In de stukken in Elsevier
over TTIP worden de tegenstanders met een akelige retorische truc weg gezet als
mensen die alleen een beroep op emoties doen. Want zo zeggen Boekestijn, c.s.,
zij hebben het over chloorkippen en de macht van het grootkapitaal, maar wij
hebben door dat er meer op het spel staat. Het zal in de onderstaande tekst
duidelijk worden dat de TTIP cheerleaders van Elsevier niet rationeler zijn dan
de tegenstanders van TTIP.
Laten we de argumenten
voor TTIP een bekijken. Als eerste noemt Elsevier dat TTIP goed is voor het
bedrijfsleven en de consumenten. Er zal meer economische groei zijn. Natuurlijk
is dit niet alleen gunstig voor het ‘grootkapitaal’ maar ook voor kleine
bedrijven. Vooral als ze qua productie om Amerika zijn gericht. Maar dit wil
niet zeggen dat het niet waar is dat meer vrije markt binnen een groter gebied
niet vooral ten goede komt van de (groot)industriëlen en banken. Immers kunnen zij
veel sneller een groot markt aandeel veroveren. Dus, het argument van de
tegenstanders van TTIP wordt op zijn best genuanceerd door de Elsevier
schrijvers.
Volgens Elsevier is TTIP
niet alleen economisch voordelig. Het is ook een geopolitiek verbond, want met
het handelsakkoord wordt het gemakkelijker om schaliegas uit Amerika te
importeren. En door schaliegas te importeren uit Amerika kunnen we effectiever
een vuist maken tegen Rusland. Om dit kracht bij te zetten suggereert
Boekestijn subtiel dat de tegenstanders van TTIP Poetin in de kaart spelen.
Maar voor zo ver het er
om gaat om via gasimport onafhankelijker te worden van Rusland kunnen we toch
op dat terrein akkoorden met Amerika sluiten zonder dat we alle andere aspecten
van het verdrag mee hoeven te nemen? Bovendien moeten we niet vergeten dat we
hiermee een afhankelijkheid van Rusland op het gebied van energie inruilen
tegen een afhankelijkheid van Amerika op dit gebied. Dit is wellis waar minder
erg, maar nog steeds niet ideaal, want we maken onszelf zo weer afhankelijk van
een andere partij.
Hoe zit het met het punt
dat de tegenstanders van TTIP, die het vooral over chloorkippen en hormoonvlees
zouden hebben, terwijl de rationele helden van Elsevier Europa willen
beschermen tegen Rusland? Ik zou nu het punt kunnen maken dat angst voor een
Russische invasie mogelijkerwijs niet rationeler is dan angst voor ongezond
eten, maar dat doe ik niet. Ik ben van mening dat we de dreiging die uit gaat
van Rusland en de dreiging die uitgaat van chloorkippen en hormoonvlees serieus
moeten nemen.
De chloorkippen en het
hormoonvlees zijn niet goed voor ons omdat het binnen krijgen van zoveel chloor
en groeihormonen de biochemische processen in ons lichaam verandert en omdat de
productie van veevoer voor de vorm van landbouw die de bovengenoemde vleeswaren
voortbrengt berust op een grootschalig gebruik van kunstmest, het kappen van
bossen en het gebruik van pesticiden. Gezien bossen de hoeveelheid beschikbaar
zoetwater stabiliseren is dit een slecht idee. En met het opraken van de
fossiele brandstoffen raakt ook de kunstmest op.
Hierboven heb ik aangegeven
dat energieonafhankelijkheid van Rusland niet wil zeggen dat we qua energie
afhankelijk moeten worden van Amerika. Vooral niet omdat schaliegas zelf een
bron van energie is die snel op raakt. De voornaamste zorg is niet eens waar we
gas en olie vandaan halen, maar meer dat we qua gasproductie en olieproductie
de piek hebben bereikt. Shell heeft niet voor niets de winstverwachtingen voor
schaliegas in Amerika naar beneden bijgesteld. Ook deze bron zal snel opraken.
Dus, schaliegas uit Amerika geeft ons hoogstens even extra tijd. Maar er moet
wel gezegd worden dat het Russische gas nog sneller opraakt. We zouden
eventueel dus voor een korte tijd gas uit Amerika kunnen importeren, maar dit
wil niet zeggen dat dit alleen met TTIP geregeld kan worden. En bovendien
moeten we dit hoogstens gebruiken om tijd te winnen om op andere energie
bronnen over te gaan. Hier is de grootste haast geboden.
Ook lijkt Elsevier de
ISDS-clausule prima te vinden. Dit is een clausule die regelt dat bedrijven
landen voor een arbitragecommissie kunnen slepen om regels die handel blokkeren
te niet te doen. Nu kunnen bedrijven om landen voor de rechter laten
verschijnen, maar dat is iets anders. Hier gaat het namelijk om een proces
binnen een rechtstaat. Maar onder de ISDS-clausule is het een
arbitragecommissie die beslist. Het ergste hier aan is dat bedrijven er zo voor
kunnen zorgen dat milieumaatregelen, regels over industrieelgif, of landbouwgif,
die door een democratisch gekozen regering of gemeente zijn ingesteld te niet
worden gedaan. Dit is kwalijk om dat de gezondheid van mensen en van de levende
natuur in gevaar worden gebracht en het is kwalijk omdat zo de democratie opzij
wordt gezet in het belang van belangen van grote bedrijven.
Volgens Elsevier zou Amerika ook met allerlei Aziatische landen onderhandelen. Dus, als de EU niet dit akkoord aangaat, gaan de Aziaten en Amerika er met de buit van door. Dus als we niet opschieten worden anderen rijk en wij niet. Gezien de bezwaren die ik in dit stuk noem is zeer te betwijfelen of TTIP, of een Aziatisch-Amerikaanse variant, voor wie dan ook gunstig is op de lange termijn. Bovendien lijken Boekestijn en anderen er geen rekening mee te houden dat Amerika misschien een veel grotere vrijhandelszone wil dan alleen een Trans- Atlantische.
Dan hebben we nog te
maken met de beloofde fameuze economische groei. We hebben op Oy Vey al vaker
er op gewezen dat de energiecrisis, de crisis in de industriële landbouw de
crisis van het opraken van zeer veel grondstoffen als implicatie hebben dat een
op groei gebaseerde economie in de huidige vorm niet lang meer haalbaar zal
zijn. Momenteel zitten we in een fase waarin we nog afhankelijk zijn van groei,
maar omdat dis, vanwege het opraken van de grondstoffen, fysisch niet lang
haalbaar zal zijn moeten we de economische orde zo snel mogelijk veranderen. We
moeten richting een cyclische economie. TTIP werk binnen de logica van de
huidige economische orde en is alleen al om die reden onwenselijk.
We kunnen dus concluderen
dat alle argumenten van Elsevier zijn ontkracht en dat TTIP onwenselijk is.
Ludwig Kamphausen
