisis en alle gewapende conflicten waarin Europa en de V.S. de laatste 65 jaar in betrokken zijn buitengewoon klein. We kunnen zelfs stellen dat de aankomende energiecrisis tot de ernstigste crises die de westerse beschaving ooit heeft meegemaakt zal behoren. Als de overheden van alle landen dus ook maar een greintje verantwoordelijkheidsgevoel hebben, moeten ze bijzonder veel moeite steken in het zoeken en implementeren van andere vormen van energie. En niet pas na de volgende verkiezingen, maar nu.

Ludwig Kamphausen

Een Stemniet Advies

Elsevier.nl, zaterdag 17/05/2014:

"Bijna 80 procent van de Nederlanders interesseert zich volgens peilingen niet voor de verkiezingen van het Europees Parlement. Toch kan de kiezer zich maar beter bekommeren om deze verkiezingen. Ze gaan namelijk over de toekomst van de Europese Unie en dus van Nederland." (lees hier)

In de democratische traditie heeft stemmen twee verschillende functies. In de populistische traditie ziet men stemmen als een daad van wilsuiting en verkiezingen als de manier waarop de wil van het volk tot uiting wordt gebracht. De wil van het volk, zoals die in verkiezingen geuit wordt, is dan maatgevend voor het doen en laten van politici wier taak is om de wil van het volk te interpreteren en te implementeren. In de liberale traditie heeft stemmen een minder ambitieuze controlefunctie. Met periodieke verkiezingen kunnen burgers slechte regeringen en politici naar huis sturen. Politici en regeringen moeten zich dan een beetje gedragen als zij verder willen. Maar de Europese verkiezingen kunnen deze functies niet vervullen.

Om met de liberale controlefunctie te beginnen, bij de Europese verkiezingen wordt er een nieuw Europees Parlement gekozen (althans, zo wordt het voorgesteld). De uitvoerende en wetgevende macht van de EU, de Europese Commissie, blijft daarbij geheel buiten schot. Er zijn geen mechanismen en dwarsverbanden die de Commissie, de Europese regering, kwetsbaar maken voor de uitslagen van de parlementsverkiezingen. Dat kenmerkende aspect van democratische verkiezingen waarbij regeringen voor hun politieke leven moeten vrezen ontbreekt hier in zijn geheel.

Wat in principe overblijft is de minder belangrijke mogelijkheid om individuele parlementariërs en Europese fracties op hun wanprestaties aan te spreken. De kiezer kan die personen en fracties vooral aanspreken op de manier waarop zij de Commissie controleren en op de wetten en besluiten die zij steunden of tegen zijn geweest. Maar dat impliceert wel dat men specifieke personen en/of fracties op hun politieke wanprestaties kan aanspreken en in het Europese politieke systeem is dit nog niet zo makkelijk:

"Wie weet hoe de besluitvorming in Europa gaat, kan niet anders dan concluderen dat het eerste bezwaar terecht is. De besluitvorming is ondoorzichtig en de kiezer kan nauwelijks iemand ter verantwoording roepen voor de door Europa genomen besluiten. Want iedereen kan zich altijd achter anderen verschuilen."

"In feite wordt er geen Europees Parlement gekozen, maar een verzameling nationale delegaties. Die groeperen zich dan weer in 'Europese fracties', die onderling zeer heterogeen zijn. Het CDA zit in één fractie met de partij van Berlusconi en Viktor Orbán. Deze partijen bepalen straks dus mede het beleid dat de CDA-delegatie in het Parlement gaat voeren. Weet de CDA-stemmer dat wel? Ook het feit dat VVD en D66, die een totaal andere visie op Europa hebben, in één fractie zitten, staat haaks op fundamentele democratische beginselen als duidelijkheid en 'afrekenbaarheid'".(lees hier)

Hoe zit het met de andere functie van stemmen dan? Door op een bepaalde nationale delegatie te stemmen stem je op een politiek programma en op een bepaald politiek gedachtegoed. Daarmee breng je je eigen politieke wil tot uiting, die door die Europese delegatie vertegenwoordigd wordt en op die manier politieke invloed kan hebben. Klinkt goed, maar niet onproblematisch. Ten eerste, in Europese verkiezingen stem je niet op homogene partijen, die vervolgens kunnen gaan regeren, en dus jouw wil in wetten en beleid tot uiting kunnen brengen. Je stemt op nationale delegaties die samen met andere nationale delegaties in heterogene Europese fractieverbanden de Europese regering een beetje kunnen controleren, her en der kunnen adviseren en op bepaalde gebieden ook samen met de Commissie wetten maken.

De invloed van de vertegenwoordigers van jouw politieke wil in het parlement is dus zeer beperkt, omdat de bevoegdheden van het parlement op zich al behoorlijk beperkt zijn, en omdat de invloed van de nationale delegaties, de vertegenwoordigers van jouw wil, weinig invloed in het parlement hebben. Je moet je voorstellen dat die nationale delegatie waarop je gestemd hebt, om invloed op het Europese beleid te kunnen uitoefenen eerst binnen haar eigen Europese fractie compromissen moet gaan sluiten. Daarbij treft ze andere nationale delegaties met hun eigen nationale belangen en uiteenlopende ideologieën en standpunten. Het programma waarvoor je gestemd hebt is dus al in deze fase behoorlijk afgewaterd. Vervolgens moeten ook de fracties in het parlement gezamenlijke standpunten innemen en ook hier heeft men met een wirwar van nationale belangen en ideologische uitgangspunten te maken. Dat de uitkomst van dat onwaarschijnlijk ingewikkelde en ondoorzichtige proces jouw standpunt vertegenwoordigt is moeilijk vol te houden, en dit is nog maar een deel van het verhaal.

Een ander probleem met die inhoudelijke functie is dat de genoemde Europese fracties, waarin de landelijke delegaties waarop we mogen stemmen terecht komen, eigenlijk geen homogeen politiek gedachtegoed voorstaan, maar een verzameling van soms zeer uiteenlopende politieke programma's en ideologieën. Dus bijvoorbeeld, als je Europees op de VVD stemt, dan weet je misschien wel waar de VVD in Europa voor staat. Maar doordat de VVD vervolgens in een heterogene Europese fractie terecht komt heb je op dat niveau geen idee meer waar je op gestemd hebt. Je weet hooguit dat je indirect op een fractie heb gestemd die zowel voor als tegen een federaal Europa is, om iets te noemen. De geachte dat die Europese fracties, via een coherent gedachtegoed de gezamenlijke wil van hun kiezers vertegenwoordigen is daarom schromelijk overdreven.

Het is dus duidelijk dat de Europese verkiezingen de bovengenoemde democratische functies niet of nauwelijks kunnen vervullen. Stemmen  is in die zin betekenisloos. De enige functie van de Europese verkiezingen is dat men daarmee een zekere vage legitimatie, een soort van erkenning, verleent aan een ondemocratische en volstrekt incompetente politieke entiteit.

Helden Op Sokken

Elsevier.nl, woensdag 21/05/2014:

"Op een zeker moment waren er zelfs geen gevechtslaarzen meer. Militairen moesten vlak voor uitzending naar Afghanistan, voor eigen rekening schoeisel aanschaffen. Volgens Van Ede heerst er onbegrip dat 'een high tec-krijgsmacht niet voor deze basale dingen kan zorgen'. Dit probleem is inmiddels 'bijna opgelost'." (lees hier)

Ja, u leest goed. Het probleem is bijna opgelost. Dit betekent dat een deel van onze militairen nog altijd op sokken rondloopt. Schokkend. De vierdaagse komt eraan en je zou die met je nieuwe, niet ingelopen gevechtslaarzen moeten volbrengen. Dat zou de minister van defensie moeten doen, die heldin!

Regelnevenleger

Elsevier.nl, vrijdag 16/05/2014:

"In de begroting van 2015 wordt meer geld vrijgemaakt voor Defensie. Het gaat om een bedrag van tientallen miljoenen, dat kan oplopen tot 100 miljoen euro." (lees hier)

Klinkt logisch: na tientallen jaren van afbraak is het hard nodig om weer in het leger te gaan investeren. Maar met een leger wiens voorhoede niet uit tanks bestaat, die heeft men gewoonweg niet meer, maar uit juristen en kwaliteitsfunctionarissen, kom je er niet. En als men dat leger als een lichtgewapende hulporganisatie ziet, zouden de tanks wellicht ook niet zo snel komen. De aanleiding voor al die miljoenen moet dan wellicht bij de politieke berekeningen van het regelnevenleger in Den Haag gezocht worden en niet zozeer bij de toestand van het leger.

Metaverbazing

Elsevier.nl, dinsdag 13/05/2014:

"Maar terwijl Amerika met de Nigeriaanse regering werkt aan een veroordeling door de Verenigde Naties van Boko Haram, en zelfs First Lady Michelle Obama de wekelijkse videoboodschap van haar man overnam om te bidden voor het lot van de schoolmeisjes, blijft het stil in Brussel. Gisteren liet minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans (PvdA) na afloop van een bijeenkomst met zijn Europese collega's weten dat Nederland binnen de Europese Unie 'onvoldoende steun' heeft om Boko Haram op de Europese terreurlijst te krijgen." (lees hier)

Bij Elsevier zijn ze verbaasd dat de Europese Unie Boko Haram niet op terreurlijst plaatst. En wij zijn verbaasd, dat zij bij Elsevier zo verbaasd zijn.

Een Samenzwering Van ...

Elsevier.nl, zaterdag 11/05/2014:

"De opperste leider van Iran ayatollah Ali Khamenei zegt dat de verwachtingen van het Westen wat betreft het raketprogramma van Iran 'dom en idioot' zijn. Iran zal eerder meer dan minder raketten maken." (lees hier)

In een eerdere blog over de onderhandelingen tussen het Westen en Iran over de ontmanteling van het Iraanse kernprogramma hebben wij een bekende en grappige uitspraak van Jonathan Swift misbruikt:

Als een echt kwaad in de wereld verschijnt, kun je hem herkennen aan het feit dat alle idioten bijeen komen om hem te helpen.

Na die recente uitspraken van ayatollah Ali Khamenei moeten we nederig toegeven: wij hebben het in die blog volkomen verkeerd gezien. Het woord 'idioten' is hier beslist niet van toepassing...

Dat Europese Leger....

Een tijdje geleden hebben we dit geschreven:

"De EU heeft deze crisis niet om interne redenen veroorzaakt, ik geloof althans niet in dat soort complottheorieën (een mooi Russisch woord overigens), maar onze meesters maken er alweer handig gebruik van [...] Het is het repressieve vermogen, zeg maar de tanks en de soldaten, dat de EU van een hoogdravende praatclub tot een werkelijke politieke unie zou maken. En dat weten onze meesters heel goed. Naar aanleiding van de huidige crisis kunnen we daarom binnenkort weer de verhalen in de media verwachten over de dringende noodzaak van een gemeenschappelijk Europees leger, dat ons tegen boze buitenwereld zou moeten beschermen. We zullen de media wat betreft goed in de gaten houden!" (lees hier)

We zijn nu een aantal weken verder en ze zijn al begonnen. Weliswaar omzichtig een bescheiden, maar die discussie wordt al gevoerd:

"Het Nederlandse kabinet reageerde zuinig. PvdA-minister Jeroen Dijsselbloem (Financiën) noemde hogere defensie-uitgaven 'een slecht idee', want dan moet hij elders bezuinigen en dat maakt het economisch herstel moeilijker [...] VVD-premier Mark Rutte drukte zich iets genuanceerder uit, maar ook hij voelt er niets voor om de tot op het bot uitgemergelde krijgsmacht te versterken. VVD-minister Jeanine Hennis van Defensie reist binnenkort naar de Volksrepubliek China om zoete broodjes te bakken. En PvdA-minister Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken beweerde dat de Europese defensie niet met extra uitgaven, maar door intensievere samenwerking verstevigt." (lees hier)

"En nu ik toch Rusland noem, de forse bezuinigingen op defensie in vrijwel alle lidstaten wordt nu door menigeen gehekeld. Barack Obama voorop. Maar het is een illusie te denken dat in deze tijd Europese landen miljarden extra aan defensie gaan uitgeven. Wat wel kan is dat we Europees veel meer samen gaan werken. De vergelijking wordt vaker gemaakt, maar is daardoor niet minder raak. Alle Europese lidstaten geven gezamenlijk 42 procent van de Amerikaanse defensie-uitgaven uit. Maar de operationaliteit is slechts 10 procent van die van de Verenigde Staten. Door samen te werken kunnen we dus én besparen op defensie én onze defensiekracht versterken. Wie wil dat nou niet? Uit de gesprekken die Alexander Pechtold met PVV-stemmers voerde en die hij publiceerde, bleek ook dat een Europees leger voor enkelen een prima optie zou zijn. Veel effectiever. " (lees hier)

 We komen hier op terug!

Water, energie en voedsel, toekomstige conflicten in Azie.

Waarschijnlijk zal de vraag naar energie en de consumptie van energie Azie de komende jaren sterk toenemen. Wat wil dit zeggen voor de verbanden tussen water, energie en voedsel?
 
De verbanden tussen deze drie zijn als volgt: water en enrgie zijn nodig om voedsel te produceren. Maar, er is ook energie nodig om water te distribueren en er is water nodig om energie op te wekken. De toeneemende druk op zowel de voedselvoorziening als de energievoorziening [ de volgende link moet ik nog toevoegen http://asia.nikkei.com/Viewpoints/Geopolitico/Brahma-Chellaney-Energy-challenges-test-water-stressed-Asia] in Azie levert de volgende problemen op;
 
Groundwater extraction is particularly energy-intensive, and sinking water tables across much of Asia have significantly increased the energy needed to bring the same quantity of water to the surface. The expanding output of biofuels from irrigated crops has emerged as another important source of growing energy-related water consumption.
 
Want:
 
Water constraints are increasingly shaping Asian decisions about energy facilities, cooling technologies and plant sites. For example, all new nuclear plants in Asia -- the center of global nuclear power construction -- are located along coastlines so that these water-guzzling facilities can draw more on seawater. Yet, seaside reactors face major risks from global-warming-induced natural disasters, as highlighted by Japan's Fukushima disaster in 2011, which though tsunami-induced, showed the risks of sudden sea changes. Southeast Asia, with 3.3% of global landmass but more than 11% of the world's coastline, is particularly vulnerable to water-related disasters.
 
Dus, gezien er steeds meer water gebruikt moet worden voor een toenemend energiegebruik, worden energiecentrales gebouwd op plaatsen met veel water, zoals kustlijnen. Dit levert extra gevaar op zoals is gebleken in Fukushima.
 
En:
 
In an increasingly water-stressed Asia, the struggle for water is not only escalating political tensions and intensifying the impact on ecosystems, but it is also crimping rapid expansion of the region's energy infrastructure. In many Asian countries, decisions about where to place new energy plants are increasingly constrained due to inadequate availability of local water.
 
Natuurlijk zorgen de water tekorten en de energie tekorten voor spanningen tussen landen als China, Japan, Vietnam, etc.. Gezien het onderstaande citaat, waaruit blijkt dat ook schaliegas en schalieolie hier geen redding zal bieden in het geval van China, is er een kans dat dit erger gaat worden:
 
One key reason why China has failed to develop its shale hydrocarbon industry is water paucity. To initially stimulate a shale well, millions of gallons of water must be shot into it to crack the shale rock and get crude oil, natural gas or natural-gaslike liquids flowing.
About 56,150 cu. feet (1,590 cu. meters) of water is used for every 1 million cu. feet of gas that comes from shale. Shale oil development is typically several times more water intensive than shale gas. China has impressive shale-hydrocarbon deposits, but these are largely located in areas where water resources are already scarce or under pressure.
 
China probeert dit deels op te lossen door olie te importeren uit de Perzische golf en uit Afrika. Om dit te bewerkstelligen is China bezig met de constructie van diverse militaire marine bases. Een ander deel van de oplossing die China nastreeft is het verkrijgen van energie uit de gasvoorraden van de diverse eilandengroepen waarover ze onder andere met Japan conflicten over hebben.  
 
Maar in het geval van de Senkaku eilanden [http://asia.nikkei.com/Viewpoints/Geopolitico/Arthur-Waldron-Japan-needs-its-own-military-might]   komt er een complicerende factor bij. China wil om de bovengenoemde redenen een sterke uitbreiding van de marine. En Japan  en India ook. Dit tekort aan water, energie en voedsel heeft dus een wapenwedloop tot gevolg. En bovendien wil China  de Senkaku eilanden hebben, niet alleen om het gas en de visvoorraden, maar ook omdat Senkaku zo dicht bij China ligt dat de routes die de Chineze marine zegt nodig te hebben nu door Japan militair gecontroleerde gebieden gaan. Het is dus zo dat China meer energie nodig heeft. En om dit te bewerkstelligen moet  de Chineze marine meer ruimte krijgen. Gezien ook Japan, Zuid-Korea, Vietnam en diverse andere landen in de regio zo hun ambities hebben is dit niet ongevaarlijk te noemen. Vooral omdat, volgens het Japanse perspectief  Okinawa zo direct onder bedreiging van de Chineze marine komt.
 
Ondertussen probeert China de klap deels op te vangen op de volgende mannier:
 
Furthermore, China's fears that hostile naval forces could hold its economy hostage by interdicting its oil imports have prompted it to build a massive oil reserve, and to plan two strategic energy corridors in southern Asia. The corridors will provide a more direct transport route for oil and liquefied gas from Africa and the Persian Gulf, while minimizing exposure to sea lanes policed by the U.S. Navy.
One such corridor extends 800km from the Bay of Bengal across Myanmar to southern China. In addition to gas pipelines -- the first was completed last year -- it will include a high-speed railway and a highway from Myanmar's west coast to China's Yunnan Province, offering China's remote interior provinces a link to the sea for the first time.
The other corridor -- work on which has been delayed due to a separatist insurrection in Pakistan's Baluchistan Province -- will stretch from the Chinese-operated port at Gwadar, near Pakistan's border with Iran, through the Karakoram mountains to the landlocked, energy-producing Xinjiang Uighur Autonomous Region of China. Notably, with Pakistan giving China control of its strategic Gwadar Port in early 2013, the path has been opened for the Chinese government to build a naval base there.
 
Maar of dit zal helpen valt nog maar te bezien. De problemen zijn groot. En bovendien zijn zaken zoals energietekort, watertekort en voedseltekort het soort zaken waar bevolkingen onrustig van worden. 
 
Ludwig Kamphausen

Wientjes Laten

Volkskrant.nl, maandag 31/03/2014:

"Volgens werkgeversvoorman Bernard Wientjes moet aan de gewone man - de werknemers in de haven van Rotterdam, in het Westland - beter worden uitgelegd dat hun arbeidsplaats en dagelijks brood te danken is aan export en Europa. Volgens hem is die boodschap tot nu vooral overgekomen bij de elite en hoogopgeleiden. 'D66 en GroenLinks zijn pro-Europa en je kunt toch niet zeggen dat die partijen het slecht hebben gedaan bij de vorige verkiezingen, integendeel', zegt Wientjes. 'Het gaat erom dat het brede, ongemakkelijke gevoel over Europa ook bij de lageropgeleiden, gewone werknemers en PVV-stemmers wordt weggenomen.'" (lees hier)

Kijk mensen, volgens de heer Wientjes zit de wereld heel simpel in elkaar: De EU is goed voor U! De intelligente mensen in Nederland hebben het inmiddels goed begrepen. Nu de imbecielen nog. Maar volgens mij is de heer Wientjes zelf het beste bewijs van zijn eigen ongelijk (en niet omdat hij tegen de EU is).

