Groenland heeft een grote vooraad uranium in de grond liggen. Onlangs hebben Denemarken, waar Groenland officieel, ondanks vergaande autonomie, deel van is, en Groenland hun beleid inzake uranium gewijzigd. Jarenlang gold uranium als een verboden vrucht, maar recentelijk is daar verandering in gekomen. Bovendien willen Groenland en Denemarken ook allerlei andere metalen gaan winnen. De reden hiervoor is dat een aantal van deze metalen in de meeste soorten van electronica voorkomen en dat China nu op veel van deze metalen een monopolie heeft.
Tot nu toe heeft Groenland een zero-tolerance t.o.v. uranium, maar het lijkt er op dat daar verandering in gaat komen. Formeel is de beslissing nog niet genomen. Desalniettemin lijkt het er op dat Groenland en Denemarken, gezien Groenland een arm land is dat afhankelijk is van garnalenvangst, en gezien China, Zuid-Korea en Amerika druk uitoefenen (ze willen natuurlijk zelf de metalen incusief uranium ontginnen), lijkt het er op dat Groenland toch binnenkort een aantal mijnen zal bouwen om uranium (en andere metalen) te ontginnen. Vooral omdat de wereldwijde vraag naar uranium sinds 2002 toeneemt en er niet genoeg geleverd wordt om aan de vraag te voldoen.
Maar de inwoners van Groenland, een economie die voornamelijk berust op garnalenvangst, zijn helemaal niet toegerust op mijnbouw. Bovendien is Groenland ook te dun bevolkt om uit de plaatselijke populatie genoeg arbeiders te halen. China wil wel de nodige arbeiders en expertise leveren, maar het is de vraag of Groenland hier ja tegen moet zeggen.
En bovendien zijn er nog de Inuit. In Canada is er al geprotesteerd door Inuit tegen het ontginnen van uranium aldaar. Zullen de Inuit in Groenland dat ook doen? Bovendien vragen we ons af of zij en de natuur wederom slachtoffer van economische belangen worden?
Ludwig kamphausen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten