De website Peak Oil, een belangrijke nieuwsbron van de olie-industrie, schrijft dat de piek in de olieproductie tussen de herfst van 2004 en de zomer van 2015 bereikt is. Dit wil zeggen dat alle goedkope en kwalitatief hoogstaande olie nu weg is. De beschikbare olie is moeilijker bereikbaar en van een mindere kwaliteit.
Ze illustreren dit met grafieken waaruit blijkt allen olie producerende landen op Kazachstan, de V.S. en Canada na de piek al bereikt hebben. (Met Irak en Brazilië als mogelijke uitzonderingen, maar ook zij zullen de piek in de productie binnen enkele jaren bereiken en, want ze kunnen de vraag naar olie nooit kunnen opvangen.)
De olieproductie van deze landen laatbij deze landen alleen platte en dalende lijnen zien. Kazachstan bereikt de oliepiek in 2017. Canada en de V.S. bereiken de piek dit jaar.
Dit betekent dat we het punt snel zullen bereiken waarop we het ons financieel nog kunnen veroorloven om veel olie te gebruiken. Hierna zal de beschikbare hoeveelheid energie afkomstig van olie afnemen. Ook de gasproductie zal binnenkort een piek bereiken. Helaas lijkt het er op dat we de kloof van de beschikbare energie niet op tijd zullen dichten met duurzame energie. Bovendien bieden zonne-energie en windenergie ook niet de mogelijkheid om maar economisch te blijven groeien. Want ook de grondstoffen voor de productie van zonnecellen en windmolens zijn eindig. Met name de metalen die worden gebruikt voor de elektronica in deze apparaten zijn aan het opraken. Het is niet voor niets dat Groenland momenteel geplunderd wordt om bij dit soort metalen te komen. We botsen dus tegen de fysische limieten van onze economie. Hoewel het niet leuk is om te horen zullen we in de zeer nabije toekomst simpelweg minder energie tot onze beschikking hebben. En gezien ook water, koper, ijzer en andere mineralen schaars aan het worden zijn moeten we wel tot de conclusie komen dat we het idee van een op groei gebaseerde economie laten varen.
Ludwig Kamphausen
