Van De Grieken Nederlanders Maken En Van De Spanjaarden Duitsers?

Als het gaat om de oorzaken en daarom ook de mogelijke oplossing van de Eurocrisis, zijn de onderstaande citaten een beknopte en redelijk accurate weergave van de manier waarop in brede politieke kringen, zowel in Nederlands als in Europa, over deze kwestie gedacht wordt:  

“Duurzame divergentie tussen landen met sterk uiteenlopende instituties en culturen is echter onvermijdelijk zolang een machtscentrum ontbreekt dat convergentie kan afdwingen. Anders gezegd: een muntunie zonder politieke en fiscale unie is gedoemd na verloop van tijd uiteen te vallen.”(lees verder)

“[…] het accepteren van een politieke en fiscale unie de onvermijdelijke prijs is die betaald moet worden voor het overeind houden van de eurozone.”(lees verder)

Het argument voor idijoden:

I. De economische prestaties van de landen van de Eurozone worden sterk bepaald door hun (economische, politieke, sociale) instituties en culturen.
II. De instituties en culturen van de landen van de Eurozone lopen sterk uiteen en daarom lopen hun economische prestaties ook sterk uiteen, er is sprake van duurzame economische divergentie in de Eurozone
III. Door deze duurzame economische divergentie is het vrijwel onmogelijk om een gemeenschappelijk monetair beleid te voeren waarin alle lidstaten zich kunnen vinden. Lidstaten hebben daarom vaak geen belang bij het naleven van afspraken en regels en/of bij de totstandkoming van nieuwe afspraken en regels
IV. Omdat de individuele lidstaten in het huidige systeem het laatste woord hebben worden Europese afspraken en regels stelselmatig geschonden en nieuwe afspraken en regels, als ze al komen, zijn vaak niet afdoende om de problemen in de praktijk het hoofd te bieden
V. Dus: er is een politieke unie nodig die de naleving en totstandkoming van Europese afspraken en regels kan afdwingen.

Twee idijode vragen:

I. Als de landen van de Eurozone zover waren dat ze bereid zouden zijn geweest om een sterke politieke unie te vormen, en daarmee zichzelf in politieke opzichte de facto op te heffen, dan was de Eurocrisis waarschijnlijk nooit ontstaan. Het hele probleem bestaat juist omdat de individuele lidstaten zichzelf als soevereine politieke eenheden niet willen opheffen en daarom is het onduidelijk hoe we van de huidige situatie in een politieke unie terecht komen. Of is het de bedoeling de lidstaten in een politieke unie te dwingen door verschillende vormen van repressie, list en bedrog?
II. Als de kern van het probleem van de Eurozone de sterke onderlinge culturele verschillen is, zou men dan, om de Eurozone overeind te houden, niet gewoon van de Grieken Nederlanders moeten maken en van de Spanjaarden Duitsers?

Misschien kan Alexander Pechtold ons uitleggen hoe dit verenigbaar zou zijn met een multiculturele, menslievende en democratische Europa. Wij, gewone stervelingen, begrijpen dit niet zo goed meer.