Het Haagse Realiteitsbesef

Jolanda Sap, de baas van GroenLinks die de Nederlandse (niet militaire) missie naar de Afghaanse provincie Kunduz tot tranen toe heeft gesteund, is afgelopen woensdag (12/10) bij Pauw en Witteman te gast geweest (zie uitzending hier). Onder druk van mevrouw Sap en haar partij heeft de Nederlandse regering expliciet met de Afghanen afgesproken dat agenten die door Nederland worden opgeleid niet gaan vechten. Dit beperkte Haagse mandaat blijk nu niet met de Afghaanse werkelijkheid te stroken. In de uitzending waren de volgende knelpunten aan de orde:

 “Een deel van de Nederlandse trainers die begin november hopen te vertrekken naar Kunduz, wordt mogelijk afgebeld. Het is niet zeker of er genoeg werk voor hen is op de politieschool in de Afghaanse provincie. Dat zegt een Defensiewoordvoerder in Kunduz. [...] In Kunduz zijn overigens genoeg Afghaanse agenten die nog een opleiding nodig hebben, stelt Defensie. Dat opleiders niet aan de slag zouden kunnen, wordt vooral veroorzaakt door het beperkte Haagse mandaat. Daarin staat dat Nederlanders alleen civiele politie mogen opleiden. Afghaanse autoriteiten en de NAVO-trainingsmissie (NTM-A) hebben voor de komende acht weken echter besloten dat drie van de vier klassen op de politieschool in Kunduz bestaan uit rekruten van de militaire grenspolitie. Zij mogen geen les krijgen van Nederlanders, omdat zij vechtbevoegdheden hebben.” (lees hier)

Fragment Natalie Righton: “De woorden van [onze] parlementariërs en militairen staan in zeer zeer schril contrast met wat je op straat hoort [...] Als ik met een agent, een politie agent in Kunduz praat en probeer uit te leggen dat jullie mogen straks niet meer vechten, dan moet mijn vertaler die vraag al vier keer herhalen omdat mensen het niet snappen. [agent:] ‘Wie moet dan tegen de Taliban vechten, jullie willen toch dat de Taliban verdwijnt?’ ‘[NR:] Ja, dat willen de politici wel, maar die willen dat het leger het doet en niet dat jij dat doet.’ [agent:] ‘Maar hier in het dorp is er helemaal geen leger, waar heb je het over, natuurlijk moet ik het doen.”

“De Tweede Kamer wil dat het kabinet voor donderdagmiddag schriftelijk ingaat op een rapport van de Verenigde Naties over martelingen in Afghaanse gevangenissen, waaronder die in de provincie Kunduz.”(lees hier)

Mevrouw Sap vocht dapper terug: hoop, lange termijnvisie, kleine zetjes in de goede richting, begrijpelijk pessimisme, mensenrechtraining, realisme, verschillende perspectieven, ordehandhaving, wat de mensen in Afghanistan nodig hebben, wederopbouw, Rutte, kabinet, stekkers... 

Ik, de idijood, moest plotseling denken aan meneer Muhammad Saeed al-Sahhaf. Met zijn gladgestreken uniform een mooie zwarte baret stond hij daar in de schuddende bunker, onverhinderd door de flikkerende verlichting en de neerdalende stuc en plafondonderdelen, ten overstaan van de hele werled de pijnlijke werkelijkheid van het slagveld te ontkennen:

         “I now inform you that you are too far from reality.”