Komt Een "President" Bij De VN...

"President"

De president zonder staat, Abbas, is weer naar de VN geweest om eventjes een staat, of zo iets, voor zichzelf te regelen. Het onwerkelijke, sprookjesachtige, bestaan van een president zonder staat is hem kennelijk te veel geworden. En niet geheel onverwacht, mede door de steun van veel Europese landen, heeft Abbas een overweldigend succes gehad:

"De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft donderdagavond in New York ingestemd met het opwaarderen van de status van de Palestijnse Autoriteit. Net als het Vaticaan worden de Palestijnen nu aangemerkt als waarnemend niet-lidstaat." (lees hier)

En dit zijn de voornaamste redenen die verschillende Europese landen, waaronder, Zwitserland, Frankrijk, Spanje, België en Denemarken, voor hun steun aan Abbas geven:

"A positive vote would make it possible to "revitalize the concept of a two-state solution by placing Israel and Palestine on an equal footing in future peace negotiations", the Swiss ministry said [...]

"It is a moderate text which clearly highlights the need for peace negotiations and negotiations for a two-state solution that can secure Palestinians a safe and sustainable state side by side with Israel," minister Villy Sovndal said. [...]

European countries are eager to bolster moderates such as Abbas after an eight-day conflict this month between Israel and Gaza-based Islamists estranged from more moderate West Bank compatriots and opposed to Israel's very existence [...]." (lees hier)

We hebben op deze blog al vaker op gewezen dat er hele goede redenen zijn om aan de bejubelde gematigdheid van Abbas ernstig te twijfelen. Er zijn in ieder geval duidelijk twee soorten Abbas: Abbas die met Ashton aan tafel zit en de New York Times interviews geeft en Abbas de ongekozen "president" uit Ramallah, die herhaaldelijk het bestaansrecht van Israël ontkent, die een Jodenvrije Palestina nastreeft, wiens officiële media dag in dag uit virulente anti-joodse en anti-Israël propaganda spuien, wiens geestelijken dood en verderf aan Israël prediken, wiens pleinen en straten naar zelfrmordenaars vernoemd worden, wiens schoolboeken de geschiedenis herschrijven en Jodenhaat zaaien en wiens politieke vrienden ruiterlijk toegeven dat de tweestatenoplossing slechts een stap is op weg naar de echte eindoplossing.

Deze diplomatieke zet van Abbas is op zichzelf ook geen uitdrukking van gematigdheid, zoals onze vrienden in Europa zo graag willen geloven, maar juist van radicalisme. Het officieuze, maar door Abbas verklaarde doel van deze zet is immers om een proces op gang te brengen waarin de grenzen van 'Palestina' zonder onderhandelingen met Israël vast gesteld zullen worden, en dit druist tegen zowat alle relevante VN-resoluties en de Oslo-akkoorden in. Dat is geen toonbeeld van gematigdheid zou je denken, en dat zou ook zeker geen 'revitaliseing van het concept van de tweestatenoplossing' zijn, zoals menige Europese politici menen.

"The creation of a state can only come through direct negotiations and any UN endorsement based on Palestinian terms will only make it harder to find a mutually acceptable compromise in the future. The UN bid thus threatens to divorce the creation of a Palestinian state from the ultimate goal of achieving peace.

The only valid legal framework between Israel and the Palestinians – the 1995 “Oslo Accords” – specifically forbids the sort of unilateral maneuver Mr. Abbas plans. “Neither side shall initiate or take any step that will change the status of the West Bank and the Gaza Strip pending the outcome of the Permanent Status negotiations,” it reads." (lees hier)

Wat hier achter zit is niet alleen het bovengenoemde intrinsieke radicalisme van Abbas, maar ook de huidige politieke dynamiek van het Midden-Oosten. De regio radicaliseert - dat noemen ze in Europa de Arabische lente - en in dat proces dreigt Abbas impopulair en irrelevant te worden. Dat dwingt hem, in zijn ogen althans, om zich steeds harder tegen Israël af te zetten. De werking van dat mechanisme is door de recente geweldsuitbarsting tussen Israël en Hamas weer eens pijnlijk zichtbaar geworden:

"Alarmed by Hamas's growing popularity among Palestinians, especially in wake of its purported "victory," Abbas appears to have completely changed his attitude toward the Islamist movement and its terror attacks against Israel. Abbas's new attitude toward Hamas has prompted some Palestinians to wonder, quite sarcastically, whether he was planning to grow a beard and join the Islamist movement [...]

Over the past few years, Abbas had publicly denounced Hamas for providing Israel with an "excuse" to attack the Gaza Strip by launching the "ineffective" rockets at Israeli cities and towns. But during the last confrontation, Abbas did not utter a word against Hamas and other radical groups in the Gaza Strip. [...] In public statements, Abbas [...] accused Israel of perpetrating "war crimes" by targeting "innocent civilians." They also heaped praise on Hamas and Islamic Jihad for their "steadfastness in the face of Israeli aggression." (lees hier)

De steun die Abbas van EU-staten voor zijn recente VN-stunt kreeg bevestigt hem in zijn nogal destructieve logica en geeft een extra draai aan de spiraal van radicalisering. Maar die diplomatieke stunt is ook gemotiveerd door interne politieke strubbelingen. Het is een politieke vlucht naar voren die Abbas weer een excuus geeft om zijn eigen burgers te blijven onderdrukken, kritiek te negeren en serieuze hervormingen van de Palestijnse economie op de lange baan te schuiven. Zijn glorieuze internationale avontuur, mede mogelijk gemaakt door de sponsoren uit Europa, zou dus bijdragen aan de continuering van het inmiddels bekende patroon van onderdrukking, corruptie, wanbestuur en economische afhankelijkheid:

"Abbas's planned visit to New York coincides with a report published last week by the World Bank, disclosing that, because of the Palestinians' heavy reliance on foreign aid, the Palestinian economy's recent growth is unsustainable. His renewed efforts to achieve UN recognition also coincide with what Palestinian officials describe as the worst financial crisis facing the government of Prime Minister Salam Fayyad. [...]

Instead of devoting his efforts to solving the financial crisis [...] Abbas has decided that it would be better if he sparked another confrontation with the US by going back to the UN. Abbas is hoping to divert attention from his problems at home by embarking on a new "adventure" at the UN.  [...] he is hoping to keep everyone busy with the new statehood bid at the UN. Civil servants who are not receiving full salaries will be asked to stay quiet because their president is too busy waging a diplomatic intifada against the US and Israel at the UN." (lees hier)

Abbas officiële "presidentschapstermijn" is al in januari 2009 verlopen. Binnenkort zit hij dus vier jaar zonder enkel democratisch mandaat op zijn troontje. De voornaamste reden daarvoor is zijn angst voor Hamas en andere islamisten. Deze angst is zeker niet ongegrond. In Gaza hebben deze lieden in 2006 de verkiezingen gewonnen, wat de aanleiding was voor de gewelddadige overname van de Gazastrook door Hamas en het de facto ontstaan van twee gescheiden Palestijnse gebieden met twee verschillende regeringen.

Ook op de Westelijke Jordaanoever, waar Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit officieel het voor het zeggen hebben, hebben Hamas en andere islamisten aanzienlijk veel aanhang en invloed. Het is maar zeer de vraag of Abbas een zijn Fatah echte vrije verkiezingen zouden kunnen overleven. Maar ook in het dagelijkse leven krijgen Hamas en de islamisten steeds meer voet op de grond. De Arabische journalist Khaled Abu Toameh  is zelfs van mening dat Abbas en zijn Palestijnse Autoriteit nog alleen stand kunnen houden door de samenwerking met de Israëlische strijdkrachten en geheime diensten: 

"Those who think that Hamas and other Islamic groups do not have a strong presence in the West Bank are completely detached from reality. True, these groups are lacking in arms and ammunition in the West Bank, but they still enjoy broad public support among Palestinians. For now, security coordination between Israel and the Palestinian Authority is all that is preventing Muslim fundamentalists from taking over the West Bank." 

Europese landen, die onder het mom van vrede, veiligheid en rechtvaardigheid, Abbas nu op weg hielpen, hebben wellicht hun handtekening onder de geboorteakte van Hamastan gezet. M.a.w. de wijzen uit het Westen die Abbas VN-stunt hebben gesteund om hem weer relevant te maken en te versterken ten opzichte van Hamas hebben wellicht het tegengestelde bewerkstelligd. De "gematigde" Abbas bouwt een mooi huis en wordt vervolgens door Hamas eruit geschopt. Ondenkbaar?

"Thursday night, Nov. 29, the UN General Assembly grants Palestine non-member observer status within the 1967 borders by majority vote. But to which Palestinian rule does it apply? Abbas’s Fatah is fading, whereas the extremist Hamas in the Gaza Strip is a rising force. If it qualifies for a place in the Sunni Middle East grouping Egypt, Turkey and Qatar are building with US backing and Israeli approval, Hamas may become the beneficiary of the upgraded Palestinian status won by Abbas." (lees hier)

Komt een "president" bij de VN. Het had wellicht geen kwaad gekund als Europese politici ook de non-fictie-versie hadden gelezen.