Houdini-Politiek

In Griekenland gaan ze over een aantal weken alweer naar de stembus. Wat daarna met de Griekenland en Europa gaat gebeuren is niet duidelijk, maar de vooruitzichten zijn niet allemaal rooskleurig. De werkloosheidscijfers in delen van de Eurozone, vooral onder jongeren, zijn schrikbarend hoog. De Spaanse economie loopt op haar laatste benen en de gevolgen van een mogelijke instorting daarvan zullen ongetwijfeld sterk voelbaar zijn. De ophanden bankroet van Cyprus en de ernstige economische problemen in Portugal en Italië maken de situatie niet beter. In Griekse kranten wordt Angela Merkel in Nazi-uniform uitgebeeld. De beurzen zijn al weken lang nerveus.  Economieën in de Eurozone verkeren in een recessie. Economische hervormingen en bezuinigingen leiden tot politieke instabiliteit, toenemende armoede en sociale spanningen. Her en der in Europa steken extreem rechtse en extreem linkse partijen weer de kop op. De Euro wordt gestaagd zwakker. De democratische spelregels staan zwaar onder druk...

Maar onze meesters in Brussel gaan onverbiddelijk door op dezelfde weg die ons in deze netelige situatie gebracht heeft. Voor hen is deze crisis vooral een nuttige crisis, een kans en een middel om de het Europese project een stap dichter bij het einddoel, de Verenigde Staten van Europa, te brengen. Precies nu, voor dat de situatie echt helemaal uit de hand loopt, voor dat de eurocrisis een ongekende ramp wordt, wanneer de onzekerheid en angst zeer hoog zijn maar de werkelijke prijs van de crisis nog enigszins te dragen lijkt, dat is het juiste moment om de volgende stap richting een federale Europa te zetten, een stap die Europa eens en voor altijd van de crisis zou moeten verlossen:

"Europese leiders komen met vergaand reddingsplan euro. De belangrijkste Europese leiders bereiden een plan voor dat een definitieve oplossing moet vormen voor de eurocrisis. In het plan worden veel bevoegdheden overgeheveld naar Europa." (lees hier)

De vraag is echter of onze meesters in Brussel inmiddels niet te laat zijn, of ze werkelijk nog in staat zijn om hun verheven politieke idealen en stap dichterbij te brengen en tegelijkertijd voorkomen dat de crisis de volgende fase bereikt, de fase waarin alleen maar verliezers zullen zijn. Lang niet iedereen is er van overtuigt dat dit staaltje Houdini-politiek, politiek-op-de-rand-van-de-afgrond, nog een happy end zou kunnen hebben:

"What they hadn’t reckoned with was that the crisis, when it came, would be so immense that it would spiral out of anyone’s control. Thus, amid the present shambles, we hear distracted voices calling for “more Europe” – more powers for Brussels, a new treaty – but the truth is that the chaos has gone way beyond their ability to solve it. [...] As the ultimate “beneficial crisis” that the architects of Europe dreamt of arrives – it is not turning out to be so beneficial after all. As Shakespeare put it, they have been “hoist with their own petard”, as “purposes mistook fall on the inventors’ heads”. They have been horribly caught out, and the result, as we begin to see, is a catastrophe which could be about to take a great deal more of their “European dream” with it." (lees hier)

Zoals wij al eerder hebben betoogd, de geschiedenis leert dat mensen die hun status als vrije burgers kwijt zijn geraakt of opgegeven hebben vaak zeer kwetsbaar zijn, zelfs voor de beste bedoelingen van hun politieke meesters, laat staan wanneer hun meesters een roekeloze Houdini-politiek bedrijven.