Elsevier, donderdag 24/05/2012:
"EU-leiders spreken niet over Grieks vertrek uit eurozone. Griekenland moet de afspraken die het land heeft gemaakt met de Europese Unie nakomen. 'Dat is de beste garantie voor een meer welvarende toekomst van Griekenland in de eurozone.' [...] Volgens demissionair premier Mark Rutte (VVD) is niet gesproken over een Grieks vertrek uit de eurozone. De Europese leiders geven aan te hopen dat bij de verkiezingen van 17 juni een regering wordt gekozen die voldoende meerderheid heeft in het parlement om de bezuinigingsmaatregelen door te voeren." (lees hier)
Dit is niet geheel verrassend. Zoals we eerder op
deze blog betoogd hebben, de EU is in eerste instantie geen economisch project, maar een
politiek project. De economische en finaciële unificatie van Europa is niet het doel van de EU, maar een middel om een politieke unie, de Verenigde Staten van Europa, te creëren of in ieder geval dichterbij te brengen. Uitgaande van deze politieke logica zou men de politieke ambities van de EU niet zozeer laten leiden door economische overwegingen, men zou eerder de moeilijke economische situatie willen
gebruiken om de politieke ambities van de EU te verwezenlijken. Sterker nog, er zijn steeds meer aanwijzingen dat de huidige crisis bewust gecreëerd is. Met 'bewust gecreëerd' wordt bedoeld dat de politici die toen besloten hebben om de Euro in te voeren en die bepaalden welke landen de Euro zouden mogen invoeren wel degelijk op de hoogte waren van de enorme problemen en risico's die daarmee samenhingen. Desondanks is er voor gekozen om het project door te zetten:
Historicus Nial Ferguson: "I think it's worth considering that the architects of the monetary union knew all along that it would lead to a crisis and the crisis would lead to a federal solution. I'm not quite sure how far that was articulated, but I think it was implicit. In fact, you could say it was actually designed to create a crisis," he says. In the late 1990s, an internal paper circulated in the Bank of England about a hypothetical breakup of the single currency. It floated the idea that "country I" — and the supposed identity of country I could be speculated upon but was never made explicit — would run an unsustainable deficit. Because there was no legal exit from the single currency, the costs of any exit would be sky high. "And," Ferguson says, "it was designedly so. That point has held good." (lees hier)
"Newly revealed German government documents reveal that many in Helmut Kohl's Chancellery had deep doubts about a European common currency when it was introduced in 1998. First and foremost, experts pointed to Italy as being the euro's weak link. The early shortcomings have yet to be corrected." (lees hier)
Het is echter de vraag of de voortzetting van de crisis de verwezenlijking van de Verenigde Staten van Europa dichterbij brengt. Zijn we inmiddels niet in een fase beland waarin de voortdurende crisis in dat opzichte contraproductief is geworden, waarin eurosceptische en nationalistische krachten steeds sterker worden en het hele project bedreigen?
“In his bleakest assessment to date, Mr Clegg admitted that his beloved European project faces a “huge” crisis of confidence as the public loses faith in the EU “as a whole”.At the moment, what’s happening is you have one emergency summit after another; you have one election after the other; you have one bail out after the other. “This cannot carry on because the combination of economic insecurity and political paralysis, we know this from the history of our continent, is the ideal recipe for an increase in extremism and xenophobia. “I, as a passionate Liberal and pro-European, think it would be a disaster if a lack of grip and a lack of a comprehensive solution were to lead to a push towards the extreme Right or the extreme Left.” (lees hier)
Zijn ze daar in Brussel vergeten om op de houdbaarheidsdatum van de crisis te letten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten