Wientjes Laten

Volkskrant.nl, maandag 31/03/2014:

"Volgens werkgeversvoorman Bernard Wientjes moet aan de gewone man - de werknemers in de haven van Rotterdam, in het Westland - beter worden uitgelegd dat hun arbeidsplaats en dagelijks brood te danken is aan export en Europa. Volgens hem is die boodschap tot nu vooral overgekomen bij de elite en hoogopgeleiden. 'D66 en GroenLinks zijn pro-Europa en je kunt toch niet zeggen dat die partijen het slecht hebben gedaan bij de vorige verkiezingen, integendeel', zegt Wientjes. 'Het gaat erom dat het brede, ongemakkelijke gevoel over Europa ook bij de lageropgeleiden, gewone werknemers en PVV-stemmers wordt weggenomen.'" (lees hier)

Kijk mensen, volgens de heer Wientjes zit de wereld heel simpel in elkaar: De EU is goed voor U! De intelligente mensen in Nederland hebben het inmiddels goed begrepen. Nu de imbecielen nog. Maar volgens mij is de heer Wientjes zelf het beste bewijs van zijn eigen ongelijk (en niet omdat hij tegen de EU is).

Zo Nauwkeurig Als Een Kapotte Klok

Volkskrant.nl, vrijdag 28/03/2014:

"Prominenten en mensenrechtenorganisaties wereldwijd hebben met ontzetting gereageerd op de Twitter- en YouTube-blokkade in Turkije. De Turkse Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk zegt dat het nog nooit zo erg gesteld is geweest met de vrijheid van meningsuiting. 'In 2008 was het weliswaar net zo erg en was YouTube ook geblokkeerd, maar toen hadden we in ieder geval nog hoop op een betere toekomst', zegt Pamuk tegen The Guardian. 'Nu gaat het van slecht, naar slechter, richting verschrikkelijk.'" (lees hier)

Weten jullie nog, de Midden-Oosten-deskundigen, die in de beginperiode van de zogenaamde Arabische lente niet van het scherm af te slaan waren en die ons zo graag wilden geruststellen en in een goede afloop doen geloven? Arabische dictaturen zoals Egypte, zeiden ze, zouden hoogstwaarschijnlijk het Turkse politieke model volgen. En verdomd, ze hadden gelijk, die deskundigen! Qua politiek systeem lijken die landen inderdaad steeds meer op elkaar.

 Tja, ook een kapotte klok laat twee keer per dag precies de juiste tijd zien.

Wiskunde Voor Hoogbegaafden

Punt 1:

"The Arab League on Sunday endorsed Palestinian Authority President Mahmoud Abbas's rejection of Israel's demand for recognition as a Jewish state, as US-backed peace talks approach a deadline next month." (lees hier)

Punt 2:

"De Europese Unie is een overtuigd voorstander van een tweestatenmodel voor Israël en Palestina en ziet dat als een vreedzame, politieke oplossing voor het conflict in het Midden-Oosten. Daarbij zouden een Israëlische en een Palestijnse staat naast elkaar moeten bestaan." (lees hier)

Weet iemand hoe men van het eerste punt op een logisch consistente wijze bij het tweede kan komen? Is het een soort wiskunde voor hoogbegaafden?

Dezelfde Demonen In Een Ander Gedaante

Elsevier, vrijdag 07/03/2014:

"Precies honderd jaar geleden begon de Eerste Wereldoorlog. Een verschrikkelijk en zinloos conflict. Ook toen waren de media bezig met het ophitsen van het volk, met onvoorzienbare gevolgen: complete horror in Europa. Ik hoop dat u mij niet verkeerd begrijpt: president Poetin is een dictator en de kwestie rond Oekraïne moet diplomatiek en rechtvaardig worden opgelost. Zinloze oorlogen ontstaan door een teveel aan emoties en verkeerde berekeningen. Ze beginnen altijd onverwacht [...]" (lees hier)

Een van de belangrijkste argumenten voor het bestaan van de EU en voor een verdergaande politieke en economische Europese integratie is de gedachte dat het Europese nationalisme een van de voornaamste oorzaken was voor de twee rampzalige wereldoorlogen van de 20ste eeuw, die tientallen miljoenen mensen het leven hebben gekost en Europa verwoestten. Door de verdergaande eenwording van Europa zou dit destructieve nationalisme in toom gehouden worden en op de lange termijn misschien zelfs verdwijnen: de Verenigde Staten van Europa (VSE) als garantie voor de eeuwige vrede.

Maar dit argument bevat een zekere paradox. Want de vorming een verenigd Europa gaat niet alleen om de beslechting van de interne nationale grenzen en loyaliteiten, maar ook om de vorming van externe grenzen: fysieke, politieke, juridische en culturele. De vorming van de VSE is dus niet een proces waarbij men zich louter tegen het eigen sterk nationalistische verleden afzet, maar ook en proces waarbij men zich in het heden ten opzichte van de 'buitenwereld' als een herkenbare entiteit met eigen fysieke grenzen, een eigen politieke wil en eigen belangen en waarden, definieert en positioneert.

Dat tweede proces is noodzakelijk exclusief en dialectisch en daarom ook vrij gemakkelijk antagonistisch. In de Europese poging om het eigen verleden te ontsnappen, worden dus dezelfde potentieel destructieve krachten losgemaakt waaraan men zo fanatiek probeert te ontsnappen. Complexe gebeurtenissen zoals de huidige crisis rond Oekraïne laten zich natuurlijk niet in een enkelvoudige verklaringen vatten. Maar het gedrag van de EU en van grote delen van de Europese media doet mij vermoeden dat het hier, in tegenstelling tot wat de heer Elian zegt, niet louter om een dweperig Europees messianisme gaat: de EU is ook bezig om zichzelf te positioneren en te definiëren.

Dit proces, zoals gezegd, is noodzakelijk exclusief en dialectisch en kan dus ook in een gevaarlijke antagonistische identiteitspolitiek omslaan, zeker als hetzelfde proces ook aan andere andere kant van de grens aan de gang is. Wat in het geval van de EU nog meer een rol speelt is de zwakke Europese politieke eenheid en de zwakke Europese loyaliteit. Tegen deze achtergrond zouden onze meester in Brussel grote mate van zelfbeheersing  moeten betrachten om de verleiding van een antagonistische politiek te kunnen weerstaan. Een externe gemeenschappelijk vijand is immers een bekend bindmiddel. De kans dat de EU en Rusland in een antagonistische dynamiek verzeild raken, is daarom niet afwezig. Antagonistische politiek leidt niet noodzakelijk tot een oorlog, maar kan in een oorlog ontaarden en zou in ieder geval schadelijk zijn.

De toekomst is wat dat betreft heel lastig te voorspelen. Men zou er in ieder geval wel verstandig aan doen om te beseffen dat de fanatieke ontmanteling van het Europese nationalistische verleden zijn eigen gevaren heeft, dat dit fanatisme dezelfde oude demonen in een ander gedaante oproept.

De Knuffelbeertjes Van Ashton

De werkelijkheid buiten de Brusselse bubbel:

"Syrië kan niet op tijd zijn productiefaciliteiten voor chemische wapens vernietigen. De deadline hiervoor verloopt volgende week, maar de afgesproken datum is niet meer haalbaar." (lees hier)

"Het parlement van de Oekraïense deelrepubliek de Krim heeft donderdag ingestemd met aansluiting bij Rusland. De Russische president Vladimir Poetin is van het besluit op de hoogte gebracht." (lees hier)

"IDF special forces on Wednesday intercepted a ship in the Red Sea carrying an Iranian arms shipment headed for the Gaza Strip, Israel’s military said [...] The army said soldiers carried out a preliminary inspection of the ship and found several dozen advanced Syrian M-302 missiles, with a range of up to 200 kilometers (125 miles) and a payload of up to 170 kilograms (375 pounds). The missiles were hidden in shipping containers also carrying sacks of concrete." (lees hier)

"De Turkse premier Erdogan heeft gedreigd Facebook en YouTube te verbieden. Dat zei hij gisteravond in een interview met televisiezender ATV. 'Wij staan achter ons besluit, ongeacht wat de wereld hierover zegt', zei Erdogan in het vraaggesprek. 'Wij staan niet toe dat de bevolking verslonden wordt door YouTube, Facebook of wat dan ook. We zullen de benodigde stappen nemen.' De premier zei dat de sociale media worden gebruikt voor spionage en immoreel gedrag." (lees hier)

"Last week, Israel released the bodies of two Palestinian terrorists to the PA. One, Habash Hanani, murdered three high school students and the other, Ahmad Al-Faqih, participated in murdering four religious studies students. Both murderers were given official military funerals and both were called heroes by the PA and Fatah. A poster from Abbas' Fatah movement was placed on the casket of murderer Habash Hanani, praising his killing of three high school students as a "heroic operation," during which he "saturated the soil... with his blood"" (lees hier)

De kinderpolitiek van de EU. Poetin, Assad, Erdogan, Abbas en Rouhani, de knuffelbeertjes van Ashton zijn niet lief. Tijd voor nog meer kritische dialoog (en Israël-pesten), geloof ik.

Ronddolen In de Woestijn

Elsevier, vrijdag 28/02/2014:

"Het Egyptische leger heeft vrijdag een grote actie gehouden in het noordelijke deel van de Sinaïwoestijn. Het zou hutten van vermoedelijke moslimterroristen met de grond gelijk hebben gemaakt ten zuiden van de plaatsen Rafah en Al-Arish [...] Nederland en Duitsland halen deze dagen toeristen uit badplaatsen Sharm-el-Sheikh op vanwege de toegenomen terroristische dreiging."(lees hier)

Voor de Europese toeristen die vervroegd terug van hun vakanties aan de prachtige kustgebieden van de Sinaïwoestijn moeten is er in ieder geval nog een kleine troost: de winter in grote delen van Europa is in feite een mislukte lente en dus niet zo erg. Israël kan daarentegen weinig troost in deze situatie vinden. De belabberde veiligheidssituatie aan de grens met de Sinaïwoestijn is een nachtmerrie aan het worden.

De Sinaïwoestijn was in de zesdaagse oorlog in 1967 door Israël op Egypte veroverd en is tot 1982 in Israëlische handen geweest. Als gevolg van de Camp Davidakkoorden, de vredesakkoorden tussen Israël en Egypte uit 1978, kwam dat gebied in 1982 volledig terug in handen van Egypte. De Sinaïgrens tussen Israël en Egypte was tot een aantal jaren geleden relatief rustig. Israël kon in die periode er vanuit gaan dat die grens veilig was, wat voor haar van groot strategisch belang was. Na de val van Mubarak in 2011 is de steun van het Egyptische regime voor de vrede met Israël wat minder evident geworden en dat gebied is snel volgelopen met Islamisten, die regelmatig aanslagen plegen tegen Israël en die wellicht ook met Islamistische groeperingen in de Gazastrook samenwerken.

Deze verslechtering van de veiligheidssituatie in Sinaïwoestijn staat niet op zichzelf. Israëlische territoriale concessies zijn zelden met vrede of in ieder geval veiligheid beloond. In de afgelopen vijftien jaar heeft Israël zich uit de Gazastrook en het zuiden van Libanon teruggetrokken. De consequenties daarvan voor de veiligheid van Israël zijn in beide gevallen dramatisch slecht geweest. Beide gebieden zijn binnen de kortste keer onder de controle gekomen van zeer radicale terreurgroepen, Hamas in Gaza en Hezbollah in Libanon. En zoals we allemaal weten, deze gebieden worden onder meer gebruikt als uitvalbases voor talloze aanvallen op Israëlische burgers en militairen en voor het stationeren van een grote hoeveelheid wapens waarmee elke plaats in Israël inmiddels bereikt kan worden.

Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, zegt men, maar je moet wel gek zijn om die resultaten geheel te negeren en geen lering uit te trekken. Israël staat op moment alweer onder grote Amerikaanse (en Europese) druk om in de naam van vrede en veiligheid territoriale concessies te doen, deze keer aan Abbas en zijn kornuiten. Maar de Israëlische tegenstribbeling is bepaald niet onbegrijpelijk. Want dit zijn een aantal scenario's waarmee Israël serieus rekening moet houden:

"And when it comes down to it, Fatah and Hamss are not that far apart ideologically, as much as Western media and pundits like to pretend they are [...] While it is still a longshot, this time there may actually be a chance for some sort of quasi-unity between the two. It would necessarily involve the PA moving away from a peace posture, but the West would provide cover for them since so much of the media and Western governments and NGOs have been so invested in the lie of Fatah "moderation" for so long." (lees hier)

 "Those who think that Hamas and other Islamic groups do not have a strong presence in the West Bank are completely detached from reality. True, these groups are lacking in arms and ammunition in the West Bank, but they still enjoy broad public support among Palestinians [...] security coordination between Israel and the Palestinian Authority is all that is preventing Muslim fundamentalists from taking over the West Bank." (lees hier)

Waarom zouden territoriale concessies deze keer wel voor vrede en veiligheid zorgen? Waar komt het rotsvaste vertrouwen vandaan? Omdat onze kwaliteitsmedia Abbas gematigd noemen?, omdat Barack Hussein Obama de president van de VS is?, Omdat Ashton een vrouw is?, omdat Oxfam, Amnesty International, en PGGM pro-Palestijns zijn?, of misschien omdat de EU Israël te hulp zou schieten als het onverhoopt toch weer mis zou gaan?

"After Israel’s withdrawal from Gaza in 2005, the European Union agreed to police the Rafah crossing in order to help prevent weapons smuggling. But it essentially abandoned the mission two years later. After the 2006 Lebanon war, European nations took over large parts of the United Nations mission to prevent weapons smuggling to Hezbollah. On their watch the terrorist group acquired tens of thousands of new and more sophisticated rockets. If the Europeans were honest with themselves, they would admit that some of their long-held assumptions didn’t pass the reality test. Like the idea that Israel should always swap land for peace. It has worked with states like Egypt. But it has failed whenever ideologically driven nonstate actors were involved." (lees hier)

Het is te hopen dat de EU zelf, niet alleen de Europese toeristen, snel de weg uit de woestijn weet te vinden.

Yes!, Alweer Een Crisis, Wat Handig!

Elsevier.nl, maandag 03/03/2014:

"Westerse media volgen hun leiders en participeren kritiekloos in de anti-Russische stemming. Een Krimoorlog kan het Russische machtsdenken over Europa fundamenteel veranderen. Hoog tijd dat Brussel stopt met de missionaire politiek [...] 

De westerse media, die de lijn volgen van de westerse politieke leiders, participeren kritiekloos in de anti-Russische stemming. Dit is een giftig mengsel van zelfgenoegzaamheid. Tijd voor serieuze reflectie. De Europese Unie (EU) is de bakermat van de conflicten met Rusland. De Unie gebruikt soms ook nog de NAVO als een paard van Troje om binnen de Russische invloedssfeer te treden. 

Maar wat zoekt de EU in het oosten van Europa? Waar komt de expansionistische politiek van de EU vandaan? Welk belang dient deze expansiepolitiek van de Europese Unie?" (lees hier)

Goede vragen van de heer Elian en zijn antwoord is zeker interessant, maar naar mijn idee mist hij een deel van het verhaal. Een externe gemeenschappelijk vijand is een bekend bindmiddel en onze meesters in Brussel kunnen zo'n middel wel heel goed gebruiken. Buitenlandse politiek is vaak voor een deel ook binnenlandse politiek. De EU heeft deze crisis niet om interne redenen veroorzaakt, ik geloof althans niet in dat soort complottheorieën (een mooi Russisch woord overigens), maar onze meesters maken er alweer handig gebruik van. Ze vergaderen zich suf, stellen verklaringen op en bewerken de media om de EU tegenover Rusland als een politieke eenheid en een waardengemeenschap te definiëren.

Zoals als wij op deze blog al vaker hebben gezegd, de kern van een politieke unie, in tegenstelling tot andere samenwerkingsverbanden, is het vermogen om repressie toe te passen. Het is het repressieve vermogen, zeg maar de tanks en de soldaten, dat de EU van een hoogdravende praatclub tot een werkelijke politieke unie zou maken. En dat weten onze meesters heel goed. Naar aanleiding van de huidige crisis kunnen we daarom binnenkort weer de verhalen in de media verwachten over de dringende noodzaak van een gemeenschappelijk Europees leger, dat ons tegen boze buitenwereld zou moeten beschermen. We zullen de media wat betreft goed in de gaten houden!

Nee, onze meesters in Brussel zijn niet gek. Een nuttige crisis op zijn tijd, niets mis mee. Die zijn immers mede door dat soort crises groot geworden. Dat hebben wij al vaker gezien.