"Het Egyptische pragmatisme is in de Gaza-crisis nog wel het meest hoopgevend: De Egyptische president Mohammed Morsi maakte ook duidelijk namens zijn bevolking volledig solidair te zijn met het lot van de Palestijnen. Zijn premier ging in Gaza op bezoek, Morsi's retoriek liet niets te raden over. Maar waar de hoogste geestelijke van de moslimbroederschap gisteren nog eens duidelijk maakte dat wat hem betreft de heilige oorlog tegen de Joodse staat met volle kracht moet worden voortgezet, heeft Morsi, in ieder geval op dit moment, voor bemiddeling gekozen. Mogelijk uit pragmatisme, afhankelijk als zijn land is van Amerikaans geld, maar desalniettemin met een bestand als eindresultaat. Dat is een opluchting." (lees hier)
En voor dat de letters van dit commentaar droog zijn geworden, zien we het politieke pragmatisme van Morsi weer aan het werk:
"'President Mursi geeft zichzelf meer macht; oppositie: 'Een nieuwe farao': De president kan iedere beslissing of maatregel nemen om de revolutie te beschermen', werd op televisie bekendgemaakt. Daar werd nog aan toegevoegd dat de wetten en besluiten die door de president zijn uitgevaardigd, 'definitief zijn' en dat beroep niet mogelijk is. De oppositie betichtte de islamistische Mursi er meteen van dat hij zich gedraagt als alleenheerser. 'Een nieuwe farao', noemde de seculiere oppositieleider Mohamed ElBaradei Mursi. (lees hier)Inderdaad, Morsi is pragmatisch genoeg om soms de pragmatische politicus te willen spelen:
"The Egyptian regime’s cooperation on a Gaza ceasefire, then, was in large part intended to defuse any reaction against its movement toward dictatorship at home. It is doubtful, for example, that the Obama Administration will condemn the new decree giving Mursi total power in the country. And Egypt will get almost $10 billion in aid from the United States, European Union, and International Monetary Fund, even as it becomes a repressive, Islamist state." (lees hier)Maar helaas valt het niet te verwachten dat onze kwaliteitsmedia en wijze politici enige belangstelling voor de werkelijkheid zouden gaan tonen. In plaats daarvan zullen ze ongetwijfeld naar redenen blijven zoeken om Morsi een pragmaticus te blijven noemen. En het gaat ze natuurlijk ook nog vrij gemakkelijk lukken. Want in zekere zin en in bepaalde momenten waren mannen zoals Stalin en Hitler ook pragmatisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten