FD.nl, vrijdag 21/06/2013:
"Het kabinet heeft 54 actiepunten waarmee het de Europese Unie 'bescheidener, soberder en tegelijkertijd effectiever' wil maken.Dat staat in een brief die minister Frans Timmermans [...] vrijdag aan de Tweede Kamer heeft gestuurd [...].
De aanpak van het kabinet lijkt niet heel radicaal omdat er geen sprake zal zijn van overdracht van bevoegdheden van Brussel naar Den Haag. Ook kiest Timmermans er niet voor om voor zogeheten opt-outs te bepleiten, waarmee Nederland een uitzonderingspositie op bepaalde Europese regelgeving zou kunnen krijgen [...]" (lees hier)Stel je het volgende voor: Je loopt 's avonds langs de Hofvijver in Den Haag. Achter je hoor je plotseling onduidelijk gekletter en gemompel. Je draait je instinctief om en tot je grote verbazing zie je Frans Timmermans de Hofvijver in fietsen. En ondanks dat de heer Timmermans zijn zwemdiploma cum laude heeft behaald lijkt hij deze keer te gaan zakken voor het onderdeel gekleed zwemmen met een fiets tussen de benen (hij is kennelijk nog niet volledig bekomen van de berichten over de honderden miljoenen aan Europese steun die Morsi en de Egyptische broeders lijken te hebben "kwijtgeraakt").
In dat geval zou je twee dingen kunnen doen: Ingrijpen om de heer Timmermans te redden, of niet ingrijpen. Het lijkt me vanzelfsprekend dat ieder weldenkend mens in dat geval voor het eerste alternatief zou hebben gekozen. Je laat minister Timmermans toch niet in de Hofvijver verdrinken. Als je in dat geval zou hebben gekozen om niet in te grijpen zou je vrijwel zeker ook geen nuchtere en redelijke man/vrouw genoemd worden. En als je in die situatie in plaats van ingrijpen ook nog met een lijst van 54 actiepunten zou zijn gekomen om gekleed zwemmen met een fiets tussen de benen in Europa te verbeteren, dan zou je zeer waarschijnlijk die avond in het gesticht hebben geëindigd.
Het is daarom opvallend dat de heer Timmermans wel weg komt met zijn lijstje. En dit zegt meer over ons, de Nederlandse kiezers, dan over hem.
