Psalm voor het Westen.

Paul Celan schreef zijn gedicht Psalm waarschijnlijk naar aanleiding van de Shoah. Met de culturele, wetenschappelijke en politieke achteruitgang van Europa en Amerika moest ik er weer aan denken.
Het gedicht van Paul Celan (de vertaling staat er onder) gaat als volgt:

PSALM

Niemand knetet uns wieder aus Erde und Lehm,
niemand bespricht unsern Staub.
Niemand.

Gelobt seist du, Niemand.
Dir zulieb wollen
wir blühn.
Dir
entgegen.

Ein Nichts
waren wir, sind wir, werden
wir bleiben, blühend:
die Nichts-, die
Niemandsrose.

Mit
dem Griffel seelenhell,
dem Staubfaden himmelswüst,
der Krone rot
vom Purpurwort, das wir sangen
über, o über
dem Dorn.

    PSALM

No one kneads us again out of earth and clay,
no one incants our dust.
No one.

Blessed art thou, No One.
In thy sight would
we bloom.
In thy
spite.

A Nothing
we were, are now, and ever
shall be, blooming:
the Nothing-, the
No-One's-Rose.

With
our pistil soul-bright,
our stamen heaven-waste,
our corona red
from the purpleword we sang
over, O over
the thorn.

Ludwig Kamphausen.