Zo Nauwkeurig Als Een Kapotte Klok

Volkskrant.nl, vrijdag 28/03/2014:

"Prominenten en mensenrechtenorganisaties wereldwijd hebben met ontzetting gereageerd op de Twitter- en YouTube-blokkade in Turkije. De Turkse Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk zegt dat het nog nooit zo erg gesteld is geweest met de vrijheid van meningsuiting. 'In 2008 was het weliswaar net zo erg en was YouTube ook geblokkeerd, maar toen hadden we in ieder geval nog hoop op een betere toekomst', zegt Pamuk tegen The Guardian. 'Nu gaat het van slecht, naar slechter, richting verschrikkelijk.'" (lees hier)

Weten jullie nog, de Midden-Oosten-deskundigen, die in de beginperiode van de zogenaamde Arabische lente niet van het scherm af te slaan waren en die ons zo graag wilden geruststellen en in een goede afloop doen geloven? Arabische dictaturen zoals Egypte, zeiden ze, zouden hoogstwaarschijnlijk het Turkse politieke model volgen. En verdomd, ze hadden gelijk, die deskundigen! Qua politiek systeem lijken die landen inderdaad steeds meer op elkaar.

 Tja, ook een kapotte klok laat twee keer per dag precies de juiste tijd zien.

Wiskunde Voor Hoogbegaafden

Punt 1:

"The Arab League on Sunday endorsed Palestinian Authority President Mahmoud Abbas's rejection of Israel's demand for recognition as a Jewish state, as US-backed peace talks approach a deadline next month." (lees hier)

Punt 2:

"De Europese Unie is een overtuigd voorstander van een tweestatenmodel voor Israël en Palestina en ziet dat als een vreedzame, politieke oplossing voor het conflict in het Midden-Oosten. Daarbij zouden een Israëlische en een Palestijnse staat naast elkaar moeten bestaan." (lees hier)

Weet iemand hoe men van het eerste punt op een logisch consistente wijze bij het tweede kan komen? Is het een soort wiskunde voor hoogbegaafden?

Dezelfde Demonen In Een Ander Gedaante

Elsevier, vrijdag 07/03/2014:

"Precies honderd jaar geleden begon de Eerste Wereldoorlog. Een verschrikkelijk en zinloos conflict. Ook toen waren de media bezig met het ophitsen van het volk, met onvoorzienbare gevolgen: complete horror in Europa. Ik hoop dat u mij niet verkeerd begrijpt: president Poetin is een dictator en de kwestie rond Oekraïne moet diplomatiek en rechtvaardig worden opgelost. Zinloze oorlogen ontstaan door een teveel aan emoties en verkeerde berekeningen. Ze beginnen altijd onverwacht [...]" (lees hier)

Een van de belangrijkste argumenten voor het bestaan van de EU en voor een verdergaande politieke en economische Europese integratie is de gedachte dat het Europese nationalisme een van de voornaamste oorzaken was voor de twee rampzalige wereldoorlogen van de 20ste eeuw, die tientallen miljoenen mensen het leven hebben gekost en Europa verwoestten. Door de verdergaande eenwording van Europa zou dit destructieve nationalisme in toom gehouden worden en op de lange termijn misschien zelfs verdwijnen: de Verenigde Staten van Europa (VSE) als garantie voor de eeuwige vrede.

Maar dit argument bevat een zekere paradox. Want de vorming een verenigd Europa gaat niet alleen om de beslechting van de interne nationale grenzen en loyaliteiten, maar ook om de vorming van externe grenzen: fysieke, politieke, juridische en culturele. De vorming van de VSE is dus niet een proces waarbij men zich louter tegen het eigen sterk nationalistische verleden afzet, maar ook en proces waarbij men zich in het heden ten opzichte van de 'buitenwereld' als een herkenbare entiteit met eigen fysieke grenzen, een eigen politieke wil en eigen belangen en waarden, definieert en positioneert.

Dat tweede proces is noodzakelijk exclusief en dialectisch en daarom ook vrij gemakkelijk antagonistisch. In de Europese poging om het eigen verleden te ontsnappen, worden dus dezelfde potentieel destructieve krachten losgemaakt waaraan men zo fanatiek probeert te ontsnappen. Complexe gebeurtenissen zoals de huidige crisis rond Oekraïne laten zich natuurlijk niet in een enkelvoudige verklaringen vatten. Maar het gedrag van de EU en van grote delen van de Europese media doet mij vermoeden dat het hier, in tegenstelling tot wat de heer Elian zegt, niet louter om een dweperig Europees messianisme gaat: de EU is ook bezig om zichzelf te positioneren en te definiëren.

Dit proces, zoals gezegd, is noodzakelijk exclusief en dialectisch en kan dus ook in een gevaarlijke antagonistische identiteitspolitiek omslaan, zeker als hetzelfde proces ook aan andere andere kant van de grens aan de gang is. Wat in het geval van de EU nog meer een rol speelt is de zwakke Europese politieke eenheid en de zwakke Europese loyaliteit. Tegen deze achtergrond zouden onze meester in Brussel grote mate van zelfbeheersing  moeten betrachten om de verleiding van een antagonistische politiek te kunnen weerstaan. Een externe gemeenschappelijk vijand is immers een bekend bindmiddel. De kans dat de EU en Rusland in een antagonistische dynamiek verzeild raken, is daarom niet afwezig. Antagonistische politiek leidt niet noodzakelijk tot een oorlog, maar kan in een oorlog ontaarden en zou in ieder geval schadelijk zijn.

De toekomst is wat dat betreft heel lastig te voorspelen. Men zou er in ieder geval wel verstandig aan doen om te beseffen dat de fanatieke ontmanteling van het Europese nationalistische verleden zijn eigen gevaren heeft, dat dit fanatisme dezelfde oude demonen in een ander gedaante oproept.

De Knuffelbeertjes Van Ashton

De werkelijkheid buiten de Brusselse bubbel:

"Syrië kan niet op tijd zijn productiefaciliteiten voor chemische wapens vernietigen. De deadline hiervoor verloopt volgende week, maar de afgesproken datum is niet meer haalbaar." (lees hier)

"Het parlement van de Oekraïense deelrepubliek de Krim heeft donderdag ingestemd met aansluiting bij Rusland. De Russische president Vladimir Poetin is van het besluit op de hoogte gebracht." (lees hier)

"IDF special forces on Wednesday intercepted a ship in the Red Sea carrying an Iranian arms shipment headed for the Gaza Strip, Israel’s military said [...] The army said soldiers carried out a preliminary inspection of the ship and found several dozen advanced Syrian M-302 missiles, with a range of up to 200 kilometers (125 miles) and a payload of up to 170 kilograms (375 pounds). The missiles were hidden in shipping containers also carrying sacks of concrete." (lees hier)

"De Turkse premier Erdogan heeft gedreigd Facebook en YouTube te verbieden. Dat zei hij gisteravond in een interview met televisiezender ATV. 'Wij staan achter ons besluit, ongeacht wat de wereld hierover zegt', zei Erdogan in het vraaggesprek. 'Wij staan niet toe dat de bevolking verslonden wordt door YouTube, Facebook of wat dan ook. We zullen de benodigde stappen nemen.' De premier zei dat de sociale media worden gebruikt voor spionage en immoreel gedrag." (lees hier)

"Last week, Israel released the bodies of two Palestinian terrorists to the PA. One, Habash Hanani, murdered three high school students and the other, Ahmad Al-Faqih, participated in murdering four religious studies students. Both murderers were given official military funerals and both were called heroes by the PA and Fatah. A poster from Abbas' Fatah movement was placed on the casket of murderer Habash Hanani, praising his killing of three high school students as a "heroic operation," during which he "saturated the soil... with his blood"" (lees hier)

De kinderpolitiek van de EU. Poetin, Assad, Erdogan, Abbas en Rouhani, de knuffelbeertjes van Ashton zijn niet lief. Tijd voor nog meer kritische dialoog (en Israël-pesten), geloof ik.

Ronddolen In de Woestijn

Elsevier, vrijdag 28/02/2014:

"Het Egyptische leger heeft vrijdag een grote actie gehouden in het noordelijke deel van de Sinaïwoestijn. Het zou hutten van vermoedelijke moslimterroristen met de grond gelijk hebben gemaakt ten zuiden van de plaatsen Rafah en Al-Arish [...] Nederland en Duitsland halen deze dagen toeristen uit badplaatsen Sharm-el-Sheikh op vanwege de toegenomen terroristische dreiging."(lees hier)

Voor de Europese toeristen die vervroegd terug van hun vakanties aan de prachtige kustgebieden van de Sinaïwoestijn moeten is er in ieder geval nog een kleine troost: de winter in grote delen van Europa is in feite een mislukte lente en dus niet zo erg. Israël kan daarentegen weinig troost in deze situatie vinden. De belabberde veiligheidssituatie aan de grens met de Sinaïwoestijn is een nachtmerrie aan het worden.

De Sinaïwoestijn was in de zesdaagse oorlog in 1967 door Israël op Egypte veroverd en is tot 1982 in Israëlische handen geweest. Als gevolg van de Camp Davidakkoorden, de vredesakkoorden tussen Israël en Egypte uit 1978, kwam dat gebied in 1982 volledig terug in handen van Egypte. De Sinaïgrens tussen Israël en Egypte was tot een aantal jaren geleden relatief rustig. Israël kon in die periode er vanuit gaan dat die grens veilig was, wat voor haar van groot strategisch belang was. Na de val van Mubarak in 2011 is de steun van het Egyptische regime voor de vrede met Israël wat minder evident geworden en dat gebied is snel volgelopen met Islamisten, die regelmatig aanslagen plegen tegen Israël en die wellicht ook met Islamistische groeperingen in de Gazastrook samenwerken.

Deze verslechtering van de veiligheidssituatie in Sinaïwoestijn staat niet op zichzelf. Israëlische territoriale concessies zijn zelden met vrede of in ieder geval veiligheid beloond. In de afgelopen vijftien jaar heeft Israël zich uit de Gazastrook en het zuiden van Libanon teruggetrokken. De consequenties daarvan voor de veiligheid van Israël zijn in beide gevallen dramatisch slecht geweest. Beide gebieden zijn binnen de kortste keer onder de controle gekomen van zeer radicale terreurgroepen, Hamas in Gaza en Hezbollah in Libanon. En zoals we allemaal weten, deze gebieden worden onder meer gebruikt als uitvalbases voor talloze aanvallen op Israëlische burgers en militairen en voor het stationeren van een grote hoeveelheid wapens waarmee elke plaats in Israël inmiddels bereikt kan worden.

Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, zegt men, maar je moet wel gek zijn om die resultaten geheel te negeren en geen lering uit te trekken. Israël staat op moment alweer onder grote Amerikaanse (en Europese) druk om in de naam van vrede en veiligheid territoriale concessies te doen, deze keer aan Abbas en zijn kornuiten. Maar de Israëlische tegenstribbeling is bepaald niet onbegrijpelijk. Want dit zijn een aantal scenario's waarmee Israël serieus rekening moet houden:

"And when it comes down to it, Fatah and Hamss are not that far apart ideologically, as much as Western media and pundits like to pretend they are [...] While it is still a longshot, this time there may actually be a chance for some sort of quasi-unity between the two. It would necessarily involve the PA moving away from a peace posture, but the West would provide cover for them since so much of the media and Western governments and NGOs have been so invested in the lie of Fatah "moderation" for so long." (lees hier)

 "Those who think that Hamas and other Islamic groups do not have a strong presence in the West Bank are completely detached from reality. True, these groups are lacking in arms and ammunition in the West Bank, but they still enjoy broad public support among Palestinians [...] security coordination between Israel and the Palestinian Authority is all that is preventing Muslim fundamentalists from taking over the West Bank." (lees hier)

Waarom zouden territoriale concessies deze keer wel voor vrede en veiligheid zorgen? Waar komt het rotsvaste vertrouwen vandaan? Omdat onze kwaliteitsmedia Abbas gematigd noemen?, omdat Barack Hussein Obama de president van de VS is?, Omdat Ashton een vrouw is?, omdat Oxfam, Amnesty International, en PGGM pro-Palestijns zijn?, of misschien omdat de EU Israël te hulp zou schieten als het onverhoopt toch weer mis zou gaan?

"After Israel’s withdrawal from Gaza in 2005, the European Union agreed to police the Rafah crossing in order to help prevent weapons smuggling. But it essentially abandoned the mission two years later. After the 2006 Lebanon war, European nations took over large parts of the United Nations mission to prevent weapons smuggling to Hezbollah. On their watch the terrorist group acquired tens of thousands of new and more sophisticated rockets. If the Europeans were honest with themselves, they would admit that some of their long-held assumptions didn’t pass the reality test. Like the idea that Israel should always swap land for peace. It has worked with states like Egypt. But it has failed whenever ideologically driven nonstate actors were involved." (lees hier)

Het is te hopen dat de EU zelf, niet alleen de Europese toeristen, snel de weg uit de woestijn weet te vinden.

Yes!, Alweer Een Crisis, Wat Handig!

Elsevier.nl, maandag 03/03/2014:

"Westerse media volgen hun leiders en participeren kritiekloos in de anti-Russische stemming. Een Krimoorlog kan het Russische machtsdenken over Europa fundamenteel veranderen. Hoog tijd dat Brussel stopt met de missionaire politiek [...] 

De westerse media, die de lijn volgen van de westerse politieke leiders, participeren kritiekloos in de anti-Russische stemming. Dit is een giftig mengsel van zelfgenoegzaamheid. Tijd voor serieuze reflectie. De Europese Unie (EU) is de bakermat van de conflicten met Rusland. De Unie gebruikt soms ook nog de NAVO als een paard van Troje om binnen de Russische invloedssfeer te treden. 

Maar wat zoekt de EU in het oosten van Europa? Waar komt de expansionistische politiek van de EU vandaan? Welk belang dient deze expansiepolitiek van de Europese Unie?" (lees hier)

Goede vragen van de heer Elian en zijn antwoord is zeker interessant, maar naar mijn idee mist hij een deel van het verhaal. Een externe gemeenschappelijk vijand is een bekend bindmiddel en onze meesters in Brussel kunnen zo'n middel wel heel goed gebruiken. Buitenlandse politiek is vaak voor een deel ook binnenlandse politiek. De EU heeft deze crisis niet om interne redenen veroorzaakt, ik geloof althans niet in dat soort complottheorieën (een mooi Russisch woord overigens), maar onze meesters maken er alweer handig gebruik van. Ze vergaderen zich suf, stellen verklaringen op en bewerken de media om de EU tegenover Rusland als een politieke eenheid en een waardengemeenschap te definiëren.

Zoals als wij op deze blog al vaker hebben gezegd, de kern van een politieke unie, in tegenstelling tot andere samenwerkingsverbanden, is het vermogen om repressie toe te passen. Het is het repressieve vermogen, zeg maar de tanks en de soldaten, dat de EU van een hoogdravende praatclub tot een werkelijke politieke unie zou maken. En dat weten onze meesters heel goed. Naar aanleiding van de huidige crisis kunnen we daarom binnenkort weer de verhalen in de media verwachten over de dringende noodzaak van een gemeenschappelijk Europees leger, dat ons tegen boze buitenwereld zou moeten beschermen. We zullen de media wat betreft goed in de gaten houden!

Nee, onze meesters in Brussel zijn niet gek. Een nuttige crisis op zijn tijd, niets mis mee. Die zijn immers mede door dat soort crises groot geworden. Dat hebben wij al vaker gezien.

Discriminatie, Discriminatie!

Elsevier.nl, maandag 24/02/2014:

"Nederland bevriest de 7 miljoen euro die jaarlijks naar de regering van Uganda gaat. Reden hiervoor is de anti-homowet die de Ugandese president Yoweri Museveni maandag heeft ondertekend." (lees hier)

Zet je schrap, meneer Rutte, held van Sotsji. Het zal me niet verbazen als de VN-mensenrechtenraad - ja, die raad van het sinterklaasfeest - zich met deze kwestie zou gaan bemoeien.

Schattig

Elsevier.nl, vrijdag 14/02/2014:

"De Algemene Rekenkamer in Den Haag maakte deze week weer eens gehakt van de Europese boekhouding. En minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem (PvdA) kondigde aan voor de zoveelste keer tegen te stemmen als de goedkeurende verklaring over de Europese begroting, dit keer die van 2012, in Brussel wordt voorgelegd.

Het zijn rituelen. Het financieel beheer in de Unie verslechtert eerder dan dat het verbetert [...] Boosdoeners zijn de lidstaten van de Unie: de landen die wel Europees geld binnenharken maar weigeren te verklaren wat ze ermee hebben gedaan. Ze zien er het kwaad niet van in. De eigen rekenkamers hebben toch vooraf toestemming verleend voor de uitgaven? [...] Dit is de Latijnse cultuur van verantwoording afleggen.

Een kwestie van cultuurverschil dat maar moeilijk is weg te poetsen. Maar het zal toch moeten: het gebrek aan transparantie ondermijnt het vertrouwen in de Europese Unie." (lees hier)

Mijn dochter van vijf wilde laatst onze auto even lenen. Ze had weer een plan. En zoals altijd moest ik dat plan ten uitvoer brengen. Maar dat ging helaas niet door en toen besloot ze het zelf te gaan doen. Daarvoor moest ze wel de auto hebben, zei ze. Ik vroeg haar dan of ze auto kon rijden. Aarzelend gaaf ze toe dat ze dat niet kon, maar voegde gelijk aan toe, dat ze toch de auto moest hebben, anders kon ze haar plan niet realiseren.

Schattig

Een Biertje Met Poetin

Een interessante analyse van de juridische status en de mogelijke gevolgen van de aanzwellende stroom van boycot-acties tegen Israëlische bedrijven:

"The actions brought against Israeli companies that operate beyond the 1949 Armistice Line are therefore legally groundless, even according to the disputable opinion that Israel’s presence beyond that line is illegal. However, were other European courts to vindicate anti-Israeli boycotters in the future, then hundreds of European companies would be exposed to lawsuits because of their activities and investments in countries that occupy territories or that control disputed ones. The list includes, among others, China (over Tibet), Russia (over Abkhazia), Turkey (over Cyprus), and Morocco (over Western Sahara).

Although BDS activists do not have a case, they are potentially exposing hundreds of European companies operating in the above countries to liability. I say bring it on and give Europe a taste of its own medicine." (lees hier)

Tja. Toen de schrijver van deze analyse achter zijn bureautje naar de juiste formuleringen zat te zoeken, zat onze Koning gezellig met Poetin bier (van een bekend Nederlands merk) te drinken .

Energie en conflict in de Middellandse zee

Zoals we eerder hebben gezien zijn China, Japan en een aantal andere landen in de Pacific in conflict geraakt over gasbronnen. Ook Israël, Libanon, Turkije en Rusland blijken nu met elkaar te concurreren om gasbronnen. Nu de Amerikanen hun vloot in de Middellandse zee aan het afbouwen zijn, laaien deze conflicten meer op. Turkije en Libanon hebben hun militaire aanwezigheid in de Middellandse zee vergroot. Israël heeft namelijk twee grote gasvelden in de Middellandse zee waar Turkije en Libanon ook op azen. Israël werkt samen met Cyprus en Griekenland op dit gebied. Ze willen het gas niet alleen zelf gebruiken, maar ze willen het ook exporteren naar Jordanië de Palestijnen en de E.U.. Turkije betwist echter de dat de gasvelden bij Cyprus aan Cyprus toekomen. Turkije heeft daarom haar vloot uitgebreid. Ondertussen is Israël ook nog betrokken in een dispuut met Libanon over een gasveld in de Middellandse zee. Bijgevolg heet Hezbollah raketten aangeschaft waarmee ze Israëlische schepen kunnen beschieten. En Israël heeft haar vloot uitgebreid met robotschepen, enkele oppervlakte schepen en duikboten. Rusland heeft een opvallende rol in deze. Enerzijds werkt Rusland met Cyprus en Israël samen, maar anderzijds helpt Rusland ook Syrië en Turkije. Bovendien heeft Rusland nu een sterkere militaire aanwezigheid middels een vloot in de regio. Het lijkt er dus op dat Rusland de rol van Amerika in de regio wil overnemen. Of dat lukt en hoe dat uitpakt moeten we nog zien. Wat we ook uit dit verhaal kunnen concluderen is dat we weer een stukje van de energiepuzzel van de wereld hebben. Het lijkt er op dat de concurrentie om energie in zeer veel regio's van de wereld weer aan het toenemen is. Het is nu afwachten hoe we uit deze serie van globale energiecrises geraken.

Ludwig Kamphausen