woensdag 5 maart 2014

Ronddolen In de Woestijn

Elsevier, vrijdag 28/02/2014:
"Het Egyptische leger heeft vrijdag een grote actie gehouden in het noordelijke deel van de Sinaïwoestijn. Het zou hutten van vermoedelijke moslimterroristen met de grond gelijk hebben gemaakt ten zuiden van de plaatsen Rafah en Al-Arish [...] Nederland en Duitsland halen deze dagen toeristen uit badplaatsen Sharm-el-Sheikh op vanwege de toegenomen terroristische dreiging."(lees hier)
Voor de Europese toeristen die vervroegd terug van hun vakanties aan de prachtige kustgebieden van de Sinaïwoestijn moeten is er in ieder geval nog een kleine troost: de winter in grote delen van Europa is in feite een mislukte lente en dus niet zo erg. Israël kan daarentegen weinig troost in deze situatie vinden. De belabberde veiligheidssituatie aan de grens met de Sinaïwoestijn is een nachtmerrie aan het worden.

De Sinaïwoestijn was in de zesdaagse oorlog in 1967 door Israël op Egypte veroverd en is tot 1982 in Israëlische handen geweest. Als gevolg van de Camp Davidakkoorden, de vredesakkoorden tussen Israël en Egypte uit 1978, kwam dat gebied in 1982 volledig terug in handen van Egypte. De Sinaïgrens tussen Israël en Egypte was tot een aantal jaren geleden relatief rustig. Israël kon in die periode er vanuit gaan dat die grens veilig was, wat voor haar van groot strategisch belang was. Na de val van Mubarak in 2011 is de steun van het Egyptische regime voor de vrede met Israël wat minder evident geworden en dat gebied is snel volgelopen met Islamisten, die regelmatig aanslagen plegen tegen Israël en die wellicht ook met Islamistische groeperingen in de Gazastrook samenwerken.

Deze verslechtering van de veiligheidssituatie in Sinaïwoestijn staat niet op zichzelf. Israëlische territoriale concessies zijn zelden met vrede of in ieder geval veiligheid beloond. In de afgelopen vijftien jaar heeft Israël zich uit de Gazastrook en het zuiden van Libanon teruggetrokken. De consequenties daarvan voor de veiligheid van Israël zijn in beide gevallen dramatisch slecht geweest. Beide gebieden zijn binnen de kortste keer onder de controle gekomen van zeer radicale terreurgroepen, Hamas in Gaza en Hezbollah in Libanon. En zoals we allemaal weten, deze gebieden worden onder meer gebruikt als uitvalbases voor talloze aanvallen op Israëlische burgers en militairen en voor het stationeren van een grote hoeveelheid wapens waarmee elke plaats in Israël inmiddels bereikt kan worden.

Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, zegt men, maar je moet wel gek zijn om die resultaten geheel te negeren en geen lering uit te trekken. Israël staat op moment alweer onder grote Amerikaanse (en Europese) druk om in de naam van vrede en veiligheid territoriale concessies te doen, deze keer aan Abbas en zijn kornuiten. Maar de Israëlische tegenstribbeling is bepaald niet onbegrijpelijk. Want dit zijn een aantal scenario's waarmee Israël serieus rekening moet houden:
"And when it comes down to it, Fatah and Hamss are not that far apart ideologically, as much as Western media and pundits like to pretend they are [...] While it is still a longshot, this time there may actually be a chance for some sort of quasi-unity between the two. It would necessarily involve the PA moving away from a peace posture, but the West would provide cover for them since so much of the media and Western governments and NGOs have been so invested in the lie of Fatah "moderation" for so long." (lees hier)
 "Those who think that Hamas and other Islamic groups do not have a strong presence in the West Bank are completely detached from reality. True, these groups are lacking in arms and ammunition in the West Bank, but they still enjoy broad public support among Palestinians [...] security coordination between Israel and the Palestinian Authority is all that is preventing Muslim fundamentalists from taking over the West Bank." (lees hier)
Waarom zouden territoriale concessies deze keer wel voor vrede en veiligheid zorgen? Waar komt het rotsvaste vertrouwen vandaan? Omdat onze kwaliteitsmedia Abbas gematigd noemen?, omdat Barack Hussein Obama de president van de VS is?, Omdat Ashton een vrouw is?, omdat Oxfam, Amnesty International, en PGGM pro-Palestijns zijn?, of misschien omdat de EU Israël te hulp zou schieten als het onverhoopt toch weer mis zou gaan?
"After Israel’s withdrawal from Gaza in 2005, the European Union agreed to police the Rafah crossing in order to help prevent weapons smuggling. But it essentially abandoned the mission two years later. After the 2006 Lebanon war, European nations took over large parts of the United Nations mission to prevent weapons smuggling to Hezbollah. On their watch the terrorist group acquired tens of thousands of new and more sophisticated rockets. If the Europeans were honest with themselves, they would admit that some of their long-held assumptions didn’t pass the reality test. Like the idea that Israel should always swap land for peace. It has worked with states like Egypt. But it has failed whenever ideologically driven nonstate actors were involved." (lees hier)
Het is te hopen dat de EU zelf, niet alleen de Europese toeristen, snel de weg uit de woestijn weet te vinden.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten