"het systeem deugt: onderzoekers controleren elkaar goed en als iemand fraudeert, wordt dat heus wel ontdekt. Zijn organisatie geeft enkel subsidie aan excellente onderzoekers, zegt hij. “En excellente onderzoekers zijn honderd procent betrouwbaar. Excellente onderzoekers frauderen niet.” De frauderende hoogleraren noemt Engelen “uitzonderlijke figuren”. Er is niets mis met de financiering door NWO, zegt hij. “Het systeem werkt. Het zijn de mensen die soms niet deugen.”Een dit is de wetenschappelijke werkelijkheid die mede door het NWO-systeem is gecreëerd:
"Een dame van de Universiteit Utrecht voert bijvoorbeeld een studie uit van zaadontkieming bij verschillende vochtregimes. Om dan maatschappelijk relevant te doen, koppelt men die vochtregimes aan ‘De Klimaatverandering’. Versmald tot één van de modelprognoses die hierbij van pas komt. Terwijl de 22 uiteenlopende GCM-modellen totaal uiteenlopende prognoses voor neerslag geven, en regionale resolutie ontbreekt. Vele onderzoekers bevestigden dat ze geen onderzoeksgeld krijgen en niet aan de slag kunnen als ‘ze niet meedoen’. Zo versterkt het klimaatdogma zichzelf. En wie niet publiceert die crepeert. Daarom duwt iedere onderzoeker zijn studie in de zelfde klimaatjas, om maar fondsen te krijgen. Om dan vervolgens zoveel mogelijk te doen, wat je eigenlijk écht wilde onderzoeken. Volgens één ecoloog van het Max Planck-instituut die ik sprak heeft dit verschijnsel al een spotnaam gekregen: ‘Climastitutes’, afgeleid van ‘prostitutes’." (zie hier)Helaas meneer Engelen, excellente wetenschappers frauderen wel! Juist excellente wetenschappers, wetenschappers die grondig, origineel, gedurfd en baanbrekend werk (willen) doen, frauderen regelmatig. Jouw echte studie in de ene of de andere populaire of nuttige jas duwen om op die manier de nodige fondsen te genereren is nu eenmaal een vorm van fraude. Maar zonder deze vorm van fraude zou goed academisch onderzoek in vele gevallen onmogelijk zijn. Het NWO-systeem functioneert goed, zoals de heer Engelen zegt, en mede daardoor is fraude, zoals 'klimaatstitutie', een academische deugd geworden.
Met dank aan de spectaculaire fraudegevallen van de afgelopen tijd, denk bijvoorbeeld aan de heren Stapel en Poldermans, zou de roep om meer bureaucratische controle op de subsidieverstrekking in de wetenschap alleen maar toenemen. Het bovengenoemde NRC-artikel is een goed voorbeeld van deze ontwikkeling. Het is mede daarom ook te verwachten dat de ruimte voor fraude in de komende jaren steeds kleiner zou worden en daarmee helaas ook de kans op grondig, origineel, gedurfd en baanbrekend academisch onderzoek. Tot dat het systeem volledige gebureaucratiseerd en dichtgetimmerd is, fraudeer maar lekker op los!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